Τζένη Καρέζη, τα πιο όμορφα μάτια του ελληνικού κινηματογράφου
Στις 12 Ιανουαρίου 1932, γεννιέται στην Αθήνα η Ευγενία, μοναχοκόρη του Κώστα και της Θεανώς Καρπούζη. Η Ευγενούλα, όπως τη φωνάζει χαϊδευτικά ο πατέρας της, ένα πρόσωπο που έμελλε να τη στιγματίσει σε όλη της τη ζωή. Γυμνασιάρχης, βαθιά συντηρητικός και εξαιρετικά αυστηρός, προορίζει την κόρη του, η οποία είναι άριστη στο σχολείο, να συνεχίσει τις σπουδές της σε κάποια πανεπιστημιακή Σχολή.
Εκείνη, όμως, έχει άλλα όνειρα. Αγαπά την υποκριτική και αποφασίζει να δώσει εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο, κάνοντας τον πατέρα της έξαλλο. Έπειτα από εννέα μέρες απεργίας πείνας, αναγκάζεται να συναινέσει. Ο Κώστας Καρπούζης θεωρεί ότι πρόκειται για ένα καπρίτσιο της κόρης του, όταν όμως συνειδητοποιεί ότι η Ευγενία το εννοεί, δε διστάζει να τη χαστουκίσει, γεγονός που την κάνει να επαναστατήσει. Φεύγει από το σπίτι με τη μητέρα της και έκτοτε οι σχέσεις τους είναι σχεδόν ανύπαρκτες.
Το 1955, κάνει το ντεμπούτο της στον κινηματογράφο στην ταινία Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο και το άστρο της αρχίζει να λάμπει. Η Τζένη Καρέζη, όπως έχει αλλάξει το όνομά της, πρωταγωνιστεί σε περισσότερες από 30 ταινίες τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου. Ανάμεσα σ’ αυτές ξεχωρίζουν Η θεία από το Σικάγο (1957), Τα κόκκινα φανάρια (1963), Δεσποινίς διευθυντής (1964), Μια τρελή τρελή οικογένεια (1965), Τζένη Τζένη (1966), Κοντσέρτο για πολυβόλα (1967), Μια γυναίκα στην Αντίσταση (1970).
Τα μάτια της είναι αναμφισβήτητα τα ομορφότερα της μεγάλης οθόνης, η Τζένη, όμως, ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη βραχνάδα στη φωνή, την κομψότητά της και την ικανότητα να υποδύεται εξίσου καλά κωμικούς και δραματικούς ρόλους.
Στο θέατρο παίζει με μεγάλη επιτυχία σε έργα όπως Αι εκκλησιάζουσαι (1956), Κλυταιμνήστρα (1956), Βασιλιάς Ληρ (1957), Λυσιστράτη (1957), Θεσμοφοριάζουσαι (1958). Η Επίδαυρος και το Ηρώδειο γεμίζουν ασφυκτικά και η Τζένη Καρέζη αποθεώνεται από χιλιάδες θεατών.
Η παράσταση που σημαδεύει την καριέρα της είναι Το Μεγάλο μας Τσίρκο, το 1973, ένα έργο που αναδεικνύεται σε σύμβολο κατά της Δικτατορίας κι έχει ως συνέπεια τη σύλληψή της.
Το ταλέντο της είναι αδιαπραγμάτευτο, όμως η προσωπική της ζωή απασχολεί εξίσου τον Τύπο της εποχής. Ο γάμος της με το Ζάχο Χατζηφωτίου το 1962 αποτελεί το κοσμικό γεγονός της χρονιάς, ο έρωτάς τους όμως αρχίζει να ξεθωριάζει όταν κυκλοφορούν φήμες για απιστίες εις βάρος της.
«Εγώ είμαι η Τζένη Καρέζη, δεν γίνεται να με απατάς», δηλώνει περήφανα και ζητά διαζύγιο.
Τελικά, παντρεύεται τον Κώστα Καζάκο το 1968, με τον οποίο αποκτά και το μοναχογιό της, Κωνσταντίνο.
Όχι σε πολύ μεγάλη ηλικία, η Τζένη Καρέζη προσβάλλεται από καρκίνο και δίνει άνιση μάχη για να κρατηθεί στη ζωή, καταλήγει όμως στις 27 Ιουλίου 1992.
«Θεωρούσα πάντα την Τζένη καλύτερη από εμένα. Ήξερε να παίζει υπέροχα την κωμωδία… Καλύτερα από εμένα», δηλώνει ένα χρόνο αργότερα σε συνέντευξή της η Αλίκη Βουγιουκλάκη, αποχαιρετώντας έτσι την πάλαι ποτέ άσπονδη φίλη και ανταγωνίστριά της.
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=30-UXnJY_Ss” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=EhPvSzSoP8U” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Πηγές φωτογραφιών: 1 – 2 – 3 – 4
Κείμενο: Μαρία Μερτίκα (Lavart)
