Νεφέλη Φασούλη: Ένα κορίτσι “για ένα καλοκαίρι”

Σεπέμβριος.

Αθήνα.

Σε μια διαφορετική ταράτσα, στην Ταράτσα του Φοίβου, συνάντησα τη Νεφέλη Φασούλη. Με θέα την Ακρόπολη και τον Λυκαβηττό μιλήσαμε πριν τις παραστάσεις του Σεπτέμβρη. Ένα χαρούμενο, αγνό και ταλαντούχο κορίτσι, μου έδειξε πως ακόμη είναι καλοκαίρι.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Πες μου λίγα πράγματα για σένα. Αν έκανες ένα flashback στην παιδική και εφηβική σου ηλικία, ποιες θα ήταν οι τρεις στιγμές που θα ήθελες να ξαναζήσεις;

Νεφέλη Φασούλη: Γεννήθηκα στην Αθήνα, μεγάλωσα στο Παγκράτι, before it was cool, που λέμε, πήγα εκεί σχολείο. Γενικά, ως προς τη διαμονή μου δεν έχω κουνηθεί καθόλου. Μένω ακόμη και τώρα στο Παγκράτι, απλά μετακόμισα από το πατρικό μου. Ασχολούμαι με το τραγούδι εδώ και πέντε – έξι χρόνια και επίσης τελείωσα και τη Νομική. Από την παιδική μου ηλικία, σίγουρα θυμάμαι να παίζω στη θεατρική ομάδα στο σχολείο το «Κατά φαντασία ασθενή» του Μολιέρου και αυτό ήταν από τις αγαπημένες μου στιγμές, γιατί ήμουν πρωταγωνίστρια και το ζούσα πραγματικά. Αυτή είναι σίγουρα μία. Μετά, όταν ήμουν 16 ετών, κέρδισα έναν διαγωνισμό τραγουδιού. Εκεί να δεις χαϊλίκια. Ήταν και ερμηνεία και σύνθεση. Είχαμε γράψει ένα τραγούδι με τον αδερφό μου και κερδίσαμε έναν διασχολικό διαγωνισμό και ήμουν πολύ περήφανη. Οπότε αυτό θα ήθελα να το ξαναζήσω. Και άλλη μία, εε; Νομίζω θα ήθελα να ξαναζήσω ένα ταξίδι που είχα πάει στην εφηβεία μου, στη Σκωτία. Είχα ανέβει στα βουνά, στα Ηighlands. Προσπαθώ να τα θυμηθώ, γιατί τότε δεν βγάζαμε τόσες φωτογραφίες όσο τώρα, και δεν μπορώ. Οπότε, θέλω πάρα πολύ να ξαναπάω αυτό το ταξίδι.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Τι ήθελες να γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Νεφέλη Φασούλη: Κάθε μέρα ήθελα και κάτι άλλο! Θυμάμαι να ξεστομίζω κομμώτρια, διαφημίστρια, αθλήτρια της ενόργανης γυμναστικής. Στην πραγματικότητα δεν είχα κάνει ποτέ ενόργανη γυμναστική. Ήμουν πολύ σταθερή στο τραγουδίστρια για χρόνια, όπως και τα περισσότερα παιδάκια, αλλά χαίρομαι που το τήρησα!Ελένη Σινάκου (Lavart): Το τραγούδι πότε μπήκε στη ζωή σου;

Νεφέλη Φασούλη: Από πάντα υπήρχε. Όταν ήμουν μωρό, πρώτα άρχισα να λέω μελωδίες και μετά να μιλάω. Και η οικογένειά μου ήταν πολύ τραγουδιστάδες. Πάντα μου τραγουδούσαν νανουρίσματα. Και τώρα που έχουμε και εγγόνι στην οικογένεια το βλέπω να ξαναγίνεται. Τραγουδούσαν συνέχεια, αρά δεν γινόταν να μην τραγουδάω κι εγώ. Αλλά, μετά τα 16 αποφάσισα ότι εδώ βλέπω το μέλλον μου.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Τι θυμάσαι από την πρώτη σου φορά στη σκηνή;

Νεφέλη Φασούλη: Τίποτα! Ήμουν πάρα πολύ αγχωμένη. Γενικά, επειδή είμαι πολύ αγχώδες ατομάκι, στις πρώτες συναυλίες απλά ανέβαινα, γινόταν όλα τόσο αυτόματα που δεν θυμάμαι τίποτα. Οι πρώτες φορές ήταν όταν πήγαινα σχολείο, που συμμετείχα σε φεστιβάλ τύπου schoolwave και είχα πολύ άγχος.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Όταν ήσουν μικρή έπαιζες βιολί. Ασχολείσαι ακόμη ή το έχεις παρατήσει;

Νεφέλη Φασούλη: Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα. Το άφησα, γιατί είναι πολύ δύσκολο, πολύ απαιτητικό και από ένα σημείο και μετά αφιερώθηκα πολύ στο τραγούδι. Επειδή θεωρώ ότι, για να γίνεις καλός στο βιολί χρειάζεται πολύς χρόνος και δουλειά, το άφησα.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Είσαι τρία χρόνια στην Ταράτσα του Φοίβου. Πως ξεκίνησε η συνεργασία σου με τον Φοίβο Δεληβοριά και πως έχει εξελιχθεί ως τώρα;

Νεφέλη Φασούλη: Με τον Φοίβο γνωριστήκαμε σε μία συναυλία όταν εγώ δούλευα με ένα άλλο σχήμα παλιότερα. Είχαμε κρατήσει επαφή και μετά από δύο χρόνια με πήρε τηλέφωνο, όταν ήταν να κάνει το live του «The Church Sessions» του Pepper στην Αγγλικανική Εκκλησία. Με πήρε τηλέφωνο και με ρώτησε «Θα έρθεις να ανεβούμε τα σκαλιά της εκκλησίας τη Δευτέρα;». Απάντησα κατευθείαν ναι, γιατί τον λάτρευα τον Φοίβο από μικρή. Έτσι ξεκίνησε. Μετά ήταν η Ταράτσα ο λόγος που παίξαμε μαζί πρώτη φορά. Νομίζω ότι η συνεργασία μας έχει ανθίσει. Ήρθαμε πολύ κοντά μέσα από τις περιοδείες. Πολλά ξενύχτια, πολλά αεροδρόμια πολύ πρωί, πολλά παιχνίδια γνώσεων… Θεωρώ τον Φοίβο μια οικεία συντροφιά. Μακάρι να είμαστε έτσι, γιατί τον θεωρώ πολύ σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου.Ελένη Σινάκου (Lavart): Πως αντιμετωπίζεις το χειροκρότημα του κοινού; Ποια είναι η σχέση σου με αυτό;

Νεφέλη Φασούλη: Να σου πω την αλήθεια, επειδή το χειροκρότημα έρχεται στο τέλος, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ. Αυτό με ενδιαφέρει πρώτα και είμαι πάρα πολύ συγκεντρωμένη, είναι η ερμηνεία, να είμαι, δηλαδή, σωστή τονικά και μουσικά. Οπότε, δεν το έχω σαν στόχο. Αν έρθει κιόλας, καλοδεχούμενο. Η αλήθεια είναι ότι λυτρώνεσαι μέσα από αυτό, ανακουφίζεσαι, αλλά δεν το σκέφτομαι καθόλου, ούτε πριν ανέβω, ούτε όσο τραγουδάω. Σχετικά με το κοινό, προσπαθώ όσο περνάνε τα χρόνια να το κοιτάω στα μάτια, γιατί, όταν έχω άγχος, κοιτάζω το υπερπέραν. Αυτό που σκέφτομαι για το κοινό είναι ότι θα ήθελα να του απευθυνθώ με κάτι πιο προσωπικό και κάτι πιο δικό μου. Σε live όπως της Ταράτσας που είμαστε πιο θεατρικοί και πιο ανεβαστικοί, με ενδιαφέρει κάτι άλλο. Οπότε, η σχέση μου με το κοινό είναι διαφορετική, ανάλογα με το τι του απευθύνω.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Με τα social media πώς τα πας;

Νεφέλη Φασούλη: Ως επί το πλείστον, τα χρησιμοποιώ για δουλειά. Προσπαθώ να μην μπω στο τρυπάκι. Καλά, δεν γίνεται κιόλας. Η αλήθεια είναι ότι περισσότερο χαζεύω και ξεχνάω να κάνω τη δουλειά μου μέσα από αυτό.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Όταν ήσουν παιδί τι μουσική άκουγες στο σπίτι;

Νεφέλη Φασούλη: Τα πάντα, όλα. Νομίζω ότι αυτό φταίει που και τώρα τραγουδάω τα πάντα. Δηλαδή, οι γονείς μου φρόντιζαν να τα ξέρουμε όλα και από την καλή και από την ανάποδη. Από Χατζιδάκι, Θεοδωράκη μέχρι παραδοσιακό και λαϊκά. Θυμάμαι τον πατέρα μου, που ήταν και συλλέκτης, να μου λέει ότι δεν υπάρχει καλή και κακή μουσική. Οπότε, την αγάπησα τη μουσική συνολικά και αυτό είναι το πιο σημαντικό.Ελένη Σινάκου (Lavart): Ποιες είναι, θα έλεγες, οι ευαισθησίες σου; Τι σε κάνει αν δακρύζεις; Να βοηθάς, να είσαι δίπλα, να πονάει η καρδιά σου;

Νεφέλη Φασούλη: Δεν έχω καθίσει να το κατηγοριοποιήσω, οπότε δεν μπορώ να σου απαντήσω σαφώς. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι είμαι πάρα πολύ ευαίσθητη. Προσπαθώ να είμαι δυναμική, αλλά κλαίω με ταινίες, κλαίω με σειρές, κλαίω επειδή βρήκα ένα μικρό γατάκι στον δρόμο, επειδή δύο ηλικιωμένοι περπατούν χέρι – χέρι. Μερικές φορές είναι κουραστικό! (γέλια)

Ελένη Σινάκου (Lavart): Με τον εαυτό σου τα πας καλά;

Νεφέλη Φασούλη: Εεε… (γέλια). Κοίτα, αυτό που παλεύω να κάνω τώρα, είναι να είμαι λιγότερο αυστηρός κριτής του εαυτού μου. Μερικές φορές μπαίνω εμπόδιο στην μουσικότητα, που θα ήθελα να έχω περισσότερη. Καλώς ή κακώς, μας έμαθαν και οι γονείς και από το σχολείο να τραβάμε τα χαλινάρια και νιώθω ότι δεν μπορώ να αφεθώ με τίποτα. Επίσης, μερικές φορές θα ήθελα να είμαι λιγότερο ανασφαλής. Κουβαλάω αρκετές ανασφάλειες και σιγά – σιγά θα τις πετάξω.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Πως κρίνεις τον χώρο της μουσικής βιομηχανίας ως τώρα; Τον αντιμετωπίζεις με καχυποψία ή είσαι ανοικτή και πηγαίνεις με τον άνεμο και έτσι τον μαθαίνεις;

Νεφέλη Φασούλη: Γενικά, θεωρώ ότι είμαστε στο μεταβατικό στάδιο που τελειώνει η δισκογραφία και αρχίζει το ίντερνετ και τα social media. Είμαι πολύ περίεργη να δω πώς θα εξελιχθεί όλο αυτό. Καχύποπτη δεν είμαι ποτέ, είμαι, όμως επιφυλακτική. Κρατάω πάντα μια πισινή, όχι με καχυποψία, αλλά με στόχο να μην κάνω πράγματα που δεν θέλω. Οπότε, η επιφύλαξη είναι η σωστότερη λέξη. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για τα live στα οποία επιλέγω να συμμετέχω.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Με τους συναδέλφους σου; Αναπτύσσεις φιλίες; Κρατάς περισσότερο τυπικές σχέσεις;

Νεφέλη Φασούλη: Αναπτύσσω φιλίες, γενικά. Το κακό με τους ανθρώπους που δουλεύουν στο θέαμα, το οποίο ταξιδεύει, δεν κάθεται ποτέ, έχει πρόβες, βραδινά, είναι ότι και φίλους να κάνεις, είναι πάρα πολύ δύσκολο να βρεις το χρόνο να τους κρατήσεις κοντά. Αλλά είναι σίγουρο ότι κάνεις φιλίες, γιατί έχεις κοινούς παρονομαστές, κοινές ανησυχίες, κοινά ωράρια… οπότε αν ταιριάξω με τον άλλον, εννοείται ότι θα γίνω φίλη.Ελένη Σινάκου (Lavart): Ο Φοίβος έγραψε πρόσφατα το «Μόνο ψέματα», το οποίο ερμηνεύσατε μαζί. Πες μου για αυτό το τραγούδι…

Νεφέλη Φασούλη: Καταρχήν, πάλι έκλαψα ακούγοντας το τραγούδι (γέλια). Ένιωσα ότι είπε αυτά ακριβώς που ήθελα να πω. Δηλαδή, το πώς ακριβώς καταπιέζουμε τα αληθινά μας συναισθήματα και ζούμε μέσα στα ψέματα για να είναι ευχαριστημένοι όλοι οι άλλοι. Με συγκίνησε βαριά. Είναι και πολύ ωραίο τραγούδι και μουσικά, εδώ που τα λέμε. Είναι αυτό που λέει και ο Φοίβος στις συναυλίες όταν το τραγουδάμε: «Τώρα θα σας πω τη μεγαλύτερη αλήθεια για μένα» και το τραγούδι λέγεται «Μόνο ψέματα». Πραγματικά, ταυτίζομαι πλήρως.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Νιώθεις περισσότερο … απόφοιτη Νομικής ή τραγουδίστρια;

Νεφέλη Φασούλη: Νιώθω και τα δύο. Απλά στην προκειμένη φάση περισσότερο τραγουδίστρια, γιατί από τότε που πήρα το πτυχίο μου τον Σεπτέμβρη, ενώ κάνω την άσκησή μου, είπα ότι θα αφοσιωθώ στη μουσική περισσότερο, για να φτάσω το επίπεδό μου μουσικά και τεχνικά σε πιο προχωρημένο στάδιο. Θεωρώ ότι θα την πιάσω τη νομική ξανά, αλλά όταν είναι να δουλέψω πάνω σε αυτό το κομμάτι. Σκέφτομαι να μην ασχοληθώ με την γενική δικηγορία που τα κάνεις όλα, αλλά με έναν πιο συγκεκριμένο κλάδο που θα με ενδιαφέρει. Δεν είναι κακή σχολή η νομική, είναι απλά κακόφημη. Έχει πολύ ενδιαφέρον, σου καλλιεργεί έναν πολύ ωραίο τρόπο σκέψης και μου αρέσει η επαφή με τα γράμματα.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Τι θα έκανες «για ένα καλοκαίρι»; Τι συναισθήματα σου δημιουργήθηκαν όταν τραγούδησες πρώτη φορά αυτό το τραγούδι;

Νεφέλη Φασούλη: Όλη μου η ζωή είναι για ένα καλοκαίρι. Από μικρή μετρούσα τους μήνες έναν – έναν μέχρι να φτάσει το καλοκαίρι και κρατάει μια στιγμή το άτιμο! Αυτό το τραγούδι που έγραψε ο Φοίβος και είχα την τιμή να τραγουδήσω, θεωρώ πως έχει πετύχει το στόχο του πώς έχουμε όλες αυτές τις προσδοκίες από ένα καλοκαίρι που καθόμασταν δύο μήνες στη γιαγιά και ένα μήνα στην κατασκήνωση. Αντίθετα, τώρα τον Ιούνιο βρέχει, τον Ιούλιο δουλεύεις, τον Αύγουστο φεύγεις και έχει πολύ κόσμο και 20 Αυγούστου πρέπει να γυρίσεις, γιατί μπαίνει Σεπτέμβρης. Οπότε, ξεκάθαρα με αυτό το τραγούδι νιώθω νοσταλγία για ένα καλοκαίρι που δεν ξέρω αν θα ξαναέρθει.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Το μεγαλύτερό σου μουσικό όνειρο; Με ποιους συναδέλφους σου θέλεις να συνεργαστείς;

Νεφέλη Φασούλη: Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο όνομα να πω. Αυτό που ξέρω, είναι ότι έχω μουσικό όνειρο να γράψω μουσική. Προς το παρόν δεν το φέρνω εις πέρας, αλλά κάποια στιγμή θα γίνει! Θα ήθελα να βγω και έξω. Δεν ξέρω πότε, αλλά κάποια στιγμή θα ήθελα να δουλέψω και στο εξωτερικό.

Ελένη Σινάκου (Lavart): Να περιμένουμε προσωπική σου δουλειά σύντομα;

Νεφέλη Φασούλη: Το σύντομα είναι σχετικό. Ξέρω ότι ακόμη και αν μου κατέβει η ιδέα, μέχρι να την υλοποιήσω, θα πάρει κάποιο καιρό! Αλλά, ότι μερικά τραγούδια μπορούν να ξεπηδάνε, όπως το «Για ένα καλοκαίρι» ή το «Ελπίδα φάντασμα», σίγουρα. Ούτως ή άλλως πιο εύκολα κάνεις single παρά συνολική δουλειά, οπότε μια συνολική δουλειά θα πάρει αρκετό καιρό.

Συνέντευξη: Ελένη Σινάκου (Lavart)

Φωτογραφίες: Δημήτρης Μακρής

*Η Ταράτσα του Φοίβου θα είναι εδώ και τον Σεπτέμβριο!