Συνέντευξη έδωσε η Αλκυόνη Παπαδάκη στην εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου στον Alpha.
“Θέλω να με αποκαλούν λογοτέχνισσα. Το συγγραφέας μου πέφτει λίγο βαρύ. Το μεγαλύτερο κοπλιμέντο που μου έχουν κάνει ήταν όταν ένα παιδί-εργάτης που έχει διαβάσει όλα μου τα βιβλία και ξέρει κομμάτια σε μια έκθεση βιβλίου ήρθε ενώ δεν τον γνώριζα με ένα τριαντάφυλλο και μου είπε ‘Γεια σου μάστορα’. Αυτό θέλω να είμαι. Μαστόρισσα” ανέφερε αρχικά η Αλκυόνη Παπαδάκη.
Μιλώντας για τα παιδικά της χρόνια εξομολογήθηκε:
“Τα παιδικά μου χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Αυτό που δεν είχαμε στο σπίτι ήταν φτώχεια. Ζούσαμε σε ένα σπίτι αστικό. Υπήρχε πολύς πόνος σε αυτό το σπίτι και πολύ πένθος γιατί ήταν οι συνθήκες τέτοιες. Η μαμά μου είχε χάσει δύο αδερφούς έναν στην Αλβανία, έναν στον εμφύλιο και καταλαβαίνεις τι υπήρχε στο σπίτι. Δεν είχα χώρο σαν παιδί. Δεν είχα πλαίσιο. Ήμουν ένα παιδί που κοίταζε να βρει μια φωλιά και δεν υπήρχε. Η μαμά μου είχε αρρωστήσει και είχε σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για εμένα. Αυτή που έκανε τα πάντα και “κρατούσε” το σπίτι ήταν η γιαγιά μου. Μια γενναία γυναίκα που κρατούσε την ισορροπία του σπιτιού. Δεν ήταν τρυφερή γιαγιά. Μου έδινε μόνο εντολές. Τότε σαν παιδί δεν την αγαπούσα, αλλά αργότερα, όταν κατάλαβα πόσο γενναία είναι και πόση δύναμη έπαιρνα χωρίς να το καταλάβω” και συμπλήρωσε “Ήθελα να φύγω από αυτό το σπίτι. Δεν έβρισκα κάτι να με μαγεύει εκεί”.
Οργισμένος ο Αντώνης Κανάκης «Αυτά μισούμε και τα πολεμάμε τόσα χρόνια»
