Ξεκινώντας ως one-man band, ο Craig Dyer ένωσε το 2008 τους Olya Dyer, Max James και Leo Kaage για να φέρει στον κόσμο τους «The Underground Youth». Την 4μελή post-punk μπάντα, γέννημα θρέμμα του Manchester της Αγγλίας, που μας μυεί στον ψυχεδελικό της ήχο. Σύμφωνα με τον δημιουργό τους, οι «The Underground Youth», μετρώντας 9 άλμπουμ και 3 EPs και με έδρα τους πλέον το Βερολίνο, έχουν αλλάξει πολύ τα τελευταία 10 χρόνια, διατηρώντας αμείωτη, ωστόσο, την επιθυμία τους να δημιουργούν μουσική. Πηγαίνοντας «κόντρα» στους κανόνες της μουσικής βιομηχανίας, ο Craig Dyer αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να στραφεί και σε διαφορετικά μουσικά μονοπάτια, ενώ χαρακτηρίζει ατυχή τη σύγκριση με τους «Joy Division». Όσο για το ενδεχόμενο της αποτυχίας των «The Underground Youth», αδιαφορεί, αφού «το project θα συνεχίσει να υπάρχει ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί».
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Ξεκινήσατε από το Manchester της Αγγλίας και πλέον έχετε ως βάση το Βερολίνο. Θα λέγατε πως τα μουσικά ερεθίσματα που οι δύο πόλεις προσφέρουν είναι διαφορετικά; Πώς επηρέασε αυτή η μετακίνηση τον ήχο σας;
Craig Dyer – Κάθε μέρος, κάθε πόλη μας προσφέρει μία διαφορετική μορφή έμπνευσης. Τα συναισθήματα μεταξύ Manchester και Βερολίνου είναι πραγματικά διαφορετικά, και αυτό, όπως είναι φυσικό, δεν άφησε ανεπηρέαστο των ήχο μας.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Ποια θα χαρακτήριζες ως βασική πηγή έμπνευσής σας;
Craig Dyer – Θα έλεγα τη ζωή γενικά, τους ανθρώπους που γνωρίζεις, τις ιστορίες που ακούς και λες, τις σχέσεις, οτιδήποτε μπορείς να μάθεις να αγαπάς ή να μισείς. Η εμπειρία είναι η μεγαλύτερη έμπνευση.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Μετράτε στη δισκογραφία σας ήδη 9 άλμπουμ και 3 EPs. Φοβάσαι μήπως κάποια μέρα χάσεις τη «δύναμή» σου να δημιουργείς μουσική;
Craig Dyer – Δεν είναι μία σκέψη που αφήνω να με απασχολήσει. Θα συνεχίσω να δημιουργώ μουσική και τέχνη οποιασδήποτε μορφής, μέχρι να φτάσω σε εκείνο το σημείο που δεν θα έχω πλέον την επιθυμία να το κάνω. Αν και δεν φαντάζομαι να έρχεται αυτή η στιγμή· τουλάχιστον όχι σύντομα.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Υποστηρίζετε ότι έχετε επηρεαστεί από τους «Joy Division». Ποιο στοιχείο του ήχου σας, τους θυμίζει;
Craig Dyer – Θα χαρακτήριζα μάλλον ατυχής τη σύγκριση με τους «Joy Division»· είμαστε μία post punk μπάντα από το Manchester, οπότε είναι λογικό οι άνθρωποι να προστρέχουν σε μία τέτοια σύνδεση. Ωστόσο, αν εξαιρέσουμε ένα μικρό αριθμό τραγουδιών μας, που παρουσιάζουν κάποιες ηχητικές ομοιότητες με τον γνωστό ήχο των «Joy Division», δεν νομίζω πως το συνολικό αποτέλεσμα τους θυμίζει.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Το πιο πρόσφατο άλμπουμ σας έχει τίτλο «Montage Images of Lust & Fear». Ποια η σχέση του πόθου (lust) και του φόβου (fear) για εσένα;
Craig Dyer – Επικεντρώνοντας συγκεκριμένα στο όνομα του άλμπουμ, η σχέση στην οποία αναφέρομαι είναι αυτή που έχει δημιουργηθεί από τα mass media. Η γρήγορη δηλαδή εναλλαγή μετά σεξ και βίας, που κρατά το κοινό ταυτόχρονα ενθουσιασμένο και τρομοκρατημένο. Αυτό είναι το κύριο θέμα που χαρακτηρίζει ολόκληρο το άλμπουμ.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Τα πρώτα σου άλμπουμ τα διέθεσες δωρεάν στο site Bandcamp. Ποιος ήταν ο λόγος που δεν αναζήτησες από την αρχή κάποια δισκογραφική εταιρεία;
Craig Dyer – Στην αρχή επιθυμούσα να επιδιώξω μία συνεργασία με κάποια δισκογραφική. Απολάμβανα απλώς τη διαδικασία να δημιουργώ μουσική και να την βγάζω προς τα έξω, στον κόσμο. Δεν υπάρχει μεγάλη διαφορά στον τρόπο που δουλεύω τώρα, εκτός από τη συμμετοχή περισσότερων ανθρώπων στη διαδικασία δημιουργίας μουσικής.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Τι σου λείπει περισσότερο από το Manchester;
Craig Dyer – Η ατμόσφαιρα στο Manchester είναι πραγματικά υπέροχη, παρόλο που έχει αλλάξει με τα χρόνια. Είναι κάτι ξεχωριστό, που δεν το βρίσκεις πουθενά αλλού, και αυτό είναι κάτι που μου λείπει σίγουρα.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Τα εξώφυλλα των άλμπουμ, άλλοτε σχεδιασμένα από την Olya, και κάποια από διαφορετικούς καλλιτέχνες, θέλετε να προϊδεάζουν για τον ήχο σας; Ή στηρίζεται η επιλογή σε καθαρά αισθητικά κριτήρια;
Craig Dyer – Για εμένα και η δουλειά που θα γίνει στο εξώφυλλο ενός άλμπουμ είναι σημαντικό κομμάτι ολόκληρου του πακέτου. Παρουσιάζουμε ένα έργο τέχνης, η μουσική, το εξώφυλλο, το σχέδιο είναι όλα μέρος του πώς ο κόσμος θα αντιληφθεί αυτό το έργο. Είναι κάτι που μερικοί παίρνουν για δεδομένο, ωστόσο στα δικά μου μάτια φαντάζει πολύ σημαντικό.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Από το πρώτο άλμπουμ, το «Morally Barren» , μέχρι το τελευταίο του ’19, πόσο πιστεύεις έχει αλλάξει ο ήχος σας;
Craig Dyer – Είναι φυσικό ότι η μουσική μας έχει αλλάξει. Δέκα χρόνια είναι μεγάλο διάστημα και έχω αλλάξει όχι μόνο εγώ αλλά και τα πάντα γύρω μου. Ανακαλύπτεις καινούρια έμπνευση και εξελίσσεσαι σαν καλλιτέχνης. Έτσι είναι λογικό να συμβαίνει.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Ποια πλευρά της περιοδεύουσας ζωής αγαπάς περισσότερο;
Craig Dyer – Να παίζω μουσική. Οι περιοδείες κουβαλούν μαζί τους πολλά σκαμπανεβάσματα, αλλά ο μοναδικός λόγος που το κάνουμε όλο αυτό, είναι για να παίξουμε μουσική.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Πριν στραφείς στη μουσική, γύρω στην ηλικία των 16-17, ασχολήθηκες με την ποίηση. Θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο σου ολοκληρωμένο σου ποίημα;
Craig Dyer – Στην πραγματικότητα είχε τίτλο «Underground Youth», το οποίο ενσωματώθηκε σαν τραγούδι στο πρώτο άλμπουμ «Morally Barren». Αυτό το ποίημα επίσης ενέπνευσε και το όνομα του project.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Μπορείς να σκεφτείς κάποιον άλλο μουσικό δρόμο, ίσως και πολύ μακριά από το στυλ σου, που θα ήθελες να ανακαλύψεις;
Craig Dyer – Το γούστο μου στη μουσική κινείται, σίγουρα, μεταξύ πολλών διαφορετικών μουσικών στυλ, κάποια από τα οποία θα ήθελα να εξερευνήσω και να ασχοληθώ, ενώ με κάποια άλλα όχι. Δεν μου αρέσει να περιορίζω τον εαυτό μου σε έναν τύπο ήχου ή σε ένα συγκεκριμένο στυλ. Οπότε θεωρώ πως όλα είναι πιθανά να συμβούν στο μέλλον.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Σε παλαιότερη συνέντευξη είχες ομολογήσει ότι προσπαθείς να μην σκέφτεσαι τόσο την εμπορική μουσική βιομηχανία, αφού είναι πολλά τα στοιχεία της που απεχθάνεσαι. Ποιο είναι πιστεύεις το μεγαλύτερο ελάττωμά της;
Craig Dyer – Το γεγονός ότι επικεντρώνεται περισσότερο στην πώληση ενός προϊόντος και στην επιθυμία για χρήμα, παρά στην στήριξη και στην αφοσίωση στην τέχνη και στον καλλιτέχνη.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Ξεκίνησες σαν one-man band. Τι σου έχει λείψει περισσότερο εκείνη την περίοδο;
Craig Dyer – Εάν μου λείψει ο τρόπος που δούλευα τότε, θα επιστρέψω σε αυτόν. Προς το παρόν απολαμβάνω την περίοδο που διανύω· έχω την μπάντα με ανθρώπους που είναι φίλοι μου και συνεργαζόμαστε για να δημιουργούμε.
Ελεάννα Σκιαδά (Lavart) – Σε περίπτωση που ο δρόμος της μουσικής, δεν υπήρξε τόσο ευνοϊκός για τους «Underground Youth», ποιο θα ήταν το plan B; Είχες κάτι στο μυαλό σου ή αποφάσισες να τα δώσεις όλα στη μουσική από την αρχή;
Craig Dyer – Αχ, δεν υπάρχει plan B και δεν θα υπάρξει ποτέ. Το project θα συνεχίσει να υπάρχει ανεξάρτητα από το τι θα συμβεί· από το αν θεωρηθεί επιτυχημένο ή όχι. Εξάλλου η επιτυχία δεν είναι ο λόγος που γίνεται όλο αυτό.
Συνέντευξη: Ελεάννα Σκιαδά (Lavart)
