Τζένη Καρέζη, τα μεγάλα μάτια του ελληνικού κινηματογράφου
Η αρχόντισσα θεατρίνα με την παιδική ψυχή
«Είμαι σταρ, αλλά ποτέ δε φέρθηκα σαν σταρ. Δεν άφησα αυτή τη λέξη, ή αν θες αυτή την αίσθηση, να μου αλώσει τη ζωή».
[dropcap size=big]Π[/dropcap]οιος δεν αγαπά τις ελληνικές ταινίες και ποιος δεν έχει δει ξανά και ξανά κάποιες απ’ αυτές! Μπορεί οι γυναίκες ηθοποιοί που έλαμψαν να είναι αρκετές, ωστόσο ένα βλέμμα ξεχώρισε ιδιαίτερα. Κι αυτό δεν είναι άλλο από της Καρέζη!
Γεννημένη σαν σήμερα στις 12 Ιανουαρίου του 1932 (κάποιοι λένε 1934), το κοριτσάκι με τα όμορφα μάτια βαφτίστηκε Ευγενία και το πραγματικό της επίθετο ήταν… Καρπουζή. Η Τζένη Καρέζη όμως, έβραζε μέσα της ήδη από παιδί.
Με πατέρα μαθηματικό και μητέρα δασκάλα, έζησε σε διάφορες πόλεις. Στη Θεσσαλονίκη πήγε στο Γαλλικό Σχολείο Καλογραιών και στην Αθήνα αργότερα στο Ζαν Ζοζέφ. Μαθήτρια ακόμη, ανέβασε τις πρώτες της σχολικές παραστάσεις δημιουργώντας, μάλιστα, και τον Θίασο της Τζένης Καρέζη!
[dropcap size=big]Μ[/dropcap]ε την αποφοίτησή της έλαβε το ρόλο της Αντιγόνης στο έργο του Σοφοκλή, ανεβασμένο απ’ τους τελειόφοιτους στη σκηνή του θεάτρου ΡΕΞ. Η αγάπη της για το θέατρο την οδηγεί -παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα της, αλλά με τη στήριξη της μητέρας της- στην πόρτα του Εθνικού Θεάτρου. Και από εκείνη τη στιγμή η καλλιτεχνική της πορεία θα κυλήσει σαν νερό.
Ο πρώτος της ρόλος θα τη βρει το 1954 δίπλα σε δύο σπουδαίες μορφές, τη Μελίνα Μερκούρη και τον Βασίλη Διαμαντόπουλο στην Ωραία Ελένη. Τα επόμενα πέντε χρόνια θα ερμηνεύσει με επιτυχία ρόλους, όπως της Οφηλίας (Άμλετ), της Κορντέλια (Βασιλιάς Ληρ) και της Μυρίννης (Λυσιστράτη). Το 1955 θα κάνει και το ξεκίνημά της στη μεγάλη οθόνη με το έργο του Α. Σακελλάριου Λατέρνα, φτώχια και φιλότιμο.
«Είμαι θεατρίνα. Είμαι απ’ τη φύση μου μελαγχολική. Την κωμωδία την έμαθα, γι’ αυτό και δεν την παράτησα».
[dropcap size=big]Π[/dropcap]αρόλο που για ‘κείνη το θέατρο ήταν σημαντικότερο απ’ τον κινηματογράφο, γύρισε πάνω από 30 ταινίες με μεγάλη αποδοχή απ’ το κοινό. Γελάσαμε με την κόρη της Παστα-Φλώρα στο Μια τρελή-τρελή οικογένεια, την αγαπήσαμε ως Τζένη-Τζένη, συγκίνησε στα Κόκκινα Φανάρια και έλαμψε στο Κοροϊδάκι της δεσποινίδος, αλλά και ως Δεσποινίς Διευθυντής.
Η Τζένη συνδύαζε πολλά χαρακτηριστικά. Είχε μέσα της τόσο τη μάγκισα, όσο και την κοσμική, τόσο την γοητευτική γυναίκα όσο και το αθώο παιδί. Το διαπεραστικό βλέμμα της και η χαρακτηριστική, αξιολάτρευτη βραχνάδα της, την έκαναν περιζήτητη. Η καλλιέργεια και η εργατικότητα της ήταν που την κράτησαν στα ύψη.
«Tα όνειρα. Tι ωραίο πράγμα. Kαι πόσο απαραίτητο. Oνειρεύομαι το έργο που θα παίξουμε του χρόνου. Oνειρεύομαι μεγάλους ρόλους. Oνειρεύομαι ένα ονειρεμένο καλοκαίρι, ξένοιαστο και ξεκούραστο… Oνειρεύομαι το σπιτάκι στο Πήλιο και τους δυο μας να περπατάμε πάνω στα φύλλα από τις καστανιές και πάνω στη σκηνή…»
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=czAptQ0WVTA” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Ένα σπάνιο απόσπασμα απ’ το Μεγάλο μας τσίρκο του Ιάκωβου Καμπανέλλη που ανέβηκε από τον Κώστα Καζάκο και τη Τζένη Καρέζη και το οποίο αποτέλεσε αντιστασιακή κίνηση κατά τη δικτατορία.
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=XDR5sO6XJm0″ width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=Eo1SV9KmZbc” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
[su_youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=s-mo4Si3m4M” width=”200″ height=”100″ responsive=”no”]
Κείμενο: Αλίκη Μαργαρού (Lavart)
