Σώματος Τοπίο

[dropcap size=big]Μ[/dropcap]προστά στην είσοδο ο κόσμος περιμένει. Ανεβαίνουμε τις φαρδιές τσιμεντένιες σκάλες του χώρου υποδοχής. Η Victoria Gray στέκεται καταμεσής του κατάλευκου χώρου. Ένας μπλε κύκλος στη μια γωνιά και ένα παράθυρο απέναντί μας. Μας προσκαλεί ευγενικά να καθίσουμε.

Το Σώμα κατεβαίνει σιγά προς το πάτωμα. Σχήμα που ξυπνάει μνήμες της Καμίλ Κλωντέλ.

Το Σώμα παίρνει ακραίες θέσεις στο χώρο,

αφήνει πίσω τα φανταστικά μονοπάτια του.

Αβίαστα. Αργά. Μια κινούμενη σεκάνς από τοπία που εναλλάσσονται. Η γεννήτρα. Η Μάνα, ο Πόνος. Η Γυναίκα που γεννά και ερωτεύεται στη ίδια θέση.

Τα δάχτυλα πάλλονται ρυθμικά σε αναζήτηση κάποιου άυλου πράγματος.

Το κοινό ασάλευτο. Ησυχία τετράγωνη, και τα προγράμματα πάλλονται ρυθμικά, αλλά αθόρυβα. Το ρολόι είναι στα χέρια του Σώματος. Η όποια μετατόπιση του κοινού απειροελάχιστη. Το Σώμα που και που ακινητοποιείται.

-Χχχχχχχχχχχ

-Χχχχ

-Χχχχχ

Ήχος και μουρμουρητό από τα χείλη. Το Σώμα συνεχίζει.

-Γεμίζει κόκκινα στίγματα από την αντίστροφη πίεση του πατώματος.

Είναι.

Από κοντά ,

Τοπίο

Από μακριά ,

γλυπτό

Στέκεται μπροστά στο παράθυρο, το ανοίγει.

Γυρίζει και ευχαριστεί μ’ ένα άηχο «thank you».

Ο κόσμος χειροκροτεί ειλικρινά.                                       

Παρακολουθήσαμε στις 7 -7 την performance Ballast  της Victoria Gray στους Κοιτώνες του Στρατοπέδου Κόδρα (4^ου Φεστιβάλ Περφόρμανς Θεσσαλονίκης στα πλαίσια της 5^ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης).

Κείμενο: Ελίζα Ελεονώρα Φραγγελάκη (Lavart)
Σχέδιο: Ελίζα Ελεονώρα Φραγγελάκη (Lavart)