«Cause we’re the masters of our own fate»
Μια πενταετία δισκογραφίας, πολλές φορές, δεν είναι αρκετή για να καταλάβεις τι πραγματικά κρύβει ή τι θέλει ουσιαστικά να δηλώσει ένα μουσικός με τις μελωδίες και τους στίχους του. Η Lana Del Rey αποτελεί παράδειγμα καλλιτέχνη που, ακόμη και μετά από τρία albums, πάλλεται ανάμεσα στις προσωπικές της φιλοδοξίες, την κοινωνική ανησυχία και τον προβληματισμό στα συναισθήματά της. Πριν μερικές μέρες, η λολίτα της αμερικανικής μουσικής σκηνής κυκλοφόρησε τον τέταρτο δίσκο της, με τίτλο Lust For Life, το οποίο δυστυχώς μπορεί να μην δίνει καμία διευκρίνιση σχετικά με τον απώτερο σκοπό της στον μουσικό χάρτη, επιβεβαιώνει ωστόσο τη μαγικά συμπλεγματική σύζευξη της απλότητας της μουσικής της με το γενικότερο καλλιτεχνικό μεγαλείο της.
Δύο χρόνια χρειάστηκαν για να στήσει η Lana το Lust For Life, το οποίο μάλιστα είναι και το μεγαλύτερο σε διάρκεια στουντιακό της εγχείρημα, αποτελούμενο από δεκαέξι καινούρια τραγούδια. Οι δηλώσεις της, προ κυκλοφορίας, αναφέρονταν σε έναν δίσκο με έντονο πολιτικό περιεχόμενο, κοινωνική συζήτηση και προσωπικές σκέψεις της για παγκόσμια ζητήματα ειρήνης, δικαιωμάτων κ.ο.κ. Ευτυχώς, για το δικό της καλό και των οπαδών της, κάτι τέτοιο ενυπάρχει ήσυχα μέσα σε μια πληθώρα θεματικών του LFL. Το τέταρτο αυτό «παιδί» της Νεοϋρκέζας τραγουδίστριας μιλά για ερωτικές και σεξουαλικές σχέσεις, για τα δικαιώματα των γυναικών, για την τωρινή προβληματική κατάσταση της παγκόσμιας κοινότητας σε κοινωνικό και πολιτικό πεδίο, αλλά εκεί που καταλήγει είναι στη λαγνεία για τη ζωή, με ότι αυτό συνεπάγεται.
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Η σημαντικότητα της αγάπης τονίζεται ήδη από το κινηματογραφικό Love, το πρώτο single και πρώτο τραγούδι του tracklist. Η σκυτάλη δίνεται στο ομότιτλο Lust For Life, το πιο πρόσφατο ντουέτο μεταξύ της Lana και τους φίλου της The Weeknd. Η ερωτική έλξη εκθειάζεται μέσα από μια ασυνήθιστη μέχρι τώρα pop ατμόσφαιρα, με το δίδυμο να χαρίζει την καλύτερη συνεργασία του. Στο 13 Beaches, οι τόνοι πέφτουν, όπως και το tempo, για να ξεχωρίσει η βελούδινη ερμηνεία της Lana. Με τρόπο λυρικό, η hipster queen παρομοιάζει τη αδυναμία της να ξεφύγει από τους paparazzi με την αδυναμία της να εκφράσει την αγάπη της για έναν άνδρα που συνεχώς την καθιστά δυστυχισμένη. Το Cherry μας μεταφέρει σε Born to Die εποχές, όπου η καταρράκωση για την αγάπη φαντάζει ως κάτι φυσιολογικό ή σύνηθες και ειδικά όταν αυτή συνοδεύεται από υποχθόνια έγχορδα και αγαθό trap bass.
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Η αναφορά στο ντεμπούτο album της συνεχίζεται με το White Mustang, ενώ όλα αλλάζουν με τις δυο επόμενες συνεργασίες. Το trap κομμάτι Summer Bummer διαθέτει πλούσια παραγωγή που καταφέρνει να συνδυάσει άψογα τα αέρινα φωνητικά της Rey με τα ωμά rap μέρη των A$AP Rocky και Playboi Carti. Η θεματική του έρωτα μεταξύ μουσικού και θαυμαστή αναζωπυρώνεται στο Groupie Love, μια ακόμη συνεργασία της με τον A$AP Rocky. Από τη μέσα και μετά το Lust For Life αλλάζει ηχόχρωμα και αισθητική. Η φωνή της Νεοϋρκέζας στο In My Feelings παραπέμπει σε γυναικείο ηχητικά αυνανισμό βασισμένο σε ερωτικές αναμνήσεις, ενώ στο ανιαρό Coachella – Woodstock In My Mind προσπαθεί να μετριάσει τον έντονο ερωτισμό, αναφερόμενη στα προβλήματα που ταλανίζουν την παγκόσμια κοινότητα. Το επιτηδευμένο στιχουργικά κομμάτι πάσχει από μελωδική και παραγωγική δυσκοιλιότητα που φυσικά προέρχεται από την αδυναμία της καλλιτέχνιδας να υιοθετήσει ένα προφίλ που δεν της ταιριάζει τόσο.
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Δίσκος της Lana Del Rey χωρίς νύξη στην «άψογη» Αμερική δεν γίνεται (!) Το God Bless America – And All the Beautiful Women In It είναι φαινομενικά το «πατριωτικό» τραγούδι που χαρακτηρίζει την λολίτα της εναλλακτικής μουσικής σκηνής. Ωστόσο, λέω «φαινομενικά» διότι μέσα από το αριστοτεχνικά δοσμένο ρεφραίν γίνεται έμμεση αναφορά στα δικαιώματα των γυναικών σήμερα. When The World Was At War We Kept Dancing και επιστρέφουμε στην κοινωνική αφύπνιση στην οποία επιθυμεί να στοχεύσει (άσχετα αν τα καταφέρνει ή όχι, αυτό δεν μένει παρά να το δούμε) η ανήσυχη Lana. Το ήπιο tropical beat ρέει όμορφα μέσα από τις απότομες μεταβολές στην ερμηνεία της.
Οι συνεργασίες δεν ήταν ποτέ thing στη δισκογραφία της Lana. Στο Lust For Life, εκτός των άλλων, δοκιμάζει να πειραματιστεί με άλλους καλλιτέχνες. Στο Beautiful People, Beautiful Problems τραγουδά μαζί με την σπουδαία Stevie Nicks των Fleetwood Mac και μαζί δημιουργούν μια μουσική τελετουργία βγαλμένη από κάποια ταινία των ‘70s ή ‘80s. Το κλίμα παραμένει το ίδιο και στο επόμενο Tomorrow Never Came, ντουέτο της με τον Sean Ono Lennon, γιο του John Lennon και της Yoko Ono. Ηχητικά η Lana ακούγεται απροσάρμοστη, σε αντίθεση βέβαια με τον Sean, ο οποίος ανέλαβε όλη την ενορχήστρωση του κομματιού, χρησιμοποιώντας μουσικά όργανα από την αποθήκη του πατέρα του. Στο χλιαρό Heroin, ο εθισμός σε μια κατάσταση αγάπης βρίσκει ομοιότητες με τον εθισμό που προκαλεί η ηρωίνη – σε αντίθεση με αυτό το τραγούδι -, ενώ η piano μπαλάντα Change επαναφέρει την μεγαλοπρέπεια στον ήχο της, τονίζοντας την αξία της προσωπικής συνεισφοράς του καθενός στην γενικότερη αλλαγή. Το Lust For Life κλείνει με το καλύτερο τραγούδι που έγραψε η Lana γι’ αυτό το album: Get Free, λοιπόν, ένα soft rock κομμάτι με ένα πλαγίως δοσμένο και κάπως εννοούμενο αιθέριο groove που παραπέμπει στον εθισμό για την ελεύθερη ζωή και την ενδελέχεια της θετικής σκέψης. Αδιαμφισβήτητα, ένα από τα καλύτερα πέντε τραγούδια στη δισκογραφία της Νεοϋρκέζας λολίτας.
Έχω ένα θέμα με τα μεγάλα albums, με πολυάριθμα τραγούδια. Κι αυτό, διότι έχω την αίσθηση ότι ξεχνούν τον λόγο δημιουργίας τους, τον σκοπό τους, την αρχική τους έμπνευση. Εάν η Lana δεν είχε στο πλευρό της μερικούς από τους… ελίτ μουσικούς παραγωγούς και συνεργάτες, θα έλεγα πως το Lust For Life βιάστηκε να δει το φως του έξω κόσμου. Ωστόσο, κατάφερε, αν και τελευταία στιγμή, να αποφασίσει ώριμα τι θέλει να προσφέρει με αυτό το album και να το μετουσιώσει μέσα από μια καλαίσθητα στημένη έκθεση τραγουδιών, που αν τα ακούσει κανείς ομαδοποιημένα, θα κατανοήσει εύκολα πως ανήκουν σε διαφορετικές και συγκεκριμένες θεματικές. Η λαγνεία (ή πόθος) για τη ζωή – όπως τιτλοφορείται και ο δίσκος – είναι, πάντως, ο τερματικός σταθμός της Lana, στον οποίο μπορεί να πρόλαβε να φτάσει κατά το ήμισυ. Η απλότητα στη σύνθεση, απρόβλεπτη ερμηνευτική προσαρμοστικότητα και «ευκαμψία», η άκρως… ψαγμένη και συνεχώς εξελισσόμενη παραγωγή και η επιτηδευμένα προβληματική στιχουργία της είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της που την έφεραν μέχρι εδώ και φαίνεται να τη βοηθούν να προχωρήσει ακόμη παραπέρα. Μπορεί το Lust For Life να μην φθάνει το μεγαλείο του ντεμπούτου της Born To Die, αλλά είναι αναμφίβολα ένα από τα καλύτερα album της φετινής χρονιάς.
Το Lust For Life κυκλοφορεί επίσημα από τις 21 Ιουλίου μέσω των Polydor και Interscope.
