Οι Koop Oscar Orchestra ήρθαν κι έφεραν το καλοκαίρι!

Strange love, even though you hurt me
I feel blessed love
Baby I’m your puppet on a string
Making me tumble and swing
Trouble’s what you bring
Strange love, strange love

[dropcap size=big]Μ[/dropcap]παίνοντας στο χώρο του Principal Club Theater χθες το βράδυ, η θέα των τραπεζιών μπροστά στη σκηνή με τους θεατές καθισμένους μου έδωσε μια πρώτη εικόνα για την ατμόσφαιρα που θα δημιουργούνταν στη συνέχεια, μια ατμόσφαιρα χαλαρή.

Κατά τις δέκα εμφανίστηκε στη σκηνή μια εξαμελής μπάντα από τη Θεσσαλονίκη, που ακούει στο όνομα The Dusties. Οι swing, jazz και soul blues ήχοι τους μας κράτησαν ευχάριστη συντροφιά για περίπου σαράντα λεπτά, τόσο με δικά τους κομμάτια από το δίσκο που κυκλοφόρησαν το 2014, όσο και με διασκευές γνωστών τραγουδιών.

Μετά από μια μικρή αναμονή για την αλλαγή του εξοπλισμού στη σκηνή, εμφανίστηκε αθόρυβα με το ακορντεόν του το πρώτο μέλος των Koop Oscar Orchestra. Και ξαφνικά, ένας γνώριμος γλυκός ήχος απλώθηκε στο χώρο. Σιγά σιγά άρχισαν να εμφανίζονται, επίσης αθόρυβα, και τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ. Καθώς ο ήχος του ακορντεόν συνεχιζόταν, ο Oscar Simonsson, ένα από τα δυο μέλη των παλιών KOOP και ιδρυτής πλέον των νέων KOO (Koop Oscar Orchestra), ρώτησε το κοινό αν γνώριζε το κομμάτι που παιζόταν εκείνη τη στιγμή. Μα φυσικά! Ο ουρανός, ο μεγάλος ουρανός είν’ ακόμα σκοτεινός και η νύχτα κυλά. Μα εκεί ψηλά κοίτα έν’ άστρο που δειλά μοναχό φεγγοβολά και μας χαμογελά. Οι KOO θέλησαν, λοιπόν, να μας καλωσορίσουν στον ιδιαίτερα ρομαντικό τους κόσμο μ’ ένα δικό μας ρομαντικό κομμάτι.

[dropcap size=big]Η[/dropcap] συνέχεια ήταν ονειρική με μελωδίες χαρούμενες, ανάλαφρες και χορευτικές που μ’ έκαναν να ξεχάσω τις έγνοιες της πεζής καθημερινότητας. Ξεχνούσα πού βρισκόμουν. Η μουσική τους καταφέρνει να δημιουργήσει έναν κόσμο ξέγνοιαστο, μια ροζ φούσκα στην οποία βρίσκομαι ξαφνικά κι απ’ την οποία δεν θέλω να φύγω. Και πώς να θέλω να φύγω, αφού με μεταφέρουν στις παραλίες της Καραϊβικής, αναμειγνύοντας ήχους jazz, swing και bossa nova. Και αυτή η εντύπωση ενισχύθηκε περισσότερο, όταν κάποια στιγμή ακούστηκαν ηχογραφημένα κελαηδήματα πουλιών και παφλασμοί κυμάτων. Και τότε ξεκίνησε το Koop Island Blues, το πιο δημοφιλές τραγούδι τους, που καλωσόρισε το κοινό με ένα θερμό χειροκρότημα. Summer Sun, Strange Love, Waltz for Koop… Ακούστηκαν όλα τα γνώριμα τραγούδια των KOOP. Μας παρουσίασαν, ωστόσο, κι ένα καινούριο κομμάτι, απ’ το οποίο μπορεί ν’ απουσίαζαν η ανεμελιά και η ξεγνοιασιά της Καραϊβικής, ο ρομαντισμός όμως παρέμενε. Και σε συνδυασμό με την υπέροχη φωνή της Jazzu που με συνεπήρε, βρέθηκα να νοσταλγώ εποχές που δεν έχω ξαναζήσει! Αναρωτιέμαι τί να ένιωθε και η ίδια η ερμηνεύτρια, καθώς έφυγε βουρκωμένη βιαστικά από τη σκηνή μόλις τελείωσε το κομμάτι! Επέστρεψε φυσικά αμέσως και η βραδιά συνεχίστηκε με τραγούδια και κατά διαστήματα με σόλο από τους περισσότερους μουσικούς. Κάποια στιγμή, ο Simonsson ζήτησε από το κοινό να σταθούν όρθιοι για το επόμενο τραγούδι. Και προς έκπληξή μου, σηκώθηκαν όλοι, ενώ κάποιοι χόρευαν κατά την διάρκεια του τραγουδιού.

Όλα αυτά κράτησαν δυστυχώς μόνο μια ώρα. Τα μεσάνυχτα μας αποχαιρέτησαν μ’ έναν ακόμα γλυκό σκοπό, αφήνοντάς μας … να θέλουμε κι άλλο! Και η ροζ φούσκα μου έσκασε! Ο κόσμος άρχισε να χειροκροτεί και να τους καλεί πίσω στη σκηνή του Principal. Επέστρεψαν γρήγορα μ’ ένα house κομμάτι, το οποίο συνοδευόταν με βιμπράφωνο, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε το Come to Me. Φαίνεται πως μια κοπέλα, η Λίζα, ζήτησε από το συγκρότημα να ξαναπαίξουν το καινούργιο τους τραγούδι πριν αποχωρήσουν και η Jazzu, αφού αστειεύτηκε πως ήλπιζε να μην ξανακλάψει, αφέθηκε στις μελωδίες του. Στο τέλος του τραγουδιού, οι KOOP άφησαν οριστικά τη σκηνή ρωτώντας «Are you happy, Lisa?». Δεν ξέρω για τη Λίζα, εγώ πάντως ήμουν…