Ο Ταραντίνο οφείλει στον Πρίσλεϊ μια από τις ταινίες του, όμως τι ακριβώς εννοούμε μ ‘αυτό;
Η σχέση του Κουέντιν Ταραντίνο με τον Έλβις Πρίσλεϊ υπερβαίνει τον απλό θαυμασμό- έπαιξε σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση της κινηματογραφικής του πορείας. Η αγάπη του για τον Έλβις, αν και δεν αντικατοπτρίζεται άμεσα στις μουσικές επιλογές, έχει αφήσει ανεξίτηλο σημάδι στο κινηματογραφικό του στυλ.
Μάλιστα η οικονομική ώθηση που έδωσε ο Έλβις στον Tarantino κατά τη διάρκεια της προπαραγωγής του “Reservoir Dogs”, όντας μίμος του Έλβις στο «The Golden» Girls αποδείχτηκε καθοριστική στιγμή, κερδίζοντας αρχικά 650 δολάρια, αλλά τελικά αποδίδοντας του 3.000 δολάρια σε επιπλέον αμοιβές για τρία χρόνια.
Δείτε το χαρακτηριστικό στιγμιότυπο παρακάτω:
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Αυτό το απροσδόκητο κέρδος βοήθησε τον Ταραντίνο να βιοποριστεί όσο δούλευε πάνω στο σκηνοθετικό του ντεμπούτο.
Στην ταινία “True Romance”, για την οποία ο Ταραντίνο έγραψε το σενάριο, ο πρωταγωνιστής Κλάρενς Γουόρλεϊ, τον οποίο υποδύεται ο Κρίστιαν Σλέιτερ, παρουσιάζει μια έντονη εμμονή με τον Έλβις. Το πάθος αυτού του χαρακτήρα, που ενσαρκώνεται από την εμφάνιση του εικονικού τραγουδιστή από τον Val Kilmer, χρησιμεύει ως εκδήλωση της δια βίου λατρείας του ίδιου του Tarantino για τον “Βασιλιά”.
Ωστόσο, οι απόψεις του Ταραντίνο για τον Έλβις ως κινηματογραφικό αστέρα είναι διφορούμενες Παρά το γεγονός ότι αναγνωρίζει τον Έλβις Πρίσλεϊ ως δυνητικό αντίπαλο πρωταγωνιστών όπως ο Γουόρεν Μπίτι, ο Πολ Νιούμαν και ο Στιβ Μακ Κουίν, ασκεί κριτική στις ταινίες του Πρίσλεϊ ως μη “πραγματικές ταινίες”.
Παρόλα αυτά ξεχωρίζει το “Roustabout” ως ανώτερο όχημα για τον Έλβις, επαινώντας την ψυχαγωγική του αξία.
Η οπτική του σκηνοθέτη επεκτείνεται πέρα από τις ταινίες και στη μουσική κληρονομιά του Έλβις. Ενώ επαινεί το “The Sun Session” ως ένα “εξαιρετικά σημαντικό άλμπουμ” και την πιο αγνή έκφραση της τέχνης του Έλβις, ο Ταραντίνο γίνεται επικριτικός απέναντι στα τελευταία χρόνια του Πρίσλεϊ, ιδίως στις εμφανίσεις του στο Λας Βέγκας.
Η θεματική διερεύνηση του οπαδισμού του Έλβις επαναλαμβάνεται στη συζήτηση μεταξύ της Mia Wallace και του Vincent Vega στο “Pulp Fiction” σχετικά με τις διακρίσεις μεταξύ των οπαδών του Έλβις και των Beatles αντανακλά τα γνήσια συναισθήματα του Tarantino, καθώς ο ίδιος ταυτίζεται σταθερά με το πρώτο στρατόπεδο.
Ακόμη και στην πρώιμη, ακυκλοφόρητη ταινία του “Τα γενέθλια του καλύτερου φίλου μου”, ο Ταραντίνο εισάγει έναν χαρακτήρα που εκφράζει την προτίμησή του στον Έλβις έναντι άλλων ανδρών, προϊδεάζοντας για το πλήθος των αναφορών στον Έλβις που διαπλέκονται στις επόμενες ταινίες του.
Αυτή η περίπλοκη σχέση μεταξύ του Ταραντίνο και του Έλβις προσθέτει ένα επίπεδο προσωπικής σύνδεσης και θεματικού πλούτου στο έργο του σκηνοθέτη που δεν κρύβουμε πως το λατρέψαμε όταν το παρατηρήσαμε.
Διαβάστε περισσότερα αφιερώματα για τον κινηματογράφο:
«In the Mood for Love» & «Your Name»: Μια βόλτα στα σκαλοπάτια τους
Ποιος καπνίζει καλύτερα; Ο Τζόνι Ντεπ, ο Τζον Τραβόλτα ή ο Κίλλιαν Μέρφι;
Μπραντ Πιτ: 10 αξέχαστες κινηματογραφικές ερμηνείες ενός αστέρα
