Σελιδοδείκτης: Καλή αντάμωση εκεί ψηλά, του Πιερ Λεμέτρ
Μέσα στη μοναξιά του ο Αλμπέρ έκλαψε. Θα μπορούσε κανείς να γράψει μια ιστορία για τα δάκρυα στη ζωή του Αλμπέρ. Τούτα εδώ ήταν δάκρυα απελπισίας, τα ’φερνε μια η θλίψη και μια ο τρόμος, ανάλογα με το αν στοχαζόταν τη ζωή του ή το μέλλον του. Εναλλάσσονταν με κρύους ιδρώτες, βουτιές στην απόγνωση, ταχυπαλμίες, μαύρες σκέψεις, αίσθηση ασφυξίας και ιλίγγους·ποτέ πια, έλεγε στον εαυτό του, δεν θα μπορούσε να ξαναβγεί απ’ αυτό το σπίτι, αλλά ούτε και να μείνει εκεί μπορούσε πια. Τα δάκρυα ξανάρχισαν να τρέχουν ποτάμι. Φυγή. Η λέξη βρόντηξε μέσα στο μυαλό του. Φυγή. Μέσα στη νύχτα, η ιδέα απέκτησε σιγά σιγά πελώριες διαστάσεις, συνθλίβοντας κάθε άλλη προοπτική.
Φωτογραφίες: Ιουστίνη Δρακουλάκου (Lavart)
