Σελιδοδείκτης: Το πεθαμένο λικέρ, του Γιάννη Ξανθούλη
«Το πρώτο ανθρώπινο κλάμα ήρθε απ’ την τραπεζαρία. Η κυρία Μαρίκα είχε κρύψει το πρόσωπο στην ποδιά της κι έκλαιγε μ’ αναφιλητά. Μ’ αγκάλιασε και έχωσε στο στόμα της το αυτί μου. Ο Φώτης, είπε πνιχτά. Ο Φώτης έπεσε απ’ την ταράτσα του σχολείου… Από την ταράτσα. Κάτω. Κατάλαβες; Όχι, δεν κατάλαβα. Γιατί να καταλάβω; Δεν θέλω να καταλάβω. Είναι μεσημέρι. Είναι εθνική γιορτή. Μόλις φάγαμε. Να και ο ροφός. Να τα πιάτα και τα μαχαιροπίρουνα. Γιατί να καταλάβω; Να καταλάβω τι; Εγώ λείπω. Δεν είμαι εδώ. Εγώ… πήγα να πάρω εφημερίδες. Αν ήταν εδώ ο Φώτης θα ‘ρχόταν μαζί μου. Πάντοτε έτσι γινόταν. Ερχόταν μαζί μου. Ή πήγαινα μαζί του…»
Επιλογή: Διάνα Σεϊτανίδου (Lavart)
Φωτογραφίες: Διάνα Σεϊτανίδου (Lavart)
