Η Μαρία Ευθυμίου αποκαλύπτει την πολιτική ορθότητα, τους σκοπούς και τις απαιτήσεις της στο σύγχρονο πολιτιστικό τοπίο.
Η Μαρία Ευθυμίου μίλησε για την πολιτική ορθότητα, αναπτύσσοντας μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στην εκπομπή της ΕΡΤ «Δύο στις 10». Η ελευθερία του λόγου βρίσκεται σε κίνδυνο;
Στο σύγχρονο διάλογο για τις κοινωνικές αξίες και νόρμες, η έννοια της πολιτικής ορθότητας αναδεικνύεται συχνά ως κεντρικό θέμα. Συχνά συγκεντρώνει τόσο ένθερμη υποστήριξη όσο και σφοδρή αντίθεση, αντανακλώντας τις πολωμένες απόψεις εντός της κοινωνίας μας. Οι ακόλουθες δηλώσεις της ιστορικού, Μαρίας Ευθυμίου, εμβαθύνουν στις προεκτάσεις της πολιτικής ορθότητας, προσφέροντας μια κριτική εξέταση.
Η Μαρία Ευθυμίου διατυπώνει μια αποχρωματισμένη κριτική της πολιτικής ορθότητας, υποστηρίζοντας ότι λειτουργεί ως εργαλείο για ορισμένες ομάδες ώστε να επιβεβαιώνουν τις απόψεις τους ως αδιαμφισβήτητα σωστές. Προσθέτοντας στους εαυτούς τους συγκεκριμένες ετικέτες, οι ομάδες αυτές μπορούν να καταπνίξουν αποτελεσματικά τη διαφωνία και να περιθωριοποιήσουν τις αντίθετες απόψεις. H Ευθυμίου υποστηρίζει ότι αυτή η δυναμική δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου τα άτομα, φοβούμενα τον κοινωνικό εξοστρακισμό ή τον υποτιμητικό χαρακτηρισμό, αποφεύγουν να εκφράσουν τις γνήσιες απόψεις τους. Το φαινόμενο αυτό, υποστηρίζει, υπονομεύει τη θεμελιώδη αρχή της ελευθερίας του λόγου που επιδιώχθηκε με θέρμη από τα φιλελεύθερα κινήματα του 19ου αιώνα.
Μαρία Ευθυμίου: «παίρνουν Α στο δημοτικό και 19 ή 20 στο γυμνάσιο, δουλέψουν δεν δουλέψουν»
Μέσα από τον οξυδερκή σχολιασμό της, η Μαρία Ευθυμίου μας προκαλεί να προβληματιστούμε κριτικά σχετικά με τις επιπτώσεις της πολιτικής ορθότητας:
«Ο ορισμός της πολιτικής ορθότητας είναι η διατύπωση μιας θέσης από μία συγκεκριμένη ομάδα η οποία έχει βάλει στον εαυτό της τη σωστή ταμπέλα με αποτέλεσμα όλοι οι άλλοι να μην μπορούν να αντιδράσουν, διότι εκείνη η ομάδα θεωρείται ότι έχει τη σωστή άποψη, γενικώς, οπότε μπορεί να εκφέρει εκείνη τις εκτιμήσεις της για ένα γεγονός και όλοι οι άλλοι πρέπει να υποτάσσονται σε αυτή την εκτίμηση. Διαφορετικά, θα χαρακτηριστούν από την ομάδα αυτή ως συντηρητικοί, ως οπισθοδρομικοί κι έτσι ο άλλος θα αποφύγει να εκφράσει τη γνώμη του για να μην αποκτήσει τη βαριά ταμπέλα.»
Υπήρχε ένας μεγάλος καταναγκασμός τι θα πεις σε θέματα καίρια για τη ζωή των ανθρώπων, θρησκευτικά κατά κύριο λόγο αλλά πλαγίως ήταν και πάρα πολύ πολιτικά. Αν έλεγες κάτι άλλο θα μπορούσες και να καείς στην πυρά. Και σε κοινωνίες και θρησκείες όπως είναι το Ισλάμ, συνεχίζει να υπάρχει αυτός ο έλεγχος. Σε όλο αυτό αντέδρασαν κάποιες πλευρές του δυτικού κόσμου με πολύ έντονο τρόπο για να κερδίσουμε την ελευθερία του λόγου, κι αυτό το σχήμα ήταν ο φιλελευθερισμός στον 19ο αιώνα. Ήταν η Αγγλία που έστησε αυτό το σχήμα μετά από τη Αμερικάνικη, τη Γαλλική και την Ολλανδική επανάσταση. Κύριό τους ζήτημα ήταν να μπορεί ο καθένας να εκφράζει ελεύθερα τη γνώμη του. Κέρδος. Μέγα κέρδος. Επειδή αυτές οι κοινωνίες είχαν προέλθει από έναν ριζοσπαστισμό, ομάδες οι οποίες έβαζαν την ταμπέλα, φιλελεύθερος, προοδευτικός, ριζοσπαστικός, δημοκρατικός…
Κατάλαβαν ότι αν χρησιμοποιήσεις πρώτος την ταμπέλα τότε ακινητοποιείς τον άλλο και η δικιά σου άποψη επιβάλλεται σαν η σωστή. Κι αυτό γιατί ο άλλος που συνήθως είναι δειλός, προκειμένου να αποφύγει να τον πουν συντηρητικό πάει πίσω και δεν λέει τη γνώμη του. Υπάρχει ένα κίνημα, το political correct που δεν μιλάς για το μεταναστευτικό, να έρθουν όλοι οι μετανάστες, όσοι θέλουν σε κάθε χώρα. Στην αντίθετη άποψη, λοιπό, είσαι φασίστας. Αυτό περιπλέκει τελείως τα πράγματα. Υπάρχουν ένα δισεκατομμύρια άνθρωποι, δεν μπορούν να έρθουν όλοι στη χώρα σου, είναι αδύνατον μετά να υπάρξει αυτή η χώρα.»
Η ακαδημαϊκός τοποθετήθηκε και για τους κινδύνους της πολιτικής ορθότητας μέσα στα πανεπιστήμια:
«Στην Ελλάδα έχουμε ένα βαρύ φαινόμενο, δηλαδή το δικαίωμα έκνομων ομάδων να μπορούν να είναι στα Πανεπιστήμια να εφαρμόζουν βία, να επιβάλλουν- βάζοντας τη σωστή ταμπέλα είπαμε πάντα- την ταμπέλα του ριζοσπάστη, του επαναστάτη, του αναρχικού… Κι αυτό δεν είναι τωρινό. Είναι πάνω από μισό αιώνα. Το δημόσιο αγαθό που είναι υπέρτατο, της δημόσιας Παιδείας, έχει δοθεί στα χέρια ατόμων που με την ταμπέλα μπορούν να πουν τι μπορεί να γίνει στο Πανεπιστήμιο, βίαιων ομάδων κι αυτό να το προβάλλουν ως ριζοσπαστικό, την ώρα που καταστρέφουν τη δημόσια Παιδεία. Και να τους καλύπτουν παρόμοιοι διανοούμενοι οι οποίοι το παρουσιάζουν αυτό ως δημοκρατία, γιατί στο political correct μπορείς να αντιστρέψεις τους όρους να παρουσιάζονται οι καταστροφείς και οι ασύδοτοι ως δημοκράτες και προοδευτικοί. Κι όποιος σέβεται τη δημόσια περιουσία, το ότι είμαστε όλοι εδώ τηρώντας κανόνες τότε είμαστε απλά συντηρητικοί. Αυτή η κοινωνία έτσι έχει πορευτεί. Είναι το απόλυτο bullying και στην πραγματικότητα είναι η αντιστροφή της δημοκρατίας. Είναι σε υψηλό κοινωνικό επίπεδο αλλά παριστάνουν ότι προστατεύουν τους αδύναμους και τους φτωχούς κι επειδή έχουν τις υψηλές τους γνωριμίες, σε δημοσιογράφους, σε πολιτικούς, ο λόγος τους περνάει πολύ πιο εύκολα.»
Δείτε ολόκληρη τη συνέντευξη της Μαρίας Ευθυμίου για την πολιτική ορθότητα παρακάτω:
You are currently viewing a placeholder content from YouTube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
