Τί ήταν αυτό που τον οδήγησε να ανεβάσει τον Δον Κιχότη…
Στην αρχή αντέδρασα αρνητικά στην πρόταση της Εταιρείας Θεάτρου «Θέση», αλλά σιγά σιγά, αφού διέκρινα την επιμονή και την ανάγκη των παιδιών να αναμετρηθούν με αυτό το έργο του Θερβάντες, που ανήκει στα αριστουργήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, είπα κι εγώ το ναι. Για την ακρίβεια, με παρέσυραν σε ένα ταξίδι, το οποίο συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για μια ζωή, γιατί με αυτά τα κείμενα δεν ξεμπερδεύεις εύκολα. Γι’αυτό και τους ευχαριστώ, γιατί αναγκάστηκα να ξαναδιαβάσω το έργο – σας προτείνω να το κάνετε κι εσείς. Το πιο δύσκολο, αλλά και πιο ενδιαφέρον κομμάτι της συνεργασίας μας ήταν η διασκευή του έργου, η διαδικασία, δηλαδή, επιλογής των σκηνών, μια διαδικασία επίπονη και χρονοβόρα που κράτησε πολλούς μήνες, αλλά και άκρως δημιουργική. Αφού ξεπέρασα τον αρχικό μου φόβο, με αφορμή αυτό το σπουδαίο κείμενο, ήθελα να δουλέψω με αυτούς τους ηθοποιούς, που τους γνωρίζω από τη δραματική σχολή και παρακολουθώ την πορεία και τον αγώνα τους σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Τι ανακάλυψε στην πορεία προς το ανέβασμά του…
Ότι, αφού περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός, πρέπει να δουλεύουμε όλοι τη διαθεσιμότητά μας με ό,τι σημαίνει αυτό: από τα ωράρια, τους χώρους προβών, τις συμφωνίες, τα σκηνικά, το ζέσταμα φωνών και σωμάτων μέχρι το αν αξίζει τον κόπο, γιατί το κάνουμε, ποιοι θα δώσουν συνεντεύξεις, ποιοι θα γράψουν κτλ. Όταν τελειώσουν όλα αυτά, ξεκινά η δουλειά μας. Ανακάλυψα ή μάλλον επιβεβαίωσα για ακόμα μία φορά, ότι οι ομάδες που καταφέρνουν να συνεχίζουν παρόλες τις δυσκολίες, κάνουν μια πράξη «Δονκιχωτική», τα βάζουν με τους ανεμόμυλους ή τους ανεμόμυαλους ή είναι ανεμόμυαλοι και καλά κάνουν.
Ποια η προσωπική του συμβολή πάνω στο αποτέλεσμά του…
Δύσκολη ερώτηση. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι αναλαμβάνω την ευθύνη, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα.
Δον Κιχώτης Του Μιχαήλ Θερβάντες Σε Σκηνοθεσία Ταξιάρχη Χάνου
