Συνεντεύξεις

Ο κόσμος του θεάτρου αποτελεί ένα ανεξερεύνητο φόντο που μπορεί ο καθένας να γνωρίσει και μαζί του να γνωρίσει και κομμάτια του εαυτού του.…

Ένας σκηνοθέτης που δεν εμμένει στην πρώτη ύλη, αλλά καταφέρνει από αυτή να διατηρήσει ότι είναι λειτουργικό για να οδηγήσει στο μήνυμα που θέλει ο ίδιος να επικοινωνήσει ως πομπός προς τον θεατή-δέκτη. Ο Βασίλης Βηλαράς, υπογράφει τη σκηνοθεσία της Κερένιας Κούκλας που παρουσιάζεται στο Bios και αυτό στάθηκε αφορμή ώστε να μιλήσει στη Lavart για την Κερένια Κούκλα, τον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο, το κίνημα του συμβολισμού όπου ανήκει το έργο αλλά και για τα πρακτικά ζητήματα της σκηνοθεσίας και σκηνικής απεικόνισης αυτού.

Ακουγόταν ειλικρινής και σίγουρος, ότι στη ζωή η απόλυτη σιγουριά για τους δρόμους που θα διαλέξει κανείς να ακολουθήσει δεν είναι και ο καλύτερος σύμμαχος. «Με τρομάζουν γενικά οι άνθρωποι, που ξέρουν από πολύ μικροί τι θέλουν να κάνουν, διότι δεν αφήνουν ανοιχτό ένα πεδίο στη ζωή τους». Αυθόρμητος, χωρίς να προσποιείται ότι οι απαντήσεις του θα είναι τέλειες. Για τον Μιχάλη Σαράντη η τελειομανία είναι μονάχα μία ασπίδα, με το τέλειο να αδυνατεί να χαρακτηρίσει τη ζωή μας. Κυνηγάει τα όνειρα και τις επιθυμίες του, δεν δέχεται την έννοια του ρίσκου, απορρίπτοντας ταυτόχρονα την υπερβολική προσήλωση στην επιτυχία.

Ισμήνη Μπαλαλέ (Lavart) – Ποιος είναι ο Μελαχρινός. Αν είχατε την ευκαιρία να ξανασυστηθείτε στο κοινό σας με μία αγαπημένη σας φράση από κάποιο θεατρικό έργο, ποια θα ήταν αυτή;
Μελαχρινός Βελέτζας – «Το τριαντάφυλλο κι αλλιώς να ονομαζότανε το ίδιο δε θα μύριζε γλυκά;» Είναι μία φράση από το Όπως σας αρέσει του Σαίξπηρ. Το μικρό μου όνομα είναι Μελαχρινός, αλλά μελαχρινός δεν είμαι. Αυτό συνήθως ξενίζει τους γύρω μου.

Ένας άνθρωπος που κρατάει την πένα μεγάλων επιτυχιών της ελληνικής μικρής οθόνης,  που συνεχώς δοκιμάζει και δοκιμάζεται. Ένας σημαντικός ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος μα και πλέον, καθηγητής υποκριτικής αναλύει με τη δικιά του μάτια γεγονότα της εποχής μας, πάντα με την ευγένεια που τον διακατέχει. Ας ακούσουμε λοιπόν, τον ταλαντούχο Βασίλη Ρίσβα.

Με αφορμή την παράσταση Η Βασίλισσα της Ομορφιάς, από την Ομάδα Νάμα στο θέατρο Επί Κολωνώ, η Αγορίτσα Οικονόμου μίλησε στη Lavart για το σκληρό δράμα με στοιχεία μαύρης κωμωδίας. Με φανερό σεβασμό και γνώση της παράστασης αλλά και της δραματουργίας, παραχωρεί μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης. Από την πλοκή μέχρι τις σχέσεις των χαρακτήρων και από τον ρεαλισμό ως την σκηνοθετική προσέγγιση αλλά και τη σημειολογία του έργου.

Στην κεντρική σκηνή του θεάτρου Τόπος Αλλού, ανεβαίνει ένα από τα σημαντικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, η “Έντα Γκάμπλερ” του Ερρίκου Ίψεν, σε σκηνοθεσία Νίκου Καμτσή. Στο πρωταγωνιστικό ρόλο, αυτόν της σκοτεινής και αμφιλεγόμενης ηρωίδας, Έντα Γκάμπλερ, συναντούμε την Μάνια Παπαδημητρίου, η οποία συνεργάζεται ξανά με τον σκηνοθέτη και το θέατρο Τόπος Αλλού, μετά την περσινή πετυχημένη παράσταση του Λουίτζι Πιραντέλο, “Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε”. Αεικίνητη, καταξιωμένη και παθιασμένη με την τέχνη του θεάτρου, η Μάνια Παπαδημητρίου μιλά στη Lavart για το ρόλο της, για το κυνήγι της ευτυχίας και τους προσωπικούς μας δαίμονες.

Η “Δεσποινίς Τζούλια” αποτελεί μια συνεργασία του Θεάτρου Τ και της θεατρικής ομάδας Mammals, οι οποίοι, όπως μας αναφέρει ο ίδιος, μοιράζονται το ίδιο καλλιτεχνικό όραμα. Στην συνέντευξη που ακολουθεί, ο Αλέξανδρος Κωχ μιλά στη Lavart για την συνεργασία τους, για την διαχρονικότητα του έργου και τα ζητήματα που ανακύπτουν από αυτό.

Με σπουδές στη δημοσιογραφία, για καιρό την γνωρίζαμε ως παρουσιάστρια. Στην πραγματικότητα, όμως, τρέφει μεγάλη αγάπη και μεράκι για το μουσικό θέατρο. Αυτόν τον…

Πράξη πρώτη: Παίρνει το κείμενο στα χέρια του και δουλεύει με ζήλο να κατανοήσει τον χαρακτήρα που θα ανεβάσει στο θεατρικό σανίδι. Με τον…