Σιμόν ντε Μποβουάρ, η διανοούμενη σύντροφος του Ζαν Πωλ Σαρτρ
«Γυναίκα δε γεννιέσαι, γίνεσαι».
Πίσω από κάθε πετυχημένο άνδρα βρίσκεται, λένε, πάντα μια σπουδαία γυναίκα. Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση αυτή. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε τον υπαρξιστή-φιλόσοφο Ζαν Πωλ Σαρτρ. Ωστόσο, πιθανώς να μη γνωρίζουμε τη γυναίκα που έζησε «πίσω» του ή καλύτερα δίπλα του. Το όνομα αυτής, Σιμόν ντε Μποβουάρ.
Γεννημένη στις 9 Ιανουαρίου του 1908 στο Ρασπάιλ του Παρισιού, η Σιμόν θα επαναστατήσει απ’ το αριστοκρατικό και πληκτικό περιβάλλον της οικογενείας της για να στραφεί στη φιλοσοφία και τη βαθύτερη ουσία της ζωής. Το κοφτερό και ώριμο μυαλό της προοριζόταν για σπουδές στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, τις ξένες γλώσσες, αλλά και τα μαθηματικά. Στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης θα γνωρίσει και τον άνδρα που θα τη συντροφεύει στην κοσμική και πνευματική της ζωή, τον Ζαν Πωλ Σαρτρ. Οι αντισυμβατικές πεποιθήσεις του ζευγαριού και η εναντίωσή τους στα θεσμικά κατασκευάσματα δημιούργησαν πλήθος σχολιασμών και αντιδράσεων.
Στην περίοδο της Κατοχής, η Σιμόν θα γνωρίσει αντιστασιακές προσωπικότητες, όπως τον Καμύ, τον Ζενέ και τον Πικάσο, και θα λάβει μέρος στην οργάνωση Σοσιαλισμός και Ελευθερία. Μαζί με τον Σαρτρ, θα εκδόσουν το πολιτικό περιοδικό Les Temps Modernes όπου θα προβάλλει την εξτρεμιστική της ματιά πάνω στη φιλοσοφία, την πολιτική και τη θέση της γυναίκας.
Tο 1949 θα γράψει το Δεύτερο Φύλο, όπου αναλύει γιατί η γυναικεία ύπαρξη παρουσιάζεται ως κοινωνικό κατασκεύασμα κι όχι ως φυσική ιδιότητα. Αυτό το βιβλίο-ύμνος στην ανεξαρτησία της γυναίκας συγκαταλέγεται ανάμεσα σε εκείνα που άλλαξαν την ιστορία, αλλά αναπόδραστα και στα «Απαγορευμένα» από το Βατικανό.
«Το παρόν δεν είναι ένα εν δυνάμει παρελθόν. Είναι η στιγμή της επιλογής και της δράσης».
Η δυναμική της γραφής της αναδείχθηκε τόσο σε φιλοσοφικά κείμενα και πολιτικά δοκίμια, όσο και σε μυθιστορήματα, βιογραφίες και θεατρικά έργα. Η προσήλωση στις θέσεις της, αλλά και η έντονη πολιτική της δραστηριότητα τη χρήζουν «μητέρα του φεμινισμού» και μια απ’ τις εξέχουσες προσωπικότητες της Γαλλίας, και όχι μόνο.
Έφυγε απ’ τη ζωή έξι χρόνια μετά τον Σαρτρ, στις 14 Απριλίου 1986 και θάφτηκε δίπλα του στο νεκροταφείο Μονπαρνάς του Παρισιού. Πρόλαβε και ολοκλήρωσε το τελευταίο έργο της, που δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από τον Αποχαιρετισμό στον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής της, τον παντοτινό σύντροφο και συνεργάτη της, Ζαν Πωλ Σαρτρ.
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Κείμενο: Αλίκη Μαργαρού (Lavart)
