Το έργο είναι διαποτισμένο από μια έντονη επιθυμία, που γεννά έναν πόθο, ο οποίος διαστέλλεται μέσω της άρνησης, και επηρεάζει τις σχέσεις εξουσίας των δρώντων προσώπων. Το φλαμένκο, είναι το εκφραστικό μου εργαλείο και δίνει τη δυνατότητα μιας διαφορετικής πρόσληψης του έργου. Δεν το χρησιμοποιώ στην παραδοσιακή του μορφή αλλά ως θεατρική γλώσσα. Λόγω του έντονου ρυθμού και της πλαστικής κίνησης είναι μια γλώσσα ευέλικτη, που διεγείρει τις αισθήσεις και ενεργοποιεί τη φαντασία.
Όταν αφαιρείς το λόγο καλείσαι, από την πλευρά του χορογράφου, να αναζητήσεις την αιτία που κινεί τα σώματα πριν αρθρώσουν τις λέξεις. Βυθίζεσαι έτσι το πεδίο του βαθύτερου λόγου, του φυσικού, που προϋπάρχει του επεξηγηματικού. Δεν είναι πάντα μια εύκολη διαδικασία αλλά είναι ιδιαίτερα προκλητική. Στη συγκεκριμένη παράσταση υπάρχουν στοιχεία του κειμένου, αλλά τον πρωτεύοντα ρόλο της αφήγησης τον έχει η χορογραφία.
Στα έργα που επιλέγω με ενδιαφέρουν οι σχέσεις εξουσίας των προσώπων μέσα σε ένα περιβάλλον κοινωνικής σήψης όπως αυτό που ζούμε σήμερα. Έτσι στη δική μου οπτική τονίζεται η Ηρωδιάδα και το δαιμονικό στοιχείο που φέρει. Είναι μια γυναίκα πανούργα που, με όπλο την πονηριά, κινεί τα νήματα και κυριαρχεί στο παιχνίδι. Η μόνη που δρα με απόλυτο έλεγχο και μέτρο βάσει στρατηγικής. Έχει ήδη συμμετάσχει στη δολοφονία του πρώην συζύγου της, πατέρα της Σαλώμης και αδελφού του Ηρώδη, και δε διστάζει να εκμεταλλευτεί τον έρωτα της κόρη της για να εξοντώσει τον αντίπαλό της, τον προφήτη Ιωάννη.
