Ταραντίνο: Μάθαμε τις 21 ταινίες που δε θα ήθελε να ξαναδεί ποτέ

Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα καθώς ο Ταραντίνο, η σκηνοθετική αυτή ιδιοφυΐα, είναι από τις πιο ειλικρινείς προσωπικότητες του κινηματογράφου.

Σάρον Τέιτ: Μια δολοφονία που σημάδεψε το Χόλιγουντ τον Αύγουστο του ’69

Ο Κουέντιν Ταραντίνο, δεν είναι μόνο ένας από τους κορυφαίους κινηματογραφιστές της εποχής του, αλλά και ένας από τους πιο παθιασμένους κινηματογραφόφιλους στο χώρο. Όχι μόνο δεν κρύβει την αγάπη του για τον κινηματογράφο, αλλά έχει δηλώσει ανοιχτά πως «κλέβει» στοιχεία από κάθε ταινία που έχει γυριστεί ανά τα χρόνια.

Ο ανατρεπτικός σκηνοθέτης που μας χάρισε αριστουργήματα όπως το “Pulp Fiction” και το “Reservoir Dogs” είναι γνωστό ότι δεν διστάζει να εκφράσει την άποψή του, ιδίως όσον αφορά θέματα του κινηματογράφου. Έχει ασκήσει έντονη κριτική σε συναδέλφους σκηνοθέτες, αλλά και σε τίτλους ταινιών που δεν του άρεσαν. Ως ένδειξη της ενδιαφέρουσας του προσωπικότητας και απόψεων, παρουσιάζουμε τις ταινίες που δεν του άρεσαν και για τις οποίες έχει εκφραστεί σε διάφορες συνεντεύξεις κατά τη διάρκεια της καριέρας του.

Selma (2014)

Οι τοποθετήσεις του Κουέντιν Ταραντίνο σχετικά με την ταινία “Selma” της Άβα Ντουβερνάι το 2014 προκάλεσαν έντονες συζητήσεις. Σε μια συνέντευξή του στους New York Times, δήλωσε ότι η ταινία άξιζε να αποσπάσει βραβεία Emmy και όχι Όσκαρ, προκαλώντας αντιδράσεις. Αργότερα, υποστήριξε ότι ποτέ δεν είδε πραγματικά το “Selma”, παρά το απόσπασμα που παρατέθηκε, και ότι ο ισχυρισμός ότι έπρεπε να κερδίσει ένα Emmy ήταν περισσότερο σαν ερώτηση. Η δήλωσή του προκάλεσε αντιδράσεις και κριτική, καθώς φαινόταν να αξιολογεί την ταινία χωρίς να την έχει πραγματικά παρακολουθήσει.

 

Γεννημένοι δολοφόνοι – Natural Born Killers (1994)

Παρόλο που ο Ταραντίνο συνέγραψε το σενάριο για το “Natural Born Killers” του Όλιβερ Στόουν, εξακολουθεί να μην μπορεί να παρακολουθήσει την ταινία από την αρχή μέχρι το τέλος. Ο Στόουν αναστάτωσε ουσιαστικά την ιστορία του, αναδιατυπώνοντας τμήματα που έκαναν τους χαρακτήρες της ταινίας ακατανόητους για τον Ταραντίνο. Κατά τη διάρκεια ενός podcast το 2020, ο Ταραντίνο εξέφρασε την πλήρη σύγχυσή του από το επιστημονικό θρίλερ του Κρίστοφερ Νόλαν. «Νομίζω ότι πρέπει να το ξαναδώ», σχολίασε με αστείο ύφος.

 

The 400 Blows (1959)

Ο Ταραντίνο, γνωστός για την αμερόληπτη και πολλές φορές αμφιλεγόμενη του άποψη, έχει εκφράσει την αντίφασή του έναντι δύο διακεκριμένων σκηνοθετών, του Φρανσουά Τρυφώ και του Γούντι Άλεν. Συγκεκριμένα, αναφορικά με τον Τρυφώ, ο Ταραντίνο έχει δηλώσει πως θεωρεί τις ταινίες του σκηνοθέτη ως ανώτερες σε σχέση με εκείνες του Άλεν. Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ταραντίνο εκφράζει δυσαρέσκεια έναντι του Φρανσουά Τρυφώ. Στο πρώτο μυθιστόρημά του με τίτλο «Κάποτε στο Χόλυγουντ», αποκαλύπτει ότι ο χαρακτήρας Κλιφ Μπουθ, που υποδύεται ο Μπραντ Πιτ στην ταινία με τον ίδιο τίτλο, είχε μια αρνητική αντίδραση κατά τη διάρκεια της προβολής των “The 400 Blows” και “Jules and Jim,” που ήταν σκηνοθεσίας του Τρυφώ.

 

Ζυλ και Τζιμ – Jules and Jim (1962)

«Τα θρίλερ του Σαμπρόλ είναι σίγουρα ανώτερα από τα θρίλερ του Τρυφώ, τα οποία βρίσκω αποδεκτά. Γενικά, δεν είμαι θαυμαστής του Τρυφώ. Υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις, όπως το “The Story of Adele H,” αλλά προσωπικά αντιλαμβάνομαι τον Τρυφώ ως έναν παθιασμένο, αλλά αδέξιο ερασιτέχνη», είχε δηλώσει ο Ταραντίνο σε podcast που συμπαρουσιάζει μαζί με τον Ρότζερ Άβαρι.

 

Δεσμώτης του Ιλίγγου – Vertigo (1958)

Ο Κουέντιν Ταραντίνο δεν είναι θαυμαστής του “Vertigo” και δηλώνει πως δεν σημαίνει τίποτα για εκείνον. Παραδέχεται ότι δεν του άρεσε το κλασικό θρίλερ του Άλφρεντ Χίτσκοκ και προσθέτει ότι δεν είναι θαυμαστής κανενός από τα φιλμ του Χίτσκοκ που παράχθηκαν τη δεκαετία του ’50.

 

Κουιτέντο – Quintet (1979)

Ο περίφημος σκηνοθέτης είχε περιγράψει το “Quintet” του Ρόμπερτ Άλτμαν ως απλώς τρομερό, βαρετό και άσκοπο.

 

Halloween II (1981)

Κριτικάροντας το twist του Halloween II που αποκαλύπτει ότι ο Μάικλ και η Λόρι είναι αδέρφια, ο Ταραντίνο σχολίασε: «Είναι φρικτό που το κάνει αυτό. Νομίζω ότι απλώς κατέβασαν μια ιδέα από το κεφάλι τους και βρήκαν μια δικαιολογία για να υπάρξει σίκουελ».

 

Η Μπαλάντα των Αηδονιών & των Φιδιών – The Hunger Games (2012)

Ο Ταραντίνο λατρεύει το δυστοπικό θρίλερ του Kinji Fukasaku, “Battle Royale”, και το έχει περιλάβει πολλές φορές στη λίστα των αγαπημένων του ταινιών όλων των εποχών. Δεν είναι έκπληξη που εξέφρασε δυσαρέσκεια για το εντυπωσιακά παρόμοιο “Hunger Games”.

 

The Man From U.N.C.L.E” (2015)

Για την ταινία του Γκάι Ρίτσι, δήλωσε ότι το πρώτο μισό της ταινίας ήταν πραγματικά αστείο και φοβερό, αλλά το δεύτερο μισό της κατέρρευσε, και δεν του άρεσε η ερμηνεία της Αλίσια Βικάντερ.

 

 

Scream (1996)

«Στην πραγματικότητα δεν με ένοιαζε η σκηνοθεσία του Γουές Κρέιβεν», δήλωσε ο σκηνοθέτης στο περιοδικό Vulture το 2015. «Νομίζω ότι ήταν ο ίδιος ο Γουές που το κράτησε γειωμένο και το εμπόδισε να απογειωθεί».

«Τα σίκουελ ήταν απαίσια», είπε ο Ταραντίνο σχετικά με το franchise του Τζον Κάρπεντερ, Halloween, σε μια συνέντευξη του στο Consequence of Sound το 2019. «Επειδή η Λόρι δεν είναι η αδερφή του Μάικλ Μάγιερς».

 

Ο Ιντιάνα Τζόουνς και η Τελευταία Σταυροφορία – Indiana Jones and the Last Crusade (1989)

Ο Κουέντιν Ταραντίνο έχει διαφορετική άποψη από την πλειοψηφία όσον αφορά τη σειρά των ταινιών «Ιντιάνα Τζόουνς». Ενώ οι περισσότεροι θεωρούν την «Τελευταία Σταυροφορία» ως τη δεύτερη καλύτερη ταινία μετά το «Οι Κυνγηγοί της Χαμένης Κιβωτού – Raiders of the Lost Ark» (1981), ο Ταραντίνο έχει δηλώσει ότι θεωρεί αυτήν την ταινία ως την πιο αδύναμη στο franchise. Αυτή η διαφορετική του άποψη αποτελεί ένα παράδειγμα της ποικιλομορφίας απόψεων που εκφράζονται στον κινηματογραφικό χώρο.

 

Στη Σκιά των Τεσσάρων Γιγάντων – North By Northwest (1959)

Σε μια συζήτηση σχετικά με το έργο του Άλφρεντ Χίτσκοκ, ο Κουέντιν Ταραντίνο παραδέχτηκε ότι δεν είναι θαυμαστής του διάσημου σκηνοθέτη. Ειδικότερα, εξέφρασε απορριπτική στάση έναντι του κλασικού έργου “North by Northwest” του 1959, στο οποίο πρωταγωνιστούσε ο Κάρι Γκραντ.

«Οι άνθρωποι ανακαλύπτουν το ‘North by Northwest’ στα 22 και πιστεύουν ότι είναι υπέροχο, όταν στην πραγματικότητα είναι μια πολύ μέτρια ταινία», δήλωσε ο Ταραντίνο, εκφράζοντας την κριτική του για αυτήν τη συγκεκριμένη δημοφιλή ταινία του Χίτσκοκ.

 

 

Δύο Τρελοί… Τρελοί Κομάντος! – Stripes (1981)

Στο “Cinema Speculation”, ο Ταραντίνο εκφράζει την απογοήτευσή του για τις αισιόδοξες ταινίες του Μπιλ Μάρεϊ από τις δεκαετίες του ’80 και ’90, γράφοντας: «Οι πολύπλοκοι χαρακτήρες δεν χρειάζεται να είναι απαραίτητα συμπονετικοί. Οι ενδιαφέροντες άνθρωποι δεν είναι πάντα συμπαθείς. Ωστόσο, στο Χόλιγουντ της δεκαετίας του ’80, η συμπάθεια ήταν προτεραιότητα».

 

Πάρτ Φαντασμάτων – Scrooged (1988)

Ο δημοφιλής σκηνοθέτης είχε δηλώσει την απογοήτευσή του για την ταινία «Scrooged», σε σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Ντόνερ και με τον Μπιλ Μάρεϊ. Θεωρεί την ταινία μη ικανοποιητική και δεν αγαπά τη συνολική εκτέλεσή της. Αν και δεν έχει ξεκαθαρίσει ρητά τους συγκεκριμένους λόγους για τη δυσαρέσκειά του, είναι πιθανό ότι η έλλειψη πολυπλοκότητας στο “Scrooged”, να συνέβαλε στην αρνητική αξιολόγησή του για την ταινία.

 

The Matrix Reloaded (2003)

Ενώ εκτιμά την πρωτότυπη ταινία “Matrix” ως μία από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας που έγιναν ποτέ, είναι λιγότερο εντυπωσιασμένος με τα δύο περίπλοκα sequel που ακολούθησαν, δηλαδή το “The Matrix Reloaded” και “The Matrix Revolutions”. Θεωρεί ότι αυτές οι συνέχειες είναι λιγότερο θεαματικές και εντυπωσιακές σε σύγκριση με την πρώτη ταινία.

 

The Matrix Revolutions (2003)

 

Η Μέρα της Μαρμότας – Groundhog Day (1993)

Όπως προαναφέρθηκε, ο Κουεντίν είχε εκφράσει την απογοήτευσή του για την τάση του Χόλυγουντ να δίνει προτεραιότητα στους συμπαθητικούς χαρακτήρες έναντι των πολύπλοκων, τονίζοντας την προτίμηση της βιομηχανίας για απλές αφηγήσεις και φιλικό προς τους θεατές περιεχόμενο. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η κριτική του Ταραντίνο στοχεύει στις κινηματογραφικές συμβάσεις και όχι σε μια προσωπική αντιπάθεια για τον Μπιλ Μάρεϊ.

 

Ο Αρχάριος – Rushmore (1998)

Ο Ταραντίνο εξέφρασε την άποψή του για την ταινία “Rushmore” του Γουές Άντερσον, λέγοντας ότι δεν του άρεσε κυρίως λόγω του ότι δεν μπορούσε να συνδεθεί με τον κεντρικό χαρακτήρα, τον Μαξ.

 

Red Notice (2021)

Αν και δεν έχει δει το “Red Notice” και το “The Adam Project” (δεν γνώριζε καν τους τίτλους), αυτό δεν τον εμπόδισε να αναφέρει τις δύο ταινίες του Netflix ως παραδείγματα για το πώς το streaming κατέστρεψε τον κινηματογράφο και τον ώθησε να αποσυρθεί από τη βιομηχανία.

 

Επιχείρηση Άνταμ – The Adam Project (2022)

Συγκεκριμένα, ο Ταραντίνο είπε ότι οι δύο ταινίες δράσης “Red Notice” και το “The Adam Project” «δεν υπάρχουν καν στο Zeitgeist. Είναι σχεδόν σαν να μην υπάρχουν καν».

 

Το Κουρδιστό Πορτοκάλι – A Clockwork Orange (1971)

Στη συνέντευξή του το 2003 στο The New Yorker, ο Κουέντιν Ταραντίνο εξέφρασε τη θετική του άποψη για τα πρώτα 20 λεπτά της δυστοπικής ταινίας, χαρακτηρίζοντάς τα «υπέροχα». Ωστόσο, εξέφρασε την άποψη πως το υπόλοιπο της ταινίας ήταν ένα «υποκριτικό» έργο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Αυτή η κριτική αποτελεί ένα παράδειγμα πώς οι σκηνοθέτες μπορούν να έχουν διαφορετικές απόψεις για τον ίδιο κινηματογραφικό έργο.

Πηγή εξωφύλλου

Οι 10 καλύτερες backstage φωτογραφίες αγαπημένων ταινιών