«Οι μεγάλοι μου πίνακες γεννιούνται σιγά-σιγά μέσα στην καρδιά μου»
Το είδος της αφηρημένης τέχνης ίσως δεν είναι από τα πιο προσφιλή στο ευρύ κοινό. Με την πρώτη ματιά φαίνεται λίγο… δήθεν. Προσωπικά, -μετά συγχωρήσεως- ανήκα κι εγώ στην κατηγορία αυτή. Η σημερινή μέρα, όμως, μου έδωσε την ευκαιρία να τη δω με άλλο μάτι και χαίρομαι γι’ αυτό.
Ο λόγος για τον πρωτοπόρο Ρώσο ζωγράφο και θεωρητικό της Τέχνης, Βασίλι Καντίνσκι.
Γεννιέται στη Μόσχα στις 4 Δεκεμβρίου του 1866 από εύπορους γονείς. Οι σπουδές του αφορούν τη νομική και τα οικονομικά, ωστόσο η αγάπη του για τη ζωγραφική -γοητευμένος κυρίως από τον Ρεμπράντ- τον οδηγεί στη Γερμανία. Το Μόναχο, καλλιτεχνικό κέντρο της εποχής, τον φέρνει σε επαφή με ρεύματα και εξέχουσες προσωπικότητες των τεχνών.
Στα 1911, μαζί με τον Φραντς Μαρκ, δημιουργούν την ομάδα Der Blaue Reiter (μτφρ. ο Γαλάζιος Καβαλάρης) προωθώντας το κίνημα του αφηρημένου εξπρεσιονισμού. Θα ακολουθήσουν ομαδικές εκθέσεις σε διάφορες πόλεις με τη συμμετοχή και άλλων καλλιτεχνών. Μετά το 1925, διδάσκει στη Σχολή Αρχιτεκτονικής και Εφαρμοσμένων Τεχνών Bauhaus στο Ντεσάου της Γερμανίας. Το 1926 κυκλοφορεί, επίσης, την Πραγματεία του Για το πνευματικό στην Τέχνη.
Ο Καντίνσκι παίζει με γεωμετρικά σχήματα και χρωματικές συνθέσεις χωρίς να χάνει την ελευθερία του, αλλά και την αίσθηση του χιούμορ. Το χρώμα και η φόρμα στους πίνακές του βρίσκονται μαζί και ξεχωριστά. Πίσω απ’ αυτό υπάρχει, κατά τον ίδιο, μια εσωτερική αναγκαιότητα. Το ενδιαφέρον του για τα μαθηματικά και οι πνευματικές του ικανότητες δημιουργούν ένα σπάνιο αποτέλεσμα, μια καθαρή αφηρημένη ζωγραφική που έχει να πει πολλά παραπάνω.
«Ελπίζω να καταλάβουν τελικά οι άνθρωποι πίσω απ’ τους πίνακές μου και να μην αρκούνται να λένε ότι χρησιμοποιώ τρίγωνα και κύκλους»
https://www.youtube.com/watch?v=Jfp8D-wUjK4
Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2 – 3 – 4 – 5 – 6 – 7 – 8 – 9 – 10
Κείμενο: Αλίκη Μαργαρού (Lavart)
