Σε μια εποχή όπου κυριαρχούν οι ψηφιακές οθόνες και οι εικονικές πραγματικότητες, παραμένει μια βαθιά ομορφιά η απλότητα και η απτότητα ενός βιβλίου.
Ο Ουμπέρτο Έκο, ο διάσημος Ιταλός μυθιστοριογράφος και φιλόσοφος, αποτυπώνει αυτή την ουσία με ευφράδεια και ευλάβεια στον προβληματισμό του για τη διαρκή γοητεία της τυπωμένης σελίδας.
«Πόσο όμορφο είναι που είναι βιβλίο», δηλώνει ο Έκο, εξυμνώντας την απτική εμπειρία του να κρατάς στα χέρια σου έναν φυσικό τόμο. Με αυτά τα λόγια, προκαλεί ένα αίσθημα νοσταλγίας για μια περασμένη εποχή, όταν τα βιβλία ήταν πολύτιμοι σύντροφοι που μας συνόδευαν στα ταξίδια μας στη ζωή – από το άσυλο του κρεβατιού μας μέχρι τη γαλήνη μιας βάρκας που παραδέρνει σε μια ήρεμη θάλασσα.
Ουμπέρτο Έκο: «Η Ευρώπη μέσα σε μια δεκαετία θα γίνει μια έγχρωμη ήπειρος»
Ουμπέρτο Έκο
Τι όμορφο που είναι ένα βιβλίο
που επινοήθηκε για να πιάνεται στο χέρι,
ακόμα και στο κρεβάτι,
ακόμα και μέσα σε μια βάρκα,
ακόμα κι εκεί που
δεν υπάρχουν ηλεκτρικές πρίζες,
ακόμη κι αν έχει
αποφορτίσει κάθε μπαταρία
και αντέχει τα σημάδια
και τα τσαλακώματα,
μπορεί να αφεθεί να πέσει καταγής
ή να παρατηθεί ανοιγμένο στο στήθος
ή στα γόνατα όταν μας παίρνει ο ύπνος,
μπαίνει στην τσέπη, φθείρεται,
καταγράφει την ένταση, την επιμονή
ή το ρυθμό των αναγνώσεών μας,
και μας υπενθυμίζει
(αν φαίνεται καινούριο ή άκοπο)
ότι δεν το διαβάσαμε ακόμη.
