Οι νέες ταινίες της εβδομάδας – Από 03/03 έως 09/03

Ο Ρόμπερτ Πάτινσον μεταμορφώνεται σε έναν πιο σκοτεινό Batman, ο Πίτερ Ντίνκλατζ μας συστήνεται ως Συρανό ντε Μπερζεράκ και μας μαγεύει, ο Αντρέι Κοντσαλόφσκι μας παρουσιάζει σε ασπρόμαυρο φόντο μια σκοτεινή στιγμή της ΕΣΣΔ και η Άντρεα Άρνολντ μας αφηγείται τη δύσκολη ζωή μιας αγελάδας. Ξεκινάει η νέα κινηματογραφική εβδομάδα.

1.The Batman, του Ματ Ριβς

Ο Μπάτμαν, αυτή τη φορά είναι ο Ρόμπερτ Πάτινσον, ο οποίος υποδύεται τον διπλό ρόλο του αυτόκλητου τιμωρού ανθρώπου-νυχτερίδα και του μοναχικού, μυστηριώδους δισεκατομμυριούχου Μπρους Γουέιν που ζει στη Γκόθαμ Σίτι. Πλαισιώνεται από τους γνωστούς κακούς του κόμικ, Ρίντλερ (Πολ Ντάνο) και Πένγκουιν (Κόλιν Φάρελ), και τη διαβόητη διαρρήκτη-γάτα Σελίνα, Κατγούμαν (Ζόι Κράβιτζ) που χρησιμοποιεί και τις εννιά ζωές της για να αντιμετωπίζει τις προκλήσεις έχοντας μια ανταγωνιστική και περίπλοκη σχέση με τον Μπάτμαν.

Οι λίγοι και οι πιστοί σύμμαχοι του είναι ο Άλφρεντ Πένιγουορθ (Άντι Σέρκις) και ο υπαστυνόμος Τζέιμς Γκόρντον (Τζέφρι Ράιτ) οι οποίοι τον βοηθούν να ανακαλύψει έναν δολοφόνο που μέσω κωδικοποιημένων στοχείων, γρίφων, απευθύνεται στον Μπάτμαν σπέρνοντας το κακό στην πόλη. Σκοπός του Μπάτμαν, ως ένας πανέξυπνος ντετέκτιβ, είναι να ξεσκεπάσει τον ένοχο και να φέρει τη δικαιοσύνη στη Γκόθαμ Σίτι που υποφέρει από διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας. Από την άλλη ο αντίπαλος του προσπαθεί να του αποδείξει ότι δεν είναι και τόσο έξυπνος.

Σκηνοθεσία: Ματ Ριβς
Σενάριο: Πίτερ Κρεγκ, Ματ Ριβς
Μουσική: Μάικλ Τζακίνο (βραβευμένος με Όσκαρ συνθέτης)
Πρωταγωνιστούν: Ρόμπερτ Πάτινσον, Κόλιν Φάρελ, Ζόι Κράβιτζ, Πολ Ντάνο, Άντι Σέρκις, Τζέφρι Ράιτ

Διάρκεια: 2 ώρες και 55 λεπτά

Είναι η μεγαλύτερη ταινία σε διάρκεια από οποιαδήποτε άλλη ταινία Μπάτμαν. Ο νέος Μπάτμαν του Πάτινσον παρουσιάζεται πιο σκοτεινός και πιο σκληρός από ποτέ. Η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι μουντή και οι σκηνές είναι σκοτεινές, είτε μέσα στη βροχή, είτε τη νύχτα, με έναν Μπάτμαν που διψά για εκδίκηση και δεν έχει και τόσο έλεγχο πάνω στην προσωπικότητά του. Το όριο ανάμεσα στο όταν είναι ο άνθρωπος νυχτερίδα και στο όταν είναι ο Μπρους Γουέιν δεν είναι τόσο ξεκάθαρο, όπως λέει ο ίδιος ο Πάτινσον. Αυτή η ταινία αποκτά πιο αστυνομικό χαρακτήρα και δεν υπάρχει κανένα κωμικό στοιχείο αν κρίνουμε και από τους ρόλους του Ρίντλερ και Πένγκουιν που δεν παρουσιάζονται με κωμικότητα αλλά είναι πολύ διαφορετικοί σε σχέση με τις άλλες ταινίες.

Στο δια ταύτα: Μια ενδιαφέρουσα εκδοχή του Μπάτμαν από τον Ρόμπερτ Πάτινσον που φαίνεται να ταιριάζει γάντι στον ρόλο που σκέφτηκε ο σκηνοθέτης συνδυάζοντας το ευάλωτο και την απελπισία στη ματιά του αλλά ταυτόχρονα νιώθεις και τη δύναμη που μπορεί να αντλήσει από τα εσωτερικά τραύματά του. Ο Πάτινσον λατρεύει όλες τις ταινίες με τον Μπάτμαν και φαίνεται να θέλει να βάλει τη δική του πινελιά στον υπερήρωά του δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό, πέρα από την ομορφιά του. Ο Τζόκερ θα εμφανιστεί άραγε;

 

Trailer:

 

 

2. Συρανό ντε Μπερζεράκ, του Τζο Ράιτ

Ο αξιωματικός Συρανό ντε Μπερζεράκ (Πίτερ Ντίνκλατζ) αγαπάει τη λαμπερή Ρωξάνη (Χάλεϊ Μπένετ) όμως αυτή ερωτεύεται με την πρώτη ματιά τον νεαρό δόκιμο Κρίστιαν (Κέλβιν Χάρισον). Ο Συρανό, λόγω της εμφάνισής του, νιώθει ανάξιος της αγάπης της και όταν αυτή του εκμυστηρεύεται τον έρωτα της για τον δόκιμό του, τότε αυτός προθυμοποιείται να τον βοηθήσει γράφοντας του ερωτικά γράμματα για να τα στέλνει ο Κριστιάν στη Ρωξάνη σαν να είναι δικά του. Βλέπουμε, λοιπόν, ότι πίσω από τον αξιωματικό που κατατροπώνει τους αντιπάλους του με το ξίφος του, κρύβεται ένας ρομαντικός ποιητής που με τις λέξεις του, τα ποιήματά του κατακτά τη γυναίκα που λατρεύει αλλά με λάθος ταυτότητα.

Σκηνοθεσία: Τζο Ράιτ
Σενάριο: Έντμοντ Ροστάντ
Πρωταγωνιστούν: Πίτερ Ντίνκλατζ, Χάλεϊ Μπένετ, Μπεν Μέντελσον, Κέλβιν Χάρισον Τζούνιορ, Μόνικα Ντόλαν, Ρουθ Σιν, Μπασίρ Σαλαχουντίν, Τζόσουα Τζέιμς

Διάρκεια: 124΄

Η ταινία βασίζεται στο μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ της Έρικα Σμιντ, στο οποίο πρωταγωνιστούσε πάλι ο Ντίνκλατζ ως Συρανό ντε Μπερζεράκ. Και τα δύο, βέβαια, βασίζονται στο ομώνυμο κλασσικό θεατρικό έργο του 1897 του Εντμόν Ροστάν. Τα τραγούδια της ταινίας έγραψαν μέλη του συγκροτήματος “The National”: οι Αάρον και Μπράις Ντέσνερ έγραψαν τη μουσική και ο Ματ Μπέριντζερ, ο τραγουδιστής του συγκροτήματος, έγραψε τους στίχους των τραγουδιών.

Η ταινία έχει μία υποψηφιότητα για Όσκαρ (κοστούμια).

Στο δια ταύτα: Πρόκειται για μια ταινία με στοιχεία μιούζικαλ, γεμάτη συναισθήματα, τραγούδια, ρομαντισμό, όμορφα κοστούμια. Ο Συρανό ντε Μπερζεράκ αυτή τη φορά δεν έχει μεγάλη μύτη αλλά δεν έχει και μπόι φυσιολογικού ανθρώπου γιατί όλο το μπόι το πήρε η ψυχή του. Ο Ντίνκλατζ με την εκφραστική του δεινότητα ξεδιπλώνει τη ψυχή του Συρανό και τη καταθέτει «στα πόδια» της λατρεμένης του.

Trailer:

3.Αγαπητοί Σύντροφοι!, του Αντρέι Κοντσαλόφσκι

Το 1962 στην πόλη Νοβοτσερκάσκ της Σοβιετικής Ένωσης γίνεται μια ειρηνική διαδήλωση εργατών η οποία ξεκίνησε ως μια στάση εργασίας σε ένα εργοστάσιο ατμομηχανών για τις ελλείψεις τροφίμων, την ακρίβεια και τη μείωση του μισθού των εργατών και κατέληξε σε γενικά απεργία. Η διαδήλωσή τους, με πλακάτ του Λένιν και του Στάλιν, στην αρχή αντιμετωπίζεται από τις Αρχές με κάποια μετριοπάθεια, τελικά όμως το Κομμουνιστικό Καθεστώς διατάσει να επέμβει ο στρατός και η KGB με αποτέλεσμα η διαμαρτυρία των εργατών να πνιγεί στο αίμα: 26 νεκροί και 87 τραυματίες. Ανάμεσα στους απεργούς είναι και η κόρη της Λιούντα (Γιούλια Βισότσκαγια) η οποία είναι μια παλαίμαχη μαχήτρια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ένθερμη, πιστή, κομουνίστρια στο Κόμμα. Οι αγωνιώδεις έρευνες της Λιούντα για την κόρη της θα πέσουν πάνω σε ένα τείχος σιωπής από τις Αρχές και τους κατοίκους της πόλης: κανείς δεν ξέρει τίποτα, κανείς δεν είδε τίποτα, ενώ οι νεκροί είναι θαμμένοι με άλλα ονόματα.

Σκηνοθεσία: Αντρέι Κοντσαλόφσκι
Σενάριο: Έλενα Κισέλεβα, Αντρέι Κοντσαλόφσκι
Πρωταγωνιστούν: Γιούλια Βισότσκαγια, Βλαντισλάβ Κομάροβ, Αντρέι Γκούσεφ

Διάρκεια: 121΄

Ο Κοντσαλόφσκι ο οποίος έχει βραβευτεί πολλάκις στο φεστιβάλ κινηματογράφου της Βενετίας, μας παρουσιάζει σε ασπρόμαυρο φόντο μια σκοτεινή στιγμή, μια μελανή σελίδα της ιστορίας της ΕΣΣΔ που αποσιωπήθηκε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 για να μην πληγεί η εικόνα της ως η παγκόσμια πατρίδα της εργατιάς που δε διστάζει όμως να σκοτώσει εργάτες, δικά της παιδιά, επειδή απεργούν για το ψωμί τους και τις συνθήκες δουλειάς. Η ιδεαλίστρια ηρωίδα της ταινίας θα δει την πίστη της στο Κόμμα να καταρρέει και θα νιώσει την απογοήτευση και την απελπισία ενός χαμένου και μάταιου αγώνα υπεράσπισης των ιδανικών της.

Ο σκηνοθέτης δήλωσε πως «αυτή την ταινία τη χρωστάει σε όλους τους Σοβιετικούς πολίτες, που ενώ πολέμησαν και έδωσαν το αίμα τους για την ελευθερία και τη νίκη επί του Ναζισμού και του Φασισμού στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, είδαν μετά τα κομουνιστικά ιδανικά τους, της ελευθερίας, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης να διαψεύδονται από τη σοβιετική ηγεσία».  Όταν μάλιστα του είπαν ότι η ταινία του αποτελεί την επίσημη πρόταση της Ρωσίας για το Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς ταινίας αυτός δήλωσε: «Δεν ξέρω κατά πόσο αυτή η ταινία θα μπορέσει να συγκινήσει εκείνους τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν τι είναι Σοβιετική Ένωση και Ρωσία. Ας ελπίσουμε ότι θα τους συγκινήσει».
Η ταινία απέσπασε τα εξής βραβεία: Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής Φεστιβάλ Βενετίας, Βραβείο Καλύτερης Φωτογραφίας από την Ένωση Ρώσων Κριτικών και Βραβείο της αμερικανικής National Board of Review.

Στο δια ταύτα: Πρόκειται για ένα ιστορικό δράμα από έναν βραβευμένο Ρώσο σκηνοθέτη που ξέρει καλά την ιστορία της χώρας του και την αποτυπώνει δημιουργώντας «ένα φιλμ για τη γενιά των γονιών του: τους καλούς, υπάκουους κομμουνιστές, που απογοητεύονται διαρκώς από το κράτος» σύμφωνα με τα λεγόμενά του. Μια ταινία χωρίς εκπλήρωση των προσδοκιών ενός λαού, χωρίς δικαίωση των αγώνων, χωρίς χρώματα.

Trailer:

4.Αγελάδα, ντοκιμαντέρ της Άντρεα Άρνολντ

Ένα ντοκιμαντέρ που μας παρουσιάζει την καθημερινότητα αγελάδων γαλακτοπαραγωγής με σκοπό να αναγνωρίσουμε όλα όσα προσφέρουν στον άνθρωπο και να έρθουμε πιο κοντά τους βλέποντας την ομορφιά και τις δυσκολίες της ζωής τους.

Σκηνοθεσία: Άντρεα Άρνολντ
Διεύθυνση φωτογραφίας: Μάγκντα Κοβάλσικ
Μοντάζ: Ρεμπέκα Λόιντ, Τζέικομπ Σουλσίνγκερ, Νίκολας Σοντέρζ

Διάρκεια: 94’

Η, βραβευμένη με Όσκαρ, σκηνοθέτης εμπνεύστηκε το θέμα όταν κατά τα ταξίδια της παρακολουθούσε, από το παράθυρο του αυτοκινήτου ή του τρένου, αγελάδες να βόσκουν σε πράσινα λιβάδια και αναρωτιόταν πόσο δύσκολη μπορεί να είναι η καθημερινότητά τους ενώ φαίνονται τόσο γαλήνιες σε βουκολικό τοπίο σαν να ανήκουν σε πίνακα ζωγραφικής. Μετά από την ενασχόλησή της και την παρατήρηση του δύσκολου τρόπου ζωής των αγελάδων σε φάρμες που γεννούν δέκα με είκοσι πουλάρια, και κάθε φορά τα αποχωρίζονται μετά τη γέννα ώστε να πάρουμε εμείς το γάλα τους, κατέληξε στη δημιουργία αυτού του ντοκιμαντέρ για να πει ότι: «Είμαστε η φύση. Βρισκόμαστε στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε ζώα, με ζωώδη ένστικτα. Το να το αρνούμαστε και να απομακρυνόμαστε από αυτό, είναι επικίνδυνο για εμάς. Είμαστε όλοι συνδεδεμένοι μεταξύ μας, και η σχέση μας με τα εκατομμύρια μη-ανθρώπινες ζωές, είναι μέρος της ύπαρξής μας.»
«Η Αγελάδα» βραβεύτηκε στο φεστιβάλ Σεβίλης με το βραβείο μοντάζ.

Στο δια ταύτα: Πρόκειται για ένα πρωτότυπο ντοκιμαντέρ που μας φέρνει τόσο κοντά στη ζωή των αγελάδων που μας αλλάζει τον τρόπο που τις βλέπουμε και συνειδητοποιούμε πόσο παρεμβατικός γίνεται ο άνθρωπος στη ζωή γενικότερα των ζώων. Ένα ευθύ και αφυπνιστικό ντοκιμαντέρ για τα ζώα που υπηρετούν αποκλειστικά ανθρώπινες ανάγκες.

Trailer:

Κείμενο: Ειρήνη Μιχοπάνου (Lavart)