Μετά την επιτυχία στην Αθήνα το ταξίδι συνεχίζεται στην Θεσσαλονίκη!
[dropcap size=big]«Ό[/dropcap]τε μ’ εστρατολόγουν δια το έντιμον των ραπτών επάγγελμα, ουδεμία υπόσχεσίς των ενεποίησεν επί της παιδικής μου φαντασίας τόσον γοητευτικήν εντύπωσιν, όσον η διαβεβαίωσις, ότι εν Κωνσταντινουπόλει έμελλον να ράπτω τα φορέματα της θυγατρός του Βασιλέως» – μ’ αυτήν την φράση ξεκινά το διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού Το μόνον της ζωής του ταξείδιον, ένα κείμενο που από την πρώτη στιγμή συνάρπασε το αναγνωστικό κοινό και παρέμεινε εμβληματικό μέχρι σήμερα. Ήδη από την πρώτη πρόταση είναι προφανές ότι ο συγγραφέας διεισδύει σε πρώτο πρόσωπο στις αναμνήσεις και τα βιώματά του προκειμένου να μιλήσει για θέματα βαθιά ανθρώπινα. Μπορεί όμως να μεταφερθεί μια τέτοιου είδους αφήγηση αποτελεσματικά στο θεατρικό σανίδι; Αυτό ακριβώς επιχειρεί ην τελευταία εβδομάδα του Ιουλίου ο Δήμος Αβδελιώδης, με την Ιωάννα Παππά στον ρόλο της αφηγήτριας.
Ο Γεώργιος Βιζυηνός είναι ένας από τους πιο διακεκριμένους Έλληνες λογοτέχνες που υπήρξαν ποτέ, ίσως ο σπουδαιότερος διηγηματογράφος. Το αμάρτημα της μητρός μου, ο Μοσκώβ Σελήμ, το Ποιος ήταν ο φονεύς του αδελφού μου και Το μόνον της ζωής του ταξείδιον είναι διηγήματα που βρίσκονται στην κορυφή της δημιουργικής του δράσης και συγκαταλέγονται στα σημαντικότερα έργα της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η γραφή του έχει έντονη λυρική διάθεση, ενώ είναι πρόδηλη η αίσθηση νοσταλγίας προς τα παιδικά του χρόνια, την οικογένεια και το χωριό του.
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο διήγημα, που αποτελεί βάση της παράστασης του Αβδελιώδη, κτίζεται γύρω από τους χαρακτήρες της αυστηρής και καταπιεστικής γιαγιάς, του άβουλου και καλόκαρδου παππού αλλά και του νεαρού εγγονού (που είναι ο ίδιος ο Βιζυηνός). Ο εγγονός πηγαίνει να μαθητέψει ως παραγιός σ’ έναν δεσποτικό ράφτη της Κωνσταντινούπολης γεμάτος όνειρα από τις περιγραφές του «κοσμογυρισμένου» παππού αλλά απογοητεύεται όταν διαψεύδονται αυτές οι περιγραφές. Όταν συναντά τον παππού του για τελευταία φορά μαθαίνει ότι εκείνος ουσιαστικά δεν ταξίδεψε πουθενά λόγω της δύσκολης παιδικής ηλικίας του αλλά χρησιμοποίησε την φαντασία του προκειμένου να δραπετεύσει από την καθημερινότητά του. Το ονειρικό στοιχείο, οι παραδόσεις και η ψυχογραφική ανάλυση των χαρακτήρων είναι τα στοιχεία που έκαναν το διήγημα τόσο δημοφιλές διαχρονικά σε μικρούς και μεγάλους.
Η χρήση των διασκευασμένων διηγημάτων στο θέατρο δεν είναι ιδιαίτερα συχνή στην Ελλάδα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε έναν μονόλογο – αφήγηση της Ιωάννας Παππά πιστό στο πρωτότυπο, εγχείρημα αρκετά δύσκολο καθώς η γλώσσα του Βιζυηνού αποτελεί πάντρεμα στοιχείων και από την δημοτική αλλά και από την καθαρεύουσα.
[dropcap size=big]Ο[/dropcap] Δήμος Αβδελιώδης, θεατράνθρωπος που διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Βορείου Αιγαίου και ασχολήθηκε εκτεταμένα με την υποκριτική και την σκηνοθεσία τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο, υπογράφει την καλλιτεχνική επιμέλεια και τη σκηνοθεσία της παράστασης. Σημαντικές δουλειές του στο πρόσφατο παρελθόν είναι το Μαράν Αθά (2010), η Ερωφίλη (2012) αλλά και η Απολογία Σωκράτη (2015), η οποία ανέβηκε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Λίγα χρόνια πριν ο Αβδελιώδης είχε ανεβάσει ξανά σε παράσταση το διήγημα Το μόνον της ζωής του ταξείδιον, με την Δανάη Ρούσσου στον ρόλο της αφηγήτριας – πρωταγωνίστριας. Αυτήν την φορά, με την Ιωάννα Παππά, ηθοποιό εδραιωμένη και στον θεατρικό και στον τηλεοπτικό χώρο, προσπαθεί να προσεγγίσει υπό μουσική υπόκρουση και με ποιητικό στοχασμό την ανθρώπινη ύπαρξη και την πορεία αυτής μέχρι τον θάνατο.
Η παράσταση συνεχίζει το καλοκαιρινό της ταξίδι ανά την Ελλάδα και κλείνει το Φεστιβάλ Γιορτές Ανοικτού Θεάτρου 2017 στις 26 Ιουλίου στο Θέατρο Κήπου.
Συντελεστές:
Διδασκαλία ερμηνείας, σκηνική όψη, φωτισμοί, σκηνοθεσία: Δήμος Αβδελιώδης
Κοστούμια: Αριστείδης Πατσόγλου
Μουσική: Βαγγέλης Γιαννάκης
Live Πιάνο: Αλέξανδρος Αβδελιώδης
Ερμηνεύει η Ιωάννα Παππά
Κείμενο: Θοδωρής Κανάκης (Lavart)
