Search
Close this search box.

Η μουσική είναι ελευθερία

Η ελευθερία είναι μουσική

Ήταν κάπου στο 2003. Νεαρός 23χρονος τότε ταγμένος στον δρόμο των αναζητήσεων. Σ’ αυτήν την περίοδο της ζωής που το μονοπάτι είναι ακόμα καινούριο στα μάτια. Στους περισσότερους νέους η ανάμνηση των εφηβικών χρόνων με το κλειδωμένο δωμάτιο και την μουσική στη “διαπασών” έμοιαζε ως η μόνη γέφυρα στον κόσμο της ελευθερίας. Βρισκόμενος, λοιπόν, σε μία παρέα τέθηκε το εξής ερώτημα. Αν έπρεπε να αποχωριστούμε μια από τις πέντε αισθήσεις μας ποια θα επιλέγαμε. Σκεπτόμενος, με την εις άτοπον, θυμάμαι πως και μόνο η σκέψη της κώφωσης που θα επέφερε την απώλεια της μουσικής με έριχνε σε κάποιου είδους μελαγχολία. Έτσι, χωρίς κανέναν δισταγμό είπα στην παρέα πως εγώ χωρίς μουσική δεν μπορώ να ζω ελεύθερος.

Περνώντας τα χρόνια και έχοντας ασχοληθεί περί τα 30 και κάτι χρόνια ερασιτεχνικά ως επί το πλείστον (εραστής της τέχνης) με την έκφραση αυτή της ελευθερίας μέσω των ήχων, βάζοντας πολλές φορές τον εαυτό μου ως αμνό στις “στάνες” των κερδοσκόπων, αισθάνθηκα την νομοτελειακή επιστροφή μου ως άλλος άσωτος στις ρίζες της μουσικής. Στην μοναδική αυτή εσωτερική εκτροπή. Στην ατόφια ψυχική απόλαυση. Στην έκσταση αυτή που ερωτοτροπούν ασταμάτητα μεταξύ τους όλα όσα αισθάνεσαι. Όλα όσα κρύβεις μέσα σου. Όλα όσα φυλάς μόνο για σένα. Άφησα, ξανά, ως 40ρης έφηβος να με οδηγήσουν σ’ αυτήν η ανάγκη της απόλαυσης και όχι οι ενδεχόμενες τύψεις για το αν κάποιοι με έχουν χαρακτηρίσει “έντεχνο” ή “λαϊκό” ή “ροκαμπιλά” ή οτιδήποτε άλλο.

Βασιζόμενος σε όλη αυτή την πορεία και εμπειρία έκανα μία ανασκόπηση. Έχοντας τα ακουστικά στα αυτιά και ένα μισογεμάτο ποτήρι έπεσα μοιραία σε ένα αγαπημένο κομμάτι. “Εδώ στην ρωγμή του χρόνου” ερμηνεύει ο Νίκος Παπάζογλου σε μουσική του ίδιου και σε στίχους του Μανώλη Ρασούλη. Απολαμβάνοντας την μοναδική ρεμπετοθρεμένη φωνή του Νικόλα, δεμένη στον τεθλασμένο στίχο του Μανώλη, σερβιρισμένη σε μία Ροκ μουσική πιατέλα συνειδητοποίησα την πατρότητα του φερόμενου ως έντεχνου τραγουδιού. Συγχρόνως, ανακάλυψα και μία ακόμη δική μου μεγάλη αλήθεια. Πως οι “μεγάλοι” σαν τον Παπάζογλου είναι αυτοί που άθελά τους δημιούργησαν τις κατηγορίες αλλά είναι και οι ίδιοι που τις κατήργησαν. Τώρα, θα μου πείτε πως γίνεται αυτό και θα έχετε δίκιο. Κι όμως! Όταν στην πορεία των χρόνων τον τραγούδησαν πολλοί όπως ο αξιόλογος πιο “Ροκ” Ρόκκος ή ακόμη και η καταπληκτική φωνητικά “λαϊκή” Πάολα Φωκά καταλαβαίνουμε πως δεν υπάρχουν ποιοτικές κατηγορίες και μη. Φτάνοντας στο 2022, πλέον, βλέπουμε πολλά ίδια παραδείγματα να συμβαίνουν άλλοτε αρεστά και άλλοτε όχι. Εξάλλου, είπαμε πως η απόλαυση της μουσικής είναι ατομική ελευθερία. Θυμάμαι πόσο απόλαυσα την Ελεονώρα Ζουγανέλη να ερμηνεύει το “Μακριά μου να φύγεις” του Κώστα Βίρβου, τον ιδιαίτερο Γιάννη Χαρούλη να επιλέγει στα live του το “Ξενύχτησα στην πόρτα σου“. Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω, σε αυτό το σημείο τους τεράστιους Πυξ Λαξ που δεν φοβήθηκαν ποτέ να συνερμηνεύσουν με τον Μάκη Χριστοδουλόπουλο, τον Βασίλη Καρρά και πιο πρόσφατα με την Πάολα. Τους αξίζουν πολλά μπράβο για την οπτική που έχουν, ασχέτως αν σε κάποιους αρέσει το αποτέλεσμα ή όχι.

Θανάσης Παπακωνσταντίνου: ισορροπώντας στο μεταίχμιο μεταξύ συνέχειας και ασυνέχειας της λαϊκής παράδοσης

Μ’ αυτά και με ‘κείνα μπήκα στο “τρυπάκι”( όπως λένε και τα παιδιά μου) να ψάξω γενικά την ιστορία της μουσικής στην Ελλάδα και συνειδητοποίησα πως αυτό που θεωρούμε τώρα “καθαρόαιμο” κάποτε ήταν “ημίαιμο”. Αντιλήφθηκα την προέλευση του ρεμπέτικου από το δημοτικό και το μικρασιάτικο ή ακόμα του βαρύ “λαϊκού” από το βυζαντινό και το τσιγγάνικο. Είδα, επίσης, κλαριντζή την μία χρονιά να παίζει σε σκυλάδικο και την επομένη να πρωτοστατεί σε συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Γι’ αυτό, λοιπόν, αποφάσισα να ξεφύγω από τα δεσμά των κατηγοριοποιήσεων, που τις δέχομαι μόνο ως ευκολία μιας συζήτησης, και να αφεθώ στην απόλαυση της ελευθερίας μου να ακούω ό,τι με ψυχαγωγεί ή ακόμα και με διασκεδάζει την οποιαδήποτε χρονική στιγμή.

Θα κλείσω αυτές μου τις σκέψεις με μία μόνο φράση.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ!

Κείμενο: Οδυσσέας Διαβατάρης (Lavart)

Φωτογραφία εξωφύλλου: Πηνελόπη Μαμάη για τη Lavart

 

You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.

More Information

 

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr