Αν έπρεπε να υπάρχει ένα μάθημα παραπάνω στην Α’ Δημοτικού, αυτό επιβάλλετο να ήταν το «Δεν εκφέρω την παραμικρή γνώμη για καθετί που δεν γνωρίζω».
Ειδικά στις εποχές των social media που κληθήκαμε να ζήσουμε – επιβιώσουμε, η ημιμάθεια και το ανελέητο κράξιμο βασιλεύουν. Πραγματικά, όμως, δυσκολεύτηκα στο ξεκίνημα του συγκεκριμένου κειμένου, καθώς τους τελευταίους μήνες κάνω φιλότιμη προσπάθεια να μην γίνομαι επιθετικός σε κάθε έναν και κάθε μία που συμπεριφέρεται με χολή πάνω στο οτιδήποτε. Ειδικά όταν ο κάθε ένας και η κάθε μία συνδυάζουν στα λεγόμενά τους εκτός από τη χολή και την πλήρη άγνοια.
Στο θέμα μας… Ειλικρινά, πιστέψατε ορισμένοι ότι η Μόνικα θα έκανε ποτέ κάτι τέτοιο; Θεωρήσατε ότι η ίδια θα «κυκλοφορούσε» ποτέ τέτοιο τραγούδι «σοβαρά»; Η κοπέλα έχει δείξει σοβαροτάτου επιπέδου δείγματα με τη μουσική της (παραθέτω μερικά περισσότερο γνωστά της παρακάτω) και θα έμπαινε στην διαδικασία να κυκλοφορήσει κομμάτι όπως το «Stala» χωρίς να γνωρίζει τι ακριβώς κάνει;
Αυτό που κάνει η Μόνικα στο «Stala» ονομάζεται tongue in cheek [1], κάτι που σημαίνει ότι αν ήθελε να γράψει και να τραγουδήσει ένα κομμάτι με αυτήν τη θεματική (έρωτες, αγάπες, λουλούδια), όπως έχει δείξει και η ιστορία της, σίγουρα δεν θα το έκανε με αυτό τον τρόπο. Το κομμάτι είναι, λοιπόν, κατά μία έννοια, αυτό που ονομάζουμε σήμερα «troll». Κατά μία έννοια.
Όσοι λοιπόν αναρωτιούνται ακόμα πώς μπορεί κάποιος να είναι σίγουρος για το αν η καλλιτέχνιδα «τρολάρει», ας δοκιμάσουν να ακούσουν ξανά κάποιο από τα παλιά της κομμάτια, όπως π.χ. τα: «Yes I do», «Babe» ή «Our love or How we lost it», και ακολούθως ας δώσουν έμφαση στο «Stala» και την ερμηνεία της Μόνικα, στους στίχους που μέσα κάνουν βόλτα οι μισές λέξεις/στίχοι των τραγουδιών του παλιού ελληνικού κινηματογράφου αλλά ακόμα και στο εκφραστικό λάθος που υπάρχει ανάμεσά τους. Όλα επιτηδευμένα!
Σαν αεράκι αααααααάκι
Ας είναι, λοιπόν, αυτό το tongue in cheek κομμάτι της εξαιρετικά ταλαντούχας δημιουργού, Μόνικα, η αφορμή για όσους δεν την γνωρίζουν, να την μάθουν.
Παρόλα αυτά αν θέλει κάποιος να κατακρίνει το κομμάτι, ως tongue in cheek, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Όπως και να ‘χει, στην περίπτωση που κάποιος το κατακρίνει για το λόγο ότι η Μόνικα πουθενά δεν δήλωσε πως το συγκεκριμένο κομμάτι είναι «troll», δεν θυμάμαι ποτέ ο Χριστοδουλόπουλος να δήλωσε πως τα κομμάτια του είναι λαϊκά, ούτε οι Led Zeppelin πως παίζουν hard blues & rock and roll.
Αν επίσης ορισμένοι βγάζουν «χολή», παρότι γνωρίζουν τις προθέσεις της Μόνικα για το συγκεκριμένο κομμάτι, θα τους πρότεινα να ψάξουν να βρουν τι είναι αυτό που λείπει από τη ζωή τους και καταφέρονται τόσο κακεντρεχώς.
Όμως, από την άλλη, άντε και τα media γράφουν επίτηδες άρθρα, σωρηδόν, για το πόσο απαίσιο είναι το «Stala» μπας και πάρουν κανένα κλικ παραπάνω. Οι αναγνώστες; Η κρίση πετάχτηκε στα σκουπίδια; Διότι δεν θεωρώ πως ούτε τα social media αλλά ούτε και τα sites είναι ικανά να «αφαιρέσουν» την κριτική ικανότητα από κανέναν πολίτη. Αν δεν βρει το εκάστοτε μέσο ένα σαθρό υπόβαθρο, δεν μπορεί να κάνει καμία «δουλειά» και να εξαπατήσει κανέναν.
Υ.Γ. Περιττό να πω πως τώρα που το έχω βάλει στο repeat, το κομμάτι αρχίζει ψιλοδιαστροφικά να μου αρέσει. Κάτι που το γλίτωσα με την Μάντισσα (μην πυροβολείτε, κίνδυνος αφυδάτωσης).
Το τραγούδι:
Κείμενο: Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)
tongue in cheek [1] http://dictionary.cambridge.org/dictionary/english/tongue-in-cheek
