Ας εξερευνήσουμε την επιρροή των Αμερικανών συγγραφέων στην προώθηση της «εγκράτειας ».
Μεταξύ του 1830 και του 1840, η Αμερική γνώρισε μια δραματική μείωση της κατανάλωσης αλκοόλ, ξεπερνώντας ακόμη και τις μειώσεις που παρατηρήθηκαν κατά την εποχή της ποτοαπαγόρευσης της δεκαετίας του 1920.
Παραδόξως, αυτή η αλλαγή δεν επιβλήθηκε από νομικές απαγορεύσεις, αλλά μάλλον από μια συντονισμένη προσπάθεια να αλλάξει η δημόσια αντίληψη για το αλκοόλ. Με αιχμή του δόρατος οργανώσεις όπως η American Temperance Society του Lyman Beecher, αυτό το πρώιμο κίνημα της εγκράτειας κατέκλυσε την Αμερική μέσα από τη λογοτεχνία ενημερωτικά φυλλάδια και κηρύγματα- που προειδοποιούσαν για τους κινδύνους του αλκοόλ.
Οι συγγραφείς της εποχής, εμπνευσμένοι από αυτό το κίνημα, άρχισαν να δημιουργούν αφηγήσεις που συνέβαλαν σημαντικά στην αναδιαμόρφωση των κοινωνικών απόψεων για το ποτό.
Ο Έντγκαρ Άλαν Πόε, στο παραμύθι του 1843 «Η Μαύρη Γάτα», περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο την κάθοδο ενός άλλοτε ευγενικού ανθρώπου στη βία και την τρέλα εξαιτίας του αλκοόλ. Αντλώντας από προσωπικές εμπειρίες, ο Πόε καθρέφτισε με τραγικό τρόπο τους αγώνες του με τον εθισμό στους χαρακτήρες του. Αυτή η ιστορία, μαζί με άλλες όπως το «Metzengerstein», υπογράμμισε την ενασχόληση του Πόε με θέματα εθισμού, παραφροσύνης και ηθικής παρακμής.
Το έργο του Πόε ήταν μόνο μια πτυχή ενός ευρύτερου λογοτεχνικού κινήματος που εστίαζε στη μορφή του «πότη».
Αναδύθηκε μια κυρίαρχη αφήγηση, η οποία απεικόνιζε άτομα που κατακλύζονταν από την ακαταμάχητη γοητεία του αλκοόλ και οδηγούνταν σε ένα μοτίβο αυτοκαταστροφής. Αυτή η αφήγηση, που αναδεικνύεται σε έργα όπως το «Franklin Evans» του Walt Whitman και το «White-Jacket» του Herman Melville, είχε βαθιά απήχηση στο αμερικανικό κοινό, αναδεικνύοντας τους κινδύνους της ασυδοσίας.
Το βιβλίο του Timothy Shay Arthur «Ten Nights in a Bar-Room and What I Saw There», μια ανατριχιαστική έκθεση των συνεπειών της κατάχρησης αλκοόλ, έγινε ένα από τα πιο δημοφιλή βιβλία της εποχής. Τα θεατρικά έργα, εμπνευσμένα από παρόμοιες ιστορίες, καθήλωσαν το κοινό με τις γραφικές απεικονίσεις της φρίκης του εθισμού.
Μέχρι τη δεκαετία του 1830, σχεδόν το 12 τοις εκατό των αμερικανικών μυθιστορημάτων πραγματεύονταν θέματα εγκράτειας, αντανακλώντας τη διάχυτη επιρροή του κινήματος. Τελικά, αυτή η πρακτική συνέβαλε στην εδραίωση της ιδέας ότι το αλκοόλ, που συχνά προσωποποιείται ως «ο δαίμονας της εγκράτειας», διέθετε μια έμφυτη και ύπουλη δύναμη να καταστρέφει ζωές.
Η επιτυχία αυτών των αφηγήσεων στηρίχθηκε στην έννοια του φαρμακολογικού ντετερμινισμού – την πεποίθηση ότι η ίδια η ουσία ασκούσε μια ακαταμάχητη επιρροή στα άτομα.
Σήμερα, η κληρονομιά αυτών των αφηγήσεων διαρκεί. Το βιβλίο του Carl Erik Fisher «The Urge: Our History of Addiction» διερευνά περαιτέρω την ιστορική και πνευματική σημασία αυτών των ιστοριών, ρίχνοντας φως στη διαρκή σημασία τους στη σύγχρονη συζήτηση.
Έντγκαρ Άλαν Πόε: Ο μυστηριώδης θάνατός του – Πού καταλήγουν οι ερευνητές;
