Αυτό το απόσπασμα από το έργο του Μίλαν Κούντερα διερευνά την πολυπλοκότητα της ομορφιάς και τον αντίκτυπό της στις ανθρώπινες σχέσεις
Η επανάληψη της ερώτησης “Γιατί είσαι τόσο όμορφη;” αντικατοπτρίζει την αίσθηση απορίας και ίσως και δυσαρέσκειας του Κούντερα απέναντι στην ομορφιά του ατόμου. Εκφράζουν την επιθυμία το αντικείμενο της αγάπης τους να είναι πιο προσγειωμένο και απτό, που συμβολίζεται από την επιθυμία να είναι “από σάρκα, όχι από φως του ήλιου”. Αυτή η λαχτάρα για σωματική ατέλεια, αναδεικνύει τη λαχτάρα του ομιλητή για μια πιο σχετιζόμενη και ανθρώπινη σχέση.
Ο αγώνας του ομιλητή με την ένταση της ομορφιάς του άλλου προσώπου υπογραμμίζεται περαιτέρω από την έκκλησή του να μη ζει συνεχώς στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
Τελικά, ο Κούντερα αναγνωρίζει την αδυναμία να ζήσει με κάποια τόσο όμορφη, αναγνωρίζοντας ότι οι δικές του ανασφάλειες και οι περιορισμοί του τον εμποδίζουν να αγκαλιάσει πλήρως τη σχέση. Μάλλον, δεν αντέχεται η ομορφιά!
Μίλαν Κούντερα, Μονόλογοι – μτφ Ανδρέας Τσάκαλης
Γιατί ‘σαι τόσο όμορφη;
Μην είσαι τόσο όμορφη!
Θέλω να ήσουν από σάρκα,
όχι από φως του ήλιου!
Γιατί είσαι τόσο όμορφη;
Αν είχες τουλάχιστον φακίδες
για να μπορώ να τις μετρώ αιώνια στο πρόσωπό σου!
Αν αλληθώριζες τουλάχιστον λιγάκι!
Όλη μου τη ζωή γονατιστός
θα προσπαθούσα να πάρω με το μέρος μου
αυτό το αλλήθωρό σου μάτι.
Αλλά εσύ είσαι όμορφη!
Ναι, ήρθες κατευθείαν
μεσ’από τη λάμψη του ήλιου!
Εγώ όμως δεν μπορώ να ζω συνεχώς
κάτω απ’αυτό το φως!
Δεν μπορώ να ζω συνέχεια σα νά’μαι πάνω στη σκηνή!
Να φαίνονται όλα μου!
Κάθε ασκήμια μου
κάθε μου σκόνταμμα!
Δεν μπορώ να ζω συνέχεια κάτω από προβολείς!
Κατάλαβέ το.
Μην κλαις.
Δεν μπορώ να ζήσω μαζί σου.
Είσαι πάρα πολύ όμορφη»
