«Τα χάλκινα έργα του Καπράλου μεταβάλλονται σε καθολικά σύμβολα και υποβάλλουν τις ίδιες τις δυνάμεις της ζωής, κοσμογονικές και καταστροφικές.» Ακαδημαϊκός Χρ. Χρήστου
Γεννιέται σε ένα χωριό της Αιτωλοακαρνανίας ονόματι Παναιτώλιο ή Μουσταφούλι και είναι γόνος αγροτικής οικογένειας.
Η δυσχερής οικονομική κατάσταση της οικογένειας του δε θα σταθεί εμπόδιο χάρη στη πολύτιμη βοήθεια των αδελφών Παπαστράτου που είναι γνωστοί καπνοβιομήχανοι και συμπατριώτες του. Από το 1929 και για τα πέντε επόμενα χρόνια σπουδάζει ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών μαθητεύοντας δίπλα στον Ουμπέρτο Αργυρό. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών παίρνει ετήσια υποτροφία από τους άνωθεν ευεργέτες και μετακομίζει στο Παρίσι σπουδάζοντας γλυπτική στις Ακαδημίες Γκράντ Σωμιέρ και Κολαρόσσι.
Επιστρέφει στο χωριό του το 1940 όπου και ξεκινά να εργάζεται φιλοτεχνώντας τα πρώτα του έργα εμπνεόμενος από την καθημερινή ζωή, τον πόλεμο και την κατοχή αλλά και έχοντας ως κύριο μοντέλο τη μητέρα του. Τα έργα που δημιούργήησε εκείνη την εποχή παίρνουν τον τίτλο «Μνημείο της Πίνδου».
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο 1946 παρουσιάζει την πρώτη ατομική έκθεση στην Αθήνα όπου το κοινό την αγκαλιάζει και ενθουσιάζεται από τη δουλειά του. Αποκτάει το δικό του εργαστήριο έπειτα από το οικόπεδο που του δωρίζει ο δήμαρχος Κώστα Κοτζιάς. Ακολουθούν σειρά ατομικών εκθέσεων το 1950 και 1953. Το 1961 αποκτάει το δικό του χυτήριο όπου μεταφέρει σε χαλκό τα έργα του και ένα χρόνο αργότερα θα τα παρουσιάσει στην Μπιενάλε της Βενετίας ως ο μόνος Έλληνας εκπρόσωπος.
Τα έργα του έχουν ως κέντρο τις ανθρώπινες μορφές και εμπνέεται από την αρχαία Ελληνική Τέχνη και Μυθολογία. Η δουλειά του ταξιδεύει και παρουσιάζεται σε πολλές πολιτείες της Αμερικής. Λαμβάνει μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στην Νέα Υόρκη, τη Νυρεμβέργη, την Αυστρία, το Τόκυο, τη Βραζιλία και πολλές άλλες. Αποβιώνει τον Ιανουάριο του 1993.
Κείμενο: Άρτεμις Δοξαστάκη (Lavart)
