Μπουκόφσκι: Είμαστε όλοι παγιδευμένοι από την ίδια μοναχική μοίρα

Μια ακατέργαστη εξερεύνηση της απομόνωσης, του υπαρξιακού άγχους και της καθολικής αναζήτησης της σύνδεσης μέσα στα πλήθη.

Όταν ο Τσαρλς Μπουκόφσκι μας βρόντηξε τον νου και φώναξε πως: «έχει μείνει λίγη ακόμα ψυχή για να χάσεις»

Το «Μόνοι με όλους» του Τσαρλς Μπουκόφσκι εμβαθύνει στο διάχυτο θέμα της απομόνωσης, αποκαλύπτοντας μια παράδοξη μοναξιά μέσα σε ένα πλήθος. Ο ποιητής, διάσημος για την αφιλτράριστη γλώσσα του, χρησιμοποιεί ωμή ειλικρίνεια για να μεταδώσει μια βαθιά αίσθηση αποσύνδεσης από την κοινωνία. Μέσα από ζωντανές εικόνες, το ποίημα αποτυπώνει τον μελαγχολικό και στοχαστικό τόνο που χαρακτηρίζει το έργο του Μπουκόφσκι.

Αυτό το αυτοβιογραφικό κομμάτι αντικατοπτρίζει τους προσωπικούς αγώνες του Μπουκόφσκι, προσθέτοντας ένα αυθεντικό στρώμα στα καθολικά συναισθήματα που προκαλεί. Το «Μόνοι με όλους» αποτελεί μια ισχυρή απόδειξη της ανθρώπινης εμπειρίας της μοναξιάς και της αναζήτησης για γνήσια σύνδεση σε έναν κόσμο που συχνά αισθάνεται ότι στερείται ουσιαστικών σχέσεων.

Μόνοι με όλους

η σάρκα καλύπτει τα κόκκαλα
και βάζουνε κι ένα μυαλό
εκεί μέσα,
ενίοτε και μια ψυχή,

κι οι γυναίκες σπάνε
βάζα στους τοίχους
κι οι άντρες
μπεκρουλιάζουν
και κανείς δεν βρίσκει τον
άνθρωπό του
μα συνεχίζουν να
ψάχνουν
τα κορμιά τους σέρνοντας
από κρεβάτι σε κρεβάτι.
σάρκα καλύπτει
τα κόκκαλα κι η
σάρκα αναζητεί
κάτι παραπάνω από
σάρκα.