Η υποκριτική δεν αποτελούσε όνειρο ζωής για την ίδια, αλλά όταν μπήκε στη ζωή της συνειδητοποίησε πως την ολοκληρώνει, λατρεύει τον κινηματογράφο εξίσου με το θέατρο, ενώ τη φετινή σεζόν θα την βρεις σε δύο εκ διαμέτρου αντίθετες θεατρικές παραγωγές (Proof και Ράφτης Κυριών) στο Από Μηχανής Θέατρο. Αυτή είναι η ταλαντούχα Ελεάνα Στραβοδήμου!
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Ελεάνα, η θεατρική αυτή σεζόν σε βρίσκει να μοιράζεις τον χρόνο σου μεταξύ δύο παραστάσεων (Proof και Ράφτης Κυριών) που ανεβαίνουν στο Από Μηχανής Θέατρο. Δεν μπορώ, λοιπόν, να μην αναρωτηθώ: πως διαχειρίζεσαι όλο αυτό το «multitasking»;
Ελεάνα Στραβοδήμου – Το πιο δύσκολο κομμάτι στον συνδυασμό δυο παραστάσεων, θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι την περίοδο των συνεχόμενων, πολύωρων προβών. Εκείνες τις μέρες ένιωθα πολύ πιεσμένη από άποψη χρόνου. Τώρα, όμως, που έχουν κάνει πρεμιέρα και οι δύο παραστάσεις και έχουμε μπει σε μια σειρά, είναι τρομερά ευχάριστο το γεγονός ότι βιώνω αυτές τις δύο θεατρικές εμπειρίες, γιατί η μία συμπληρώνει την άλλη. Μάλιστα επειδή η ροή είναι συνεχόμενη όσο αφορά τις μέρες, δηλαδή από Παρασκευή έως Τρίτη, θα έλεγα πως όλη αυτή η διαδικασία με χαλαρώνει αντί να με στρεσάρει. Ειδικότερα, το ΔευτερόΤριτο του Ράφτη Κυριών, που απαιτεί κέφι, εγρήγορση αλλά και εξωστρέφεια, νομίζω με αποφορτίζει σε σχέση με αυτό που λαμβάνει χώρα στο Proof, το οποίο είναι μια σαφώς πιο φορτισμένη παράσταση, η οποία παρόλα αυτά με γεμίζει απόλυτα.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Γενικά, αυτήν την περίοδο θα έλεγες ότι θέτεις ως προτεραιότητα τη δουλειά; Χωρίς, βέβαια, αυτό να σημαίνει ότι απαξιώνεις ανθρώπους και καταστάσεις.
Ελεάνα Στραβοδήμου – Εννοείται, ότι στην εποχή που ζούμε είναι πολύ σημαντικό να έχεις δουλειά, να μπορείς να είσαι λειτουργικός αλλά και δημιουργικός στο πλαίσιο της εργασίας σου. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω πως δεν γίνεται να υπάρχεις, μιλώντας ειδικότερα για την υποκριτική, σαν ολοκληρωμένος άνθρωπος και ηθοποιός, χωρίς να καλύπτεσαι στην προσωπική σου ζωή. Ουσιαστικά, αυτό που προσπαθούμε να πετύχουμε στο διηνεκές είναι μια ισορροπία ανάμεσα στα δύο πεδία: επαγγελματική και προσωπική ζωή. Από κει και πέρα, θα έλεγα πως ναι, στην παρούσα χρονική φάση, για μένα η δουλειά είναι προτεραιότητα. Αυτό το λέω, κυρίως, λόγω της επιλογής μου να αφιερώσω φέτος πολύ χρόνο στην προετοιμασία των παραστάσεων που συμμετέχω. Τώρα, όμως, που έχουμε κάνει πρεμιέρα και τα ωράρια χαλάρωσαν ως έναν βαθμό, προσπαθώ να θυμίζω συνεχώς στον εαυτό μου πόσο σημαντικές είναι οι ανθρώπινες σχέσεις, και το «σχετίζεσθαι» γενικότερα, ώστε να επενδύω σε αυτό.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Στην πρώτη παράσταση, το Proof, υφαίνεται μια δυνατή και τρυφερή σχέση ανάμεσα σε πατέρα και κόρη. Τι συναισθήματα σου γεννώνται στο άκουσμα της λέξης οικογένεια;
Ελεάνα Στραβοδήμου – Εμένα το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι η λέξη ασφάλεια. Άλλωστε, το οικογενειακό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα δεν έχει καμία σχέση με αυτό που περιγράφεται στο έργο. Παρόλο που κατά περίεργη σύμπτωση και μένα ο μπαμπάς μου είναι μαθηματικός, φέρει έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα από τον Ρόμπερτ, τον πατέρα που σκιαγραφείται στο Proof, ο οποίος χαρακτηρίζεται από τις υψηλές απαιτήσεις του για καταξίωση και αυτοπραγμάτωση. Η κοπέλα που υποδύομαι, δηλαδή, βρίσκεται εγκλωβισμένη σε μια άσχημη και πιεστική καθημερινότητα, κάτι που σε καμία περίπτωση δεν συνέβη στην δική μου περίπτωση. Οπότε, καταλαβαίνεις, ότι η απόσταση που είχα να διανύσω ανάμεσα στην ηρωίδα και στα προσωπικά μου βιώματα ήταν αρκετά μεγάλη. Επιπλέον, επειδή έχω μεγαλώσει στην επαρχία και έχω φύγει από το πατρικό μου στην ηλικία των 18 ετών, καθώς μετακόμισα στην Αθήνα, όπου και κατοικώ έκτοτε, η λέξη οικογένεια συνδέεται με το συναίσθημα της νοσταλγίας. Οι δικοί μου είναι σαν μια «φωλιά», που θα βρίσκεται πάντα εκεί για μένα, στις ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες στιγμές. Είναι οι άνθρωποι που πάντοτε με σκέφτονται, με νοιάζονται και με φροντίζουν, ακόμη και από μακριά.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Το έργο έχει μεταφερθεί με επιτυχία στον κινηματογράφο. Ποια η σχέση σου με την μεγάλη οθόνη;
Ελεάνα Στραβοδήμου – Προς το παρόν, στον κινηματογράφο έχω συμμετάσχει σε μερικές μικρού μήκους ταινίες. Δεν είχα μέχρι τώρα την τύχη να λάβω μέρος σε κάποια πιο μεγάλη παραγωγή. Η πιο ωραία κινηματογραφική μου εμπειρία, θα έλεγα πως ήταν το Travel Express της Νατάσας Ξύδη, γιατί αφορούσε μια προσωπική ιστορία ενός μετανάστη. Κάναμε ενδελεχή έρευνα πάνω στο θέμα: βρεθήκαμε στο Λονδίνο για να γνωρίσουμε τον πρωταγωνιστή, συνεργαστήκαμε με πλήθος μεταναστών, επισκεφθήκαμε τζαμιά. Ήταν για μένα μια πρωτόγνωρη και ενδιαφέρουσα εμπειρία. Και έξω από το κομμάτι της υποκριτικής, όμως, το σινεμά μ’ αρέσει πολύ και το επισκέπτομαι συχνά από μικρή.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Πώς σου φαίνεται ο κόσμος που ανοίγεται πίσω από τις κάμερες στο σινεμά σε σύγκριση με τον αντίστοιχο στο θέατρο;
Ελεάνα Στραβοδήμου – Από τα λίγα βιώματα μου στον κινηματογράφο, θα έλεγα πως είναι δύο εντελώς διαφορετικές διαδικασίες. Στα γυρίσματα μιας ταινίας, νομίζω ότι παράγεται περισσότερη αδρεναλίνη, ως προς το «εδώ και τώρα», που περιβάλλει την στιγμή. Υπάρχει ολόκληρο συνεργείο ανθρώπων γύρω σου, που ναι μεν σε βοηθάει να γίνεσαι λειτουργικός και σου προσφέρει ασφάλεια ως προς την έκβαση του αποτελέσματος, δεν παύει όμως να επεμβαίνει σε αυτό που κάνεις. Στο θέατρο, από την άλλη, καλείσαι να ανταπεξέλθεις στην στιγμή, αλλά όταν βρεθείς πάνω στη σκηνή, είσαι εσύ και ο εαυτός σου. Μαζί με τους συμπρωταγωνιστές σου, γίνεσαι εσύ ο οδηγός των πραγμάτων.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Περνάω αμέσως και στο άλλο έργο που παίζεις, τον Ράφτη Κυριών, ένα έργο με διαχρονικότητα και άφθονο χιούμορ. Ποια συστατικά θα έλεγες ότι το καθιστούν δημοφιλές ανεξαρτήτως εποχής
Ελεάνα Στραβοδήμου – Αρχικά, θα έλεγα πως έχει να κάνει με το γεγονός ότι η φάρσα, που στήνεται, στηρίζεται κατά πολύ στις παρεξηγήσεις και τις ανατροπές, οι οποίες έχουν σαφές αντίκρισμα στη πραγματική ζωή ανεξαρτήτως εποχής. Το να βλέπεις ανθρώπους, με τόσο πετυχημένο και έξυπνο τρόπο – από γραφής του έργου – να καταφέρνουν να ανταπεξέλθουν σε κάθε καινούργιο στοιχείο, δυσκολία ή ανατροπή, που εμφανίζεται από σκηνή σε σκηνή, είναι γοητευτικό και κατά κάποιο τρόπο ελπιδοφόρο για τον θεατή. Από κει και πέρα, σημαντικό ρόλο παίζουν και τα διαχρονικά θέματα που κυριαρχούν, όπως είναι η απάτη, η ερωτική επιθυμία και η απιστία. Αν και δύσκολα παραδέχεται κανείς ότι είναι, για παράδειγμα, εγκλωβισμένος σε έναν γάμο ή ότι επιθυμεί ερωτικά λάθος ανθρώπους, όταν αυτό συμβαίνει στη σκηνή με χιουμοριστικό και ανάλαφρο τρόπο, φαντάζει πιο εύκολο για εκείνον να το αποδεχτεί.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Απ’ ότι διάβασα η χρήση της πόρτας έχει την τιμητική της στην παράσταση. Εξήγησε μας, σε τι αποσκοπεί; Τι ακριβώς συμβολίζει;
Ελεάνα Στραβοδήμου – Σ’ αυτού του είδους τα έργα όλη η δράση λαμβάνει χώρα σε ένα ή δύο διαμερίσματα, όπου μπαινοβγαίνουν πολλά πρόσωπα, κρύβοντας και αποκαλύπτοντας συνεχώς στοιχεία. Νομίζω, δηλαδή, ότι η χρήση της πόρτας γίνεται αισθητή, επειδή εξυπηρετεί τον συγγραφέα στο στήσιμο του έργου. Αποτελεί με άλλα λόγια εργαλείο του, ώστε να μπορεί να εμφανίζει και να εξαφανίζει τους ήρωες του. Ο συμβολισμός πίσω από την πόρτα, για μένα, αφορά την έννοια του μυστικού και της αποκάλυψης. Στην δική μας περίπτωση, ο σκηνοθέτης μας, ο Δημήτρης Μυλωνάς σε συνεργασία με την Αμαλία Αντώνη, που επιμελήθηκε τα σκηνικά, έχουν κάνει εξαιρετική δουλειά με τις πόρτες, οι οποίες είναι κινούμενες και ουσιαστικά μετέωρες. Με αυτόν τον τρόπο, γίνεται ορατό αυτό που συμβαίνει πίσω από την πόρτα αφού έχει αποχωρήσει κάποιος ήρωας. Έτσι, ο θεατής παρακολουθεί δύο παράλληλες δράσεις, όπου το ένα σύμπαν συμπληρώνει το άλλο.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Αλήθεια, Ελεάνα, πώς ξεκίνησες το ταξίδι σου στον κόσμο της υποκριτικής; Υπήρξε κάποιο έργο που σου πρόσφερε το ερέθισμα και σε ώθησε προς αυτήν την κατεύθυνση;
Ελεάνα Στραβοδήμου – Εγώ πριν να μπω στη δραματική σχολή, τελείωσα Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Θυμάμαι ότι από τότε μου άρεσε πάρα πολύ να βλέπω θέατρο και έτσι ξεκίνησα δειλά να συμμετέχω σε μια ερασιτεχνική πανεπιστημιακή ομάδα. Από αυτήν την εμπειρία, συνειδητοποίησα ότι βρήκα το περιβάλλον μέσα στο οποίο μπορώ να λειτουργήσω με τέτοιο τρόπο, ώστε να έρθω σε καλύτερη επαφή με τον εαυτό μου. Ήταν μια διέξοδος να γνωρίσω εμένα από την αρχή και αυτό με έκανε να στραφώ προς αυτήν την κατεύθυνση επαγγελματικά. Όταν, δηλαδή, το μικρόβιο της υποκριτικής ρίζωσε μέσα μου, ήξερα ότι από δω και πέρα αυτός είναι ο τρόπος που θέλω να υπάρχω ως οντότητα και να επεξεργάζομαι τα πράγματα γύρω μου. Δεν αποτελούσε, όμως, παιδικό όνειρο, δεν ήταν στα αρχικά μου σχέδια. Απλώς με έλκυε η θεατρική διαδικασία, τόσο στο κομμάτι της έρευνας όσο και της ανάπτυξης, και αυτό με οδήγησε να ανακαλύψω τι σημαίνει ηθοποιία.
Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Ως νέα γυναίκα, τι ερεθίσματα παίρνεις από την σημερινή κατάσταση στην πόλη που ζεις και τι θα άλλαζες σε αυτήν την εικόνα που έχεις γύρω σου;
Ελεάνα Στραβοδήμου – Επειδή, όπως προείπα, γεννήθηκα και μεγάλωσα στην επαρχία, πολλά πράγματα στην Αθήνα δεν ήταν αυτονόητα για μένα. Το κυριότερο από αυτά είναι οι ρυθμοί ζωής της πόλης, που – κατά κάποιο τρόπο – θα έλεγα, πως είναι μη φιλικοί για τους κατοίκους της. Ταυτόχρονα, όμως, με συναρπάζει το γεγονός ότι προσφέρει τόσο διαφορετικές δραστηριότητες και μπορείς να λάβεις άπλετα ερεθίσματα. Βρίσκεσαι αν μη τι άλλο στον παλμό των πραγμάτων. Όμως, πιστεύω, ότι στην εποχή που ζούμε, παρόλο που υπάρχουν πολλά προσφερόμενα αγαθά στην πόλη, η πρόσβαση σε αυτά δεν είναι εφικτή για όλους. Υπάρχει μεγάλη ανομοιογένεια μεταξύ των περιοχών αλλά και των ανθρώπων, που ζουν και κινούνται σε αυτές. Αυτό είναι το περίεργο αμάλγαμα, που ονομάζεται Αθήνα. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα, υπάρχει μια τάση να αντιμετωπιστεί αυτό το πρόβλημα, μέσω ιδιωτικών πρωτοβουλιών, τόσο στο θέατρο όσο και σε άλλα πολιτιστικά πεδία, πράγμα που με κάνει να ελπίζω ότι θα αλλάξει η ισχύουσα κατάσταση.
Συνέντευξη: Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart)
https://www.lavart.gr/proof-se-skhnothesia-dhmhtrh-mulwna/
https://www.lavart.gr/apo-mhxanhs-theatro-programma-2017-2018/
