[dropcap size=big]Γ[/dropcap]εννήθηκε στην Αθήνα το 1952 και σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ απ’ όπου και αποφοίτησε το 1976. Επίκουρος καθηγητής στον Τομέα της Αρχιτεκτονικής Σύνθεσης στο τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ. Διατηρεί γραφείο στην Αθήνα μαζί με τον Τ. Παπαϊωάννου από το 1979.
Στο πλαίσιο αυτής της ομάδας, αλλά συνεργαζόμενοι και με άλλους αρχιτέκτονες, έχουν εκπονήσει πολλές αρχιτεκτονικές μελέτες δημοσίων και ιδιωτικών έργων. Το αρχιτεκτονικό τους έργο περιλαμβάνει κατοικίες – διπλοκατοικία στην Πεντέλη (1989-92), κατοικία στο Ριμπάρι Κερατέας (1996-99), δημόσια κτίρια – Δικαστικό Μέγαρο Αιγίου (Α’ βραβείο πανελλήνιου αρχιτεκτονικού διαγωνισμού-1988), Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας (Ειδικό βραβείο – 2008), κτίρια γραφείων – κτίριο γραφείων στην Αθήνα (βραβείο ΕΙΑ – 2000), κτίρια εκπαίδευσης – τα Αρσάκεια Σχολεία Πατρών (2004) και Τιράνων (2007) καθώς και κτίρια ειδικών χρήσεων. Παράλληλα έχουν συμμετάσχει σε σημαντικούς πανελλήνιους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς με προτάσεις που έχουν αποσπάσει μεγάλο αριθμό βραβεύσεων.
[dropcap size=big]Τ[/dropcap]ο πολυπληθές εφαρμοσμένο έργο του συνδυάζεται με τη διδασκαλία στο Πολυτεχνείο, καθώς και με δημοσιεύσεις σε βιβλία και αρχιτεκτονικά περιοδικά, συμμετοχή σε εκθέσεις και συλλογικά έργα. Παρουσιάζει, έτσι, μια συνολική παρουσία στο δημόσιο διάλογο για την αρχιτεκτονική και την πόλη.
Μερικά από τα χαρακτηριστικά στοιχεία του έργου του είναι οι καθαροί όγκοι, η χρήση του χρώματος και των υλικών στη συνθετική διαδικασία, με το εμφανές σκυρόδεμα να πρεσβεύει τα περισσότερα έργα του, φανερώνοντας έναν ευρύτερο προβληματισμό για τη σχέση κτιρίου-τοπίου και την ένταξη αυτού οργανικά στο σύνολο. Εκφράζει «το διευρυμένο πεδίο ενός νέου μοντερνισμού», όπως αναφέρει ο Γιακουμακάτος Ανδρέας στην «Ιστορία της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής».
Η πορεία του συνεχίζεται και η αρχιτεκτονική αναμένει τη συνέχεια των προσεγγίσεων και ιδεών του δραστήριου αρχιτέκτονα.
Κείμενο: Δημήτρης Αγγέλης (Lavart)
