Τα ονόματα των δώδεκα μηνών μας κληροδοτήθηκαν από το Ρωμαϊκό ημερολόγιο. Το Ρωμαϊκό έτος ξεκινούσε από τον Μάρτιο και έτσι οι πρώτοι τέσσερις μήνες πήραν ονόματα θεών.
1ος ο «Martius» από τον Άρη
2ος ο «Aprilis» από την Αφροδίτη
3ος ο «Maius» από τη Μαία
4ος ο «Junius» από την Ήρα
Οι επόμενοι μήνες «ίσως ελλείψει φαντασίας» ονομάστηκαν αριθμητικά, βάση της σειράς τους στο ημερολόγιο. Αργότερα ο Ιούλιος Καίσαρας και ο Οκταβιανός Αύγουστος έκαναν τόσο μεγάλη αίσθηση ως αυτοκράτορες που ακολούθησαν τους θεούς στην ονοματοδοσία του 5ου και του 6ου μήνα.
Έτσι μόνο οι φθινοπωρινοί μήνες και ο Δεκέμβριος κράτησαν τα αριθμητικά τους ονόματα
September, δηλαδή 7ος
October, δηλαδή 8ος
November, δηλαδή 9ος
December, δηλαδή 10ος
Οι Ελληνικές ονομασίες των μηνών μεταφράστηκαν πιστά από την λατινική ονομασία τους. Αφού λοιπόν, η λατινική λέξη «October», δηλαδή «όγδοος», δεν παίρνει /m/ αντίστοιχα ο Οκτώβριος δεν παίρνει /μ/.
Παρ’ όλα αυτά η πλειονότητα των ανθρώπων που μιλούν ελληνικά ως μητρική γλώσσα επιμένουν, στη ροή του λόγου, να προσθέτουν αυτό το, κατά πολλούς ανεπιθύμητο, /μ/ μεταξύ του /ό/ και του /β/.
Μία πιθανή εξήγηση γι’ αυτό το «γλωσσικό ολίσθημα» που τείνει να γίνει τόσο σύνηθες, ώστε σιγά σιγά να αφομοιωθεί, είναι η εξής: Ως ομιλητές έχουμε μία τάση να απλοποιούμε τα πράγματα. Με πολύ απλά λόγια κατηγοριοποιούμε τις λέξεις και τους γλωσσικούς κανόνες με βάση τα κοινά χαρακτηριστικά τους. Αυτό μας βοηθά να εντάξουμε όλη αυτή την πληροφορία που μας καθιστά ικανούς να μιλάμε στο σκληρό δίσκο του εγκεφάλου μας.
Έτσι αφού ο μήνας πριν και μετά τον Οκτώβριο έχει /μ/ ο εγκέφαλος μας διαμαρτύρεται έναντι των διορθώσεων και επιμένει ότι τα ονόματα των μηνών πρέπει να «μοιάζουν» μεταξύ τους.
Σε κάποιες ελληνικές διαλέκτους αντί να βάλουν /μ/ στον Οκτώβριο το έβγαλαν από τον «Σεπτέβρη», και τον «Νιόβρη» και αποκατέστησαν έτσι την αρμονία.
Σε κάθε περίπτωση όσο υπάρχει το Τ9 και οι κόκκινες τελίτσες κάτω από τα ορθογραφικά λάθη δεν κινδυνεύουμε να μας παρεξηγήσει κανένας Ρωμαίος ταξιδιώτης του χρόνου που βάζουμε ένα γράμμα εκεί που δε χρειάζεται. Μετά από χρόνια ίσως αυτός ο γλωσσικός κανόνας αλλάξει, όπως και τόσοι άλλοι.
Το κείμενο συντάχθηκε από την Άρτεμις Στυλιανού (Lavart)
