Το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης βρίσκεται πλάι στην Ουκρανία
Δηλώνοντας την στήριξή του στον λαό της Ουκρανίας και φωτίζοντας τις τραγικές πλευρές του
πολέμου, το Φεστιβάλ θα φιλοξενήσει μια ειδική προφεστιβαλική online προβολή. Το σπαρακτικό
ντοκιμαντέρ Το μακρινό γαύγισμα των σκυλιών το οποίο επίσης έφτασε μέχρι τη shortlist των
Όσκαρ και διαδραματίζεται στην Ουκρανία με πρωταγωνιστές τα παιδιά θα είναι διαθέσιμο από
αύριο, Τετάρτη 2 Μαρτίου στην πλατφόρμα του Φεστιβάλ για 500 προβολές. Όλα τα έσοδα θα
διατεθούν στην οργάνωση Voices of Children που βοηθά τα παιδιά στις πληγείσες περιοχές της
Ουκρανίας.
Το ντοκιμαντέρ διαδραματίζεται σε ένα χωριό στα σύνορα Ρωσίας και Ουκρανίας, με
πρωταγωνιστές και πάλι παιδιά. Ένα δεκάχρονο ορφανό αγόρι μεγαλώνει μαθαίνοντας να
συνηθίζει τον ήχο από τις εκρήξεις, να αναγνωρίζει τις διάφορες σειρήνες συναγερμού, να παίζει με
όπλα, να κολυμπά σε σκοτεινά νερά και να απολαμβάνει τη φροντίδα της γιαγιάς του. Μια ποιητική
ματιά σ’ έναν πόλεμο που συνεχίζεται και στον αντίκτυπό του στην καρδιά ενός παιδιού, η οποία
χτυπά πιο δυνατά από τις βόμβες.
Παλιά Κριμαία του Όσιπ Μαντελστάμ
Η συνέντευξη Τύπου για την παρουσίαση του 24 ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης
ολοκληρώθηκε με την καθιερωμένη ανάγνωση ενός ποιήματος. Το ποίημα έχει τίτλο Παλιά
Κριμαία, γράφτηκε το καλοκαίρι του 1933 από τον κορυφαίο ρώσο ποιητή Όσιπ Μαντελστάμ και
αναφέρεται στο Holodomor, στον Μεγάλο Λιμό που επέβαλε το σταλινικό καθεστώς στον
ουκρανικό λαό στις αρχές της δεκαετίας του ’30, οδηγώντας εκατομμύρια ανθρώπους στον θάνατο.
Ο Μαντελστάμ πέθανε πέντε χρόνια αργότερα από την πείνα σε ένα γκουλάγκ.
Όσιπ Μαντελστάμ
Παλιά Κριμαία*
Κρύα είν΄ η άνοιξη. Κι η γη πεινάει της Κριμαίας.
Την ενοχή φοβάται η δύσμοιρη, όπως στου Βράγγελ τον καιρό.
Κουρέλια τα κιλίμια, δεμένα τα σκυλιά
κι ο ίδιος ο καπνός, τώρα πικρός και να κεντάει.
*****
Χαμένη η γη της στην αχλύ, πανέμορφη όμως πάντα.
Τα δέντρα ανθίζουνε, μα στέκουνε σαν ξένοι.
Κι η αμυγδαλιά τον οίκτο προκαλεί
στην χθεσινή τη στολισμένη ανοησία.
*****
Την όψη της η φύση δεν γνωρίζει, κι απ’ το Κουμπάν
κι από την Ουκρανία οι πρόσφυγες, σκιές εφιαλτικές.
Στα κετσεδένια τους ποδήματα οι πεινασμένοι χωρικοί
φρουρούν τις πόρτες, αλλά τις κλειδαριές δεν τις αγγίζουν.
*Μετάφραση: Γιάννης Παλαβός – Ορέστης Ανδρεαδάκης
Δείτε το τρέιλερ του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης:
Ουκρανία: Πάνω από 1.000 συγγραφείς καταδικάζουν τη ρωσική εισβολή
