Σαν σήμερα το αριστούργημα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ Ρωμαίος και Ιουλιέτα κάνει πρεμιέρα στο Λονδίνο.

«Μίλα ψιθυριστά, αν μου μιλάς για αγάπη».

[dropcap size=big]Π[/dropcap]όσα και πόσα έχουν γραφτεί για τον έρωτα και πόσα έχουν ακόμη να γραφτούν… Ανήκει αδιαμφισβήτητα στα θέματα εκείνα που ποτέ δε στερεύουν, αλλά πάντα γοητεύουν και αφορούν..!

Με αφορμή την πρεμιέρα του πασίγνωστου σαιξπηρικού έργου Ρωμαίος και Ιουλιέτα σαν σήμερα το 1595 στο Λονδίνο, ας θυμηθούμε λίγα πράγματα για την τραγωδία-ύμνο στον κατατρεγμένο έρωτα.

Η ιστορία αφορά ένα νεαρό ζευγάρι που ερωτεύεται, αλλά ο έρωτας αυτός βρίσκει αντίθετες τις οικογένειές τους. Από τη μια πλευρά είναι οι Καπουλέτοι, από την άλλη οι Μοντέγοι και ανάμεσά τους μια πολύχρονη βεντέτα που αναζωπυρώνεται με αφορμή των έρωτα των δύο παιδιών. Ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα, ωστόσο, δε θα υποκύψουν στις προσταγές των γονιών τους και θα παντρευτούν κρυφά. Μετά από μια σειρά παρανοήσεων, συμβάντων, αλλά και φονικών, η Ιουλιέτα -για να αποφύγει τον γάμο που της σχεδίαζε ο πατέρας της- θα πιεί ένα δηλητήριο χάρη στο οποίο θα μοιάζει πεθαμένη. Ο Ρωμαίος όμως, μη γνωρίζοντας ότι πρόκειται για κόλπο, πηγαίνει συντετριμμένος να τη βρει και αυτοκτονεί στο πλευρό της πίνοντας κανονικό δηλητήριο. Εκείνη συνέρχεται και βλέποντας τον αγαπημένο της νεκρό, αυτοκτονεί και η ίδια, αυτή τη φορά στ’ αλήθεια…

«Να αμφιβάλεις, αν τ’ άστρα είναι φωτεινά. Να αμφιβάλεις, αν ο ήλιος κινείται. Να αμφιβάλεις, αν η αλήθεια είναι αλήθεια ή ψέμα. Μα ποτέ μην αμφιβάλεις για την αγάπη μου».

[dropcap size=big]Η[/dropcap] τραγικότητα και ο κατατρεγμός που διατρέχει τον έρωτα του νεαρού ζευγαριού, συγκινεί και αγγίζει μέχρι σήμερα, η πίστη και η αυτοθυσία του ενός για τον άλλον τους καθιστά αρχέτυπα νέων εραστών.

Έχει αναφερθεί ότι ο Σαίξπηρ εμπνεύστηκε την υπόθεση από ένα προγενέστερο ποίημα του Άρθουρ Μπρουκ με τίτλο, Η τραγική ιστορία του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας (1562). Μαζί με τον Άμλετ αποτελούν τα πιο δημοφιλή και πολυπαιγμένα έργα του Άγγλου συγγραφέα. Το σίγουρο είναι πως δεν θα πάψουν να επιδέχονται προσαρμογές και επαναπροσδιορισμούς, ειδωμένα κάθε φορά από άλλη σκηνοθετική ματιά και βρίσκοντας πάτημα σε κάθε εποχή.

«Η αγάπη ευφραίνει, όπως ο ήλιος μετά την καταιγίδα».

[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=TEVGLXVhhns” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]

Ιουλιέτα

Μα κάνω ευκή για κάτι που έχω δα: η απλοχεριά μου
έχει της θάλασσας την άπλα, και η αγάπη μου
το βάθος της· όσο περσότερη σου δίνω,
τόσο περσότερη έχω, τι άπειρα είναι και τα δυο

Ρωμαίος

Κυρά μου, μα το ευλογημένο αυτό φεγγάρι
που ασημοβάφει τις κορφές των δέντρων –

Ιουλιέτα

Όχι , μην παίρνεις όρκο στο φεγγάρι, το άστατο,
που με τον μήνα αλλάζει κάνοντας το γύρο του,
μήπως κι η αγάπη σου αλλάξει σαν κι αυτό.

Ρωμαίος

Σε τι να σου ορκιστώ;

Ιουλιέτα

Μην ορκιστείς καθόλου· ή, αν θέλεις,
ορκίσου στον χαριτωμένον εαυτό σου,
που ’ν’ της λατρείας μου ο θεός, να σε πιστέψω.