Σαν βγεις στον πηγαιμό για μια καινούρια Ιθάκη

«After the campsite – Από δω κι εμπρός» του ΚΘΒΕ στο #SKG BRIDGES FESTIVAL

Από την Ερμιόνη Κεσίσογλου, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια του προγράμματος ΜΑ in Art Law and Arts Management του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος

Ένταση, συγκίνηση, θυμός, συναίσθημα, πραγματικότητα. Είναι μόνο μερικά από τα χαρακτηριστικά της παράστασης “After the campsite – Από δω κι εμπρός” που παρουσιάστηκε την Τετάρτη 09/05 και την Πέμπτη 10/05/2018 στο Βασιλικό Θέατρο στα πλαίσια του Φεστιβάλ πολιτισμού για νέους “ΓΕΦΥΡΕΣ” (#SKG BRIDGES UPRISING ART & CULTURE FESTIVAL 2018) που διοργανώθηκε με πρωτοβουλία του Γραφείου Κοινωνικών Πολιτικών της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού και στόχο έχει να δημιουργηθούν «γέφυρες» ανάμεσα στους διαφορετικούς κόσμους και να ενωθούν οι νέοι μέσα από την τέχνη καταργώντας τα σύνορα.

H εν λόγω παράσταση παρουσιάστηκε στο κοινό από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος σε κείμενο και σκηνοθεσία του Μιχάλη Σιώνα και πραγματεύεται την καθημερινή πραγματικότητα των προσφύγων που φιλοξενούνται στη χώρα μας. Παρακολουθήσαμε την προσπάθεια μιας νεαρής προσφυγοπούλας (Στεφανίας Ζώρα) να μάθει γερμανικά για να καταφέρει να φύγει στη Γερμανία, με σκοπό να αναζητήσει εργασία και να χτίσει μια καινούρια ζωή εκεί, να τιθασεύσει την ένταση και την οργή της για όσα έχει υποστεί η ίδια και οι δικοί της άνθρωποι και να υπερπηδήσει όλα τα εμπόδια, πρακτικά και ψυχικά, ώστε να καταφέρει το στόχο της. Αρωγοί σ’ αυτήν της την προσπάθεια οι… «εκπαιδευτές» και σύμβουλοί της (Τιμολέων Παπαδόπουλος, Γιάννης Τσεμπερλίδης) της συμπαραστέκονται ηθικά και ψυχολογικά, την εκπαιδεύουν να μπορεί να χειρίζεται καταστάσεις, να γνωρίζει τις νόμιμες διαδικασίες, να συμπεριφέρεται απέναντι στις Αρχές και να μπορέσει να τις χειριστεί όταν έρθει η ώρα να περάσει τα σύνορα της χώρας, ώστε να καταφέρει να πάρει και τον πατέρα της μαζί.

Μέσα από τις γεμάτες ενέργεια και ένταση ερμηνείες των πρωταγωνιστών της παράστασης βιώσαμε την αγωνία και τον αγώνα των προσφύγων να ενσωματωθούν σε ένα περιβάλλον που δεν είναι πάντοτε φιλόξενο, να μπορέσουν ν’ αφήσουν πίσω τους όλα όσα τους συνέβησαν και να προχωρήσουν «από δω κι εμπρός», να προετοιμαστούν ψυχολογικά για το αύριο. Ένα αύριο μακριά από την πατρίδα τους και πολύ συχνά μακριά από τους αγαπημένους τους που είτε έμειναν πίσω, είτε έφυγαν από τη ζωή, είτε απλά δεν μπορούν να περάσουν όλοι μαζί τα σύνορα γιατί δεν έχουν τα απαραίτητα έγγραφα και οι οικογένειες χωρίζονται. Μια πραγματικότητα δοσμένη με ζωντάνια και παραστατικότητα, δράση και συναίσθημα, ρεαλιστικούς διαλόγους αλλά και φιλοσοφική διάθεση.

Ενδιαφέρουσα η μουσική των Μιχάλη Σιώνα και Γιάννη Τσεμπερλίδη, ατμοσφαιρική αλλά και έντονη στις ανάλογες σκηνές, καθώς και η ζωντανή ερμηνεία της από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές πάνω στη σκηνή. Ενδιαφέρουσα και η αναφορά της φράσης “Arbeit macht frei” (η εργασία ελευθερώνει), που συναντάται στις εισόδους των στρατοπέδων συγκέντρωσης της ναζιστικής περιόδου, ως παραλληλισμός με τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων, την ανάγκη τους για εργασία αλλά και την ταυτόχρονη αδυναμία τους να βρουν δουλειά, γιατί δουλειές δεν υπάρχουν ή γιατί δεν μπορούν καν να περάσουν τα σύνορα, ώστε να αναζητήσουν εργασία σε άλλες χώρες όπου θεωρούν ότι θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες για ένα καλύτερο αύριο για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Τέλος, μέσα στα πλαίσια του προσφυγικού ζητήματος που παρουσιάζεται στην παράσταση αλλά και του γενικότερου πλαισίου του φεστιβάλ, που στόχο έχει να ενώσει τους νέους από διαφορετικές χώρες μέσα από την καλλιτεχνική δημιουργία, εγείρεται ο έντονος προβληματισμός των πρωταγωνιστών σχετικά με το «Τι είναι η Ευρώπη;», ένα ερώτημα που λίγο πριν το τέλος της παράστασης μένει αναπάντητο και δίνει στον θεατή την ευκαιρία να αναρωτηθεί και να δώσει τον δικό του ορισμό μέσα από τις δικές του γνώσεις κι εμπειρίες.

Μια πολύ προσεγμένη και επίκαιρη παράσταση, πλήρως εναρμονισμένη με τον ευρύτερο στόχο του φεστιβάλ, που καθήλωσε και συγκίνησε το κοινό της θεατρικής αίθουσας, που μας γέννησε συναισθήματα και σκέψεις αλλά ταυτόχρονα την ευχή και την ελπίδα για την εδραίωση του #SKG BRIDGES UPRISING ART & CULTURE FESTIVAL αλλά και άλλων παρόμοιων πρωτοβουλιών που δίνουν την ευκαιρία στους νέους να έρθουν σε επαφή με την τέχνη, είτε σαν πομποί είτε σαν δέκτες, να επικοινωνήσουν με τρόπους ευχάριστους και δημιουργικούς και να «γεφυρώσουν» κάθε χάσμα.

Κείμενο: Ερμιόνη Κεσίσογλου

Λίγα λόγια για τη δράση «Οι φοιτητές του μαθήματος Arts Management του ΜΑ in Art Law and Arts Management του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος παρακολουθούν και γράφουν για το SKG Bridges Uprising Arts & Culture Festival» στη LAVART

Η δράση οργανώθηκε με πρωτοβουλία της διδάσκουσας Δρ Θέμις Βελένη στο πλαίσιο του μαθήματος Arts Management του MA in Art Law and Arts Management και αγκαλιάστηκε θερμά από τον Ομότιμο Καθηγητή Νομικής ΑΠΘ και Μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Διεθνούς Πανεπιστημίου της Ελλάδος, κ. Αθανάσιο Γ. Καΐση. Προέκυψε ως ιδέα σε μία στιγμή γόνιμης συζήτησης κατά την ώρα του μαθήματος για τον πολιτισμό μέσα από μία ενθουσιώδη και αυθόρμητη έκφραση της επιθυμίας των φοιτητών/τριών να παρακολουθήσουν άτυπα και κατά βούληση τα τρέχοντα πολιτισμικά δρώμενα της πόλης και ειδικά το SKG Bridges Uprising Arts & Culture Festival.

Σε μία προσπάθεια να ωφεληθούμε όλοι και ειδικά οι νέοι από τον πολιτισμό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, να μάθουμε, να μοιραστούμε, να επικοινωνήσουμε και να αφομοιώσουμε, προτάθηκε αυτή η εθελοντική συμμετοχή και παρακολούθηση του Φεστιβάλ -που άλλωστε είναι ένα Φεστιβάλ από νέους για νέους- να αφήσει έναν γραπτό αντίκτυπο από την πένα των φοιτητών, αυθόρμητα και ελεύθερα. Ο Δημήτρης Φαργκάνης από την ηλεκτρονική εφημερίδα Lavart αποδέχτηκε με θέρμη την πρόταση και ιδού τα όσα έγιναν και γράφτηκαν….

Ευχαριστούμε τις φοιτήτριες που ανταποκρίθηκαν με συνέπεια και ενθουσιασμό και έγραψαν τις εντυπώσεις τους από την παρακολούθηση του Φεστιβάλ.

Ιδιαίτερα ευχαριστούμε την Δρ Άννα Χρυσοχοΐδου για την οργανωτική και διοικητική υποστήριξη της δράσης.