Search
Close this search box.

Οι «Βάκχες» που βάκχεψαν τους θεατές

«Θεός ορίζει των θνητών τις πράξεις»

[dropcap size=big]Ό[/dropcap]ταν παράγεις τέχνη ρισκάρεις. Εκτίθεσαι, απογυμνώνεσαι, μένεις μετέωρος και αφήνεις κάπου ένα κομμάτι της ψυχής σου. Η επιτυχία δεν είναι ποτέ δεδομένη, οι ισορροπίες λεπτές και η αγωνία για το αποτέλεσμα τεράστια. Όταν πετυχαίνεις, όμως, ανταμείβεσαι υπέρ το δέον. Η ομάδα του Ανδρέα Κωνσταντίνου τα κατάφερε, και όλοι όσοι βρεθήκαμε την Πέμπτη το βράδυ στο Blackbox μαγευτήκαμε από το πολύπλευρο καλλιτεχνικό τους project. Ξεφεύγοντας από την πεπατημένη, έφτασαν την τέχνη του θεάτρου σε ένα άλλο επίπεδο, όπου ερεθίζονται όλες οι αισθήσεις, και με μέσα από άλλες τέχνες, όπως είναι αυτή της γλυπτικής, της ζωγραφικής και της μουσικής μας παρέδωσαν ό, τι πιο πολύτιμο έχουν. Πολλές δόσεις ταλέντου και μια από τις καλύτερες σύγχρονες παραλλαγές των Βακχών.

Το έργο, το τελευταίου του μεγάλου και καινοτόμου τραγωδού της αρχαιότητας, του Ευριπίδη, αγγίζει θέματα υπερβατικά και παρουσιάζει σε όλο της το μεγαλείο τη σκοτεινή, νεοσοφιστική και θεοληπτική σκέψη του. Ο Διόνυσος, γιός του Δία και της Σεμέλης, κόρης του Κάδμου, με ανθρώπινη μορφή κατεβαίνει στη Θήβα προκειμένου να εδραιώσει τη λατρεία του έχοντας στο πλευρό του τις γυναίκες της Θήβας, ανάμεσα στις οποίες βρίσκεται και η μητέρα του Πενθέα, η Αγαύη, αδερφή της Σεμέλης. Ο τελευταίος, ως βασιλιάς της Θήβας, κινητοποιείται από τις αμφιβολίες και τα αντιδιονυσιακά του αισθήματα και αποφασίζει με παρότρυνση του αγγελιοφόρου να μεταμορφωθεί σε Μαινάδα και να παρακολουθήσει ο ίδιος τις ακατανόμαστες και αλλοπρόσαλλες πράξεις των Βακχών. Εδώ έγκειται και το τραγικό στοιχείο της υπόθεσης. Ο Πενθέας τιμωρείται με τον πιο βάναυσο τρόπο για την απιστία του, αφού μόλις γίνει αντιληπτός, κατασφάζεται από τις εκστασιασμένες γυναίκες και, συγκεκριμένα, από την ίδια του τη μητέρα. Ο ίδιος ο θεός, που δε θα μπορούσε να μείνει αμέτοχος σε όλα αυτά, στο τέλος του έργου επαναφέρει την τάξη  στέλνοντας τον κακότυχο Κάδμο στο νησί των Μακάρων και την Αγαύη μαζί με τις αδερφές της στην εξορία.

[dropcap size=big]«Τ[/dropcap]ο σκοτάδι έχει μεγαλοπρέπεια, το αισχρό και την ημέρα φαίνεται». Ακούγοντας αυτή τη φράση και βυθισμένοι στο σκοτεινό χώρο του θεάτρου γίναμε συμμέτοχοι υψίστων ιδεών, αφουγκραστήκαμε για λίγο την αρχαία φιλοσοφία και την αέναη τραγικότητα της ζωής, νιώσαμε το δέος και τη δύναμη αρχέγονων εννοιών και καταστάσεων, όπως αυτή της απείθειας στο θεό, της θεϊκής επιβλητικότητας, του δυισμού και της μεταμόρφωσης. Σταθερό στοιχείο πάνω στη σκηνή αποτελούσε ένας φωτεινός κύκλος στο φόντο, που συμβόλιζε την τελειότητα, την αθανασία και την ολοκλήρωση, ιδέες που βρίσκουν αντίκρισμα στο πρόσωπο του παρεξηγημένου θεού Διόνυσου. Παρατηρώντας τον μοναδικό ηθοποιό επί σκηνής να αναλαμβάνει διαφορετικό ρόλο κάθε φορά έχοντας ως στήριγμα λίγα αντικείμενα αντιληφθήκαμε ότι δεν χρειάζονται πολλά για μια άρτια παράσταση. Μερικά κουρέλια, ένα σύγχρονο ακουστικό μέσο που έδινε τη δυνατότητα για δημιουργία και αναπαραγωγή ήχων, έξυπνα φώτα, πρωτογενή υλικά όπως ο πηλός και η φωτιά, αλλά κυρίως ένα εύπλαστο και ακούραστο σώμα, που έχει γεννηθεί για να ερμηνεύει, αρκούν. Αξίζει να σημειωθεί το σύμβολο θΘ το οποίο όπως αναφέρει ο ίδιος ο Κωνσταντίνου κρύβει πίσω του το πρότυπου του θανάτου, αλλά και της ηρεμίας και του απείρου. Το έργο κλείνει με τη μεταφορά του κοινού σε ένα μυστικό ως τώρα χώρο του θεάτρου για το κοινό, και η παρουσίασή του γίνεται πιο άμεση, με αποτέλεσμα να μην λείψει καμία στιγμή η ευρηματικότητα και το χιούμορ στο οποίο επιδόθηκε ο ηθοποιός ελαφρύνοντας, έτσι, το βαρύ κλίμα που μας είχε κυριαρχήσει. Μια παράσταση-ωδή απέναντι στο θάνατο, αλλά και ένα σύγχρονο αριστούργημα, πλασμένο από νέους ανθρώπους, με αποδέκτες όχι μόνο όλους όσους ζητούν πειραματικά και αξιόλογα έργα, αλλά και αυτούς που τα φοβούνται.

Παρακολουθήσαμε την παράσταση την Πέμπτη 19 Νοεμβρίου στο θέατρο Blackbox στη Θεσσαλονίκη.

Συντελεστές
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Ερμηνεία/σκηνοθεσία: Ανδρέας Κωνσταντίνου
Photography-Graphic design: Mike Rafail
Σκηνογραφία: Κωνσταντίνος Παυλίδης
Μουσική: Κωστής Λιολιόπουλος
Ενδυματολόγος: Ελεάννα Θαλασσούδη

Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση εδώ.

[su_vimeo url=”https://vimeo.com/145492109″ width=”300″ height=”200″ responsive=”no”]

Κείμενο: Διάνα Σεϊτανίδου (Lavart)

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr