Σινεφίλοι και Σινεφίλες, αυτή η εβδομάδα προσφέρει πληθώρα ταινιών απο τις οποίες είναι ομολογουμένως δύσκολο να διαλέξει κανείς, ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς, οτι παράλληλα τρέχει το 12o Outview Festival στην Αθήνα και το (κλασικό πιά) αφιέρωμα στο Γαλλόφωνο Κινηματογράφο, υπο την αιγίδα του ΦΚΘ. Εμείς παρά ταύτα, ήλθαμε, είδαμε και προτείνουμε τα εξής:
Styx
Η Ρίκε, μια γιατρός στα Επείγοντα Περιστατικά ενός νοσοκομείου της Κολωνίας, πραγματοποιεί το όνειρο της, όταν σαλπάρει με ένα τελευταίας τεχνολογίας ιστιοπλοϊκό, και προμήθειες που της αρκούν για να φτάσει στη Νήσο της Αναλήψεως, ανάμεσα στην Ανγκόλα και τη Βραζιλία. Σ’εκείνο το σημείο τοποθετείται ιδεατά ο σύγχρονος Στύγιος ποταμός που άλλοτε χώριζε τον κόσμο των ζωντανών και των νεκρών και τώρα αποτελεί το σημείο όπου χάνονται εκατοντάδες προσφύγων στην προσπάθεια τους να αναζητήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Μετά απο μια μεγαλειώδη καταιγίδα, η Ρίκε, έρχεται αντιμέτωπη μ’ένα ακυβέρνητο αλιευτικό σκάφος γεμάτο ταλαιπωρημένους πρόσφυγες. Καλεί την ακτοφυλακή η οποία την προστάζει να μην πλησιάσει το σκάφος και πως θα στείλει βοήθεια, αλλά εκείνη δε φαίνεται και σιγά σιγα οι πρόσφυγες πηδάνε στο νερό για να την προσεγγίσουν, μήπως και σωθούν.
Εκείνη προσφέρει βοήθεια σ’ενα αγόρι, το μόνο που καταφέρνει να φτάσει, και ταλαντεύεται ηθικά ανάμεσα στο αν θα πρέπει να επέμβει ή οχι. Μια εξαιρετικά εύστοχα τοποθετημένη αλληγορία, ανάμεσα στην ηθική και το ένστικτο της αλληλεγγύης, και σε ένα διογκωμένο γραφειοκρατικό θηρίο που καθυστερεί εκληματικά να ανταποκριθεί. Ό,τι μένει απο την ταινία, πέρα απο την κεντημένη σκηνοθεσία, που τεντώνει την ηθική ισορροπία των θεατών με τις huis-clos σκηνές στο εσωτερικό του σκάφους αλλά και την αποδραματοποιημένη αφήγηση που τους φέρνει σχεδόν συμμετοχικά στα όρια της υπέρβασης, είναι η συγκλονιστική ερμηνεία της Σουζάνε Βόλφ, που εγκιβωτίζει όλη την ταινία στο βλέμμα της, κατα τα τελευταία λεπτά της ταινίας.
Σκηνοθεσία: Βόλφγκανγκ Φίσερ
Σενάριο: Βόλφγκανγκ Φίσερ, Ικα Κούνζελ
Πρωταγωνιστούν: Σουζάνε Βολφ, Γκίντιον Οντούορ Βεκέσα
Διάρκεια: 1 ώρα και 35 λεπτά
Αμάντα/Amanda
Η 7χρονη Αμάντα, μεγαλώνει με τη μητέρα της στο Παρίσι. Ο Νταβίντ, ο 24χρονος θείος της, καταπιάνεται με μικροδουλειές, ασχολείται με την airbnb και με μικρά φλέρτ της σειράς. Όταν η αδερφή του και μητέρα της Αμάντα δολοφονείται εν ψυχρώ σε ένα πάρκο κατα τη διάρκεια τρομοκρατικής επίθεσης, οι δυό τους έχουν να αντιμετωπίσουν την απώλεια της, αλλά κι ο ίδιος Ντάβιντ τη συνέχεια της ζωής τους, με απρόσμενες ξαφνικές ευθύνες τη στιγμή που η Αμάντα προσπαθεί στο μυαλό της να εκλογικεύσει ό,τι συνέβη στη μητέρα της.
Ο Χέρς, δε δίνει τη βαρύγδουπη, ασφυκτική ατμόσφαιρα που θα μπορούσε απεικονίζοντας την επόμενη μέρα μιας τρομοκρατίας, αντιθέτως αντικατοπτρίζει τη βία και τον αντίκτυπο της επειδή διακόπτει μια όμορφη και αστικά συμπαθητική καθημερινότητα. Οι χαρακτήρες του παραμένουν χαμηλών τόνων, παρά το βάρος των γεγονότων αλλά και των υπαρξιακών ερωτήσεων που συγκρούονται με την πρακτική ανάγκη για προαρμογή στη νέα πραγματικότητα, με φόντο το Παρίσι – και το Φεστιβάλ της Βενετίας.
Σκηνοθεσία: Μίκαελ Χέρς
Σενάριο: Μίκαελ Χερς, Μοντ Αμλίν
Πρωταγωνιστούν: Βενσάν Λακόστ, Ισόρ Μουλτριέρ, Στέισι Μάρτιν
Διάρκεια: 1 ώρα και 47 λεπτά
Εκτός συναγωνισμού, βρίσκεται η ταινία:
Ο Γαλαξίας, του Λουίς Μπουνιουέλ
Μια ταινία αταίριαστη με το ’69, ο Γαλαξίας, μας ξανασυστήνεται με τους ίδιους όρους – ακολουθεί το οδοιπορικό των Ζάν και Πιέρ, προς το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα της Ισπανίας. Η ευφυής ταινία του αιρετικού Μπουνιουέλ, που απέρριπτε κάθε ιδέα ερμηνείας της πολυτροπικότητας και σημειολογικής αξίας των ταινιών του, τρέχει γύρω απο την χριστιανική ιστορία του Καθολικισμού, με μια προκλητική αμφισημία.
Ακόμη, στις κινηματογραφικές αίθουσες θα παίζονται και οι εξής ταινίες..:
Όταν ο Βάγκνερ συνάντησε τις Ντομάτες, της Μαριάννας Οικονόμου
Η Μαριάννα Οικονόμου, αποτυπώνει την ιστορία του Αλέξανδρου και της οικογένειας του, οι οποίοι ετοιμάζονται, φιλόδοξα, να εξάγουν πραγματικές -κι όχι υβριδικές- ντομάτες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Τι χρειάζονται όμως για να ωριμάσουν σωστά; Ίσως λίγο Βάγκνερ. Και η Οικονόμου έχει βρεί την ισορροπία.
Με Άλλο Πρόσωπο, της Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα
Στην Πολωνία του 2009, ένας αιρετικός μεταλάς, έκπτωτος στο χωριό του, μαζεύει χρήματα για να παντρευτεί την κοπέλα των ονείρων του. Όταν μετά απο ένα ατύχημα κάνει πλαστική προσώπου, όλοι συμφωνούν πως ο “αντίχριστος” χαρακτήρας του ταιριάζει με το πρόσωπο του και λαμβάνουν ακραία μέτρα γι’αυτό. Η καταγγελία απέναντι στο τέρας της διαφορετικότητας, που κέρδισε την Αργυρή Άρκτο στη φετινή Berlinale.
Πως να εκπαιδεύσετε το Δράκο σας 3, του Ντίν ΝτεΜπλουά
Το σπαρακτικό τέλος της ιστορίας του Ψάρη και του Φαφούτη, είναι και το τέλος μιας, κλασικής, πια, τριλογίας, που μας έμαθε πως να εκπαιδεύουμε τους δράκους μας, με παράλληλες σχέσεις ανάμεσα στη διαφορετικότητα και την προσπάθεια, και μας έφερε απο την ανεμελιά στην ευθύνη.
Holy Boom, της Μαρίας Λάφη
Το ντεμπούτο μιας νέας σκηνοθέτιδας, η οποία χαρτογραφεί την πολυπολιτισμικότητα της Αθήνας μέσα σ’ενα πεδίο μάχης. Τρείς διαφορετικές ιστορίες, με διαφορετικές κανονικότητες, στο ίδιο φάσμα αποξενωμένης κριτικής απο τον κοινωνικό περίγυρο, ενορχηστώνουν τη βία και την κοινωνική σύγκρουση που επικρατεί στην πρωτεύουσα.
Hellboy:Ξαναγύρισα απο την Κόλαση, του Νίλ Μάρσαλ
Ο Hellboy επιστρέφει απο την κόλαση στην Αγγλία προκειμένου να νικήσει τη Μάγισσα Νίμουε, απο το μύθο του Αρθούρου. Ο σκοπός της είναι η καταστροφή της ανθρωπότητας και μόνο ο Hellboy μπορεί να τη σταματήσει, 15 χρόνια μετά την πρώτη του κινηματογραφική επιτυχία.
Η Τέχνη Καταστρέφει, του Νίκου Κορνηλίου
Μια ταινία με μπεργκμανικές κατευθύνσεις και προθέσεις απέναντι στην ιστορία ενός παλιού θεατρικού ηθοποιού και των θυγατέρων του επι σκηνής, που αποτυγχάνει όμως να αποδώσει το απαιτούμενο, τρισδιάστατο βάθος στους χαρακτήρες του και κάτι πέραν της επιφανειακής επιβεβαίωσης του τίτλου της.
Μετά, της Τζένι Γκέιτζ
Μια new-adult οπτική που θα ήθελε να μοιάζει με τις “50 Αποχρώσεις του Γκρί”, κι απεικονίζει την ενηλικίωση ενός κοριτσιού κι ενός αγοριού μέσα απο τη σπαρίλα και την επίπλαστη προκλητικότητα της ηλικίας, ως σενάριο προερχόμενο απο fandom.
Η Κατάρα της Γιορόνα, του Μάικλ Τσάβες
H Γιορόνα είναι μια απόκοσμη παρουσία που αποτελεί φόβο και τρόμο στο Λός Άντζελες. Ένα πνεύμα με ταραγμέν παραλθόν, παραφυλάει για νέα παιδιά. Σύντομα, παρά την προειδοποίηση μιας προβληματικής μητέρας, τα παιδιά της και μια κοινωνική λειτουργός, θα βρεθούν στη δίνη της.
Καλή προβολή!
