Γυρνώντας το βράδυ απαντώ αναποδογυρισμένες κατσαρίδες που κάποτε ίσως και να ήταν άνθρωποι. Η στατικότητα, η στασιμότητα, η ακινησία, η αδράνεια. Η συναισθηματική δυσλεξία, το σωματικό βραχυκύκλωμα. Το αφοπλιστικό μούδιασμα, η νοητική απραξία, αμηχανία, οκνηρία, ατονία, απάθεια, νωθρότητα – η υποδόρια δυσκαμψία που παραλύει τα άκρα και τους νηματοειδείς υμένες που προστατεύουν το οζώδες κειμήλιο … Continue reading Λυγίζοντας Τα Πλαστικά Κλουβιά