Search
Close this search box.

Γ όπως… Γκιμοσούλης, Κωστής

Ένας «ερημίτης» ταξιδευτής!

«Υπάρχει πιο δύσκολο απ’ τη ρουτίνα; Είναι το πιο επικίνδυνο απ’ όλα . Σχηματίζεται κατευθείαν σαν αρρώστια»

[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]Τ[/dropcap]α καλοκαίρια μπορεί να συναντήσει κανείς τον Κώστα Γκιμοσούλη στον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας, την ώρα που προσπαθεί να δροσιστεί στη…σπηλιά, σ’ένα από τα σημεία της Πρωτεύουσας, όπου «αναπαύεται» η αρχαιότητα. Ή όταν έχει λιακάδα τον χειμώνα, εκεί ξανά, ν’αναζητά τη ζέστη του υπέρλαμπρου πλανήτη. Ίσως, πάλι, να τον βρει και σε κάποιο φτωχικό σοκάκι στο Κατμαντού ή ακόμα, ως περήφανο καβαλάρη, εραστή της μηχανής, που με τους δύο τροχούς της, τον «ξεναγεί» στις γωνιές της Ελλάδας…

Ο ποιητής και συγγραφέας Κώστας Γκιμοσούλης, έχει καταγωγή από τη Θεσσαλία και την Κρήτη, ο ίδιος , όμως, γεννιέται στην Αθήνα το 1960. Αφού ολοκληρώνει τις σπουδές του ως μαθητής, γίνεται ακαδημαϊκός πολίτης στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1983 εκδίδει τις πρώτες ποιητικές του συλλογές, δύο στον αριθμό, ενώ το 1988 κάνει μετάβαση στον πεζό λόγο. Αργότερα, το 1997, τον γνωρίζουμε και ως ηθοποιό, καθώς πρωταγωνιστεί στην ταινία μικρού μήκους της Αθηνάς Σακελαρίου, «Δεύτερο Κράνος», η οποία προβάλλεται στο Φεστιβάλ της Δράμας. Η ποιητική του συλλογή «Ο ξυλοκόπος πυρετός» ,πήρε το βραβείο της Μαρίας Ράλλη, για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς.

Άλλα έργα του : «Η Αγία Μελάνη», «Επικίνδυνα παιδιά», «Στάχτη στα μάτια», «Ο άγγελος της μηχανής» , «Για να μάθεις να πετάς».

« “Για να μάθεις να πετάς”… Όχι μόνο ψηλά, αλλά τα πρόσωπα και τα πράγματα που μας είναι άχρηστα. Έτσι γινόμαστε καλύτεροι, ειδικά αυτήν την εποχή που έχουμε φορτώσει τόσα πολλά» ,θα πει ο ίδιος ,παρουσιάζοντας το ομώνυμο βιβλίο του, που εκδόθηκε το 2011. Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων που φέρουν, έντονα, το στοιχείο του παραμυθιού.

Ο Γκιμοσούλης πιστεύει πως, «τα παραμύθια, πλησιάζουν πιο πολύ την πραγματικότητα, από αυτές τις ιστορίες που τις λέμε αληθινές» και μπαίνει στη διαδικασία συγγραφής, μόνο όταν νιώθει την ανάγκη, όπως δηλώνει ο ίδιος.

[dropcap style=”normal or inverse or boxed”]Τ[/dropcap]ο βιβλίο του με τίτλο «Βρέχει φως», το έγραψε για την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη. «Εγώ δεν την ήξερα. Μου έδωσε ποιήματά της, όταν ήμουν πιτσιρικάς, ο Γιώργος Σαββίδης, ο οποίος έχει γράψει τη βιογραφία του Καρυωτάκη. Μου έκανε φοβερή εντύπωση αυτή η γυναίκα, ήταν ασύλληπτη για την εποχή της» θα δηλώσει σε άλλη συνέντευξη. « Ήταν πολύ έντονη, πολύ δυνατή γυναίκα».

Του αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Ταξιδεύει, στην Ελλάδα κυρίως, με τη μηχανή του, καθώς και σε διάφορα άλλα μέρη της γης. Ζει «Τα παράξενα που δεν ξεχνάμε», όπως είναι ο τίτλος του τελευταίου του βιβλίου, που περιέχει ποιήματα, πεζά αλλά και σχέδια, σ’έναν συγκερασμό διαφορετικών στοιχείων, τα οποία οδηγούν τον αναγνώστη μέσα από τη δύναμη της γραφής του λογοτέχνη, σ΄ εκείνη την επανάσταση την ουσιαστική, που, όπως ο ίδιος λέει, «είναι ένα ζάρι στα χέρια ενός παιδιού»

Κάπως έτσι, έρχεται κι ο έρωτας, να κάνει στη ζωή μας, τη δική του επανάσταση! Κόντρα σε κάθε κατεστημένο ή κοινωνικά αποδεκτό. Το «ζάρι» γίνεται «τόξο» και περνά στα χέρια ενός νεαρού απρόβλεπτου τοξευτή…

Για τον Κωστή Γκιμοσούλη, ο έρωτας και το πένθος έχουν την ίδια δύναμη.

«Μόνο το πένθος και ο έρωτας μας “ξεκουνάνε”. Είναι κινητήριες δυνάμεις…Δεν το κάνω επίτηδες στους ήρωες μου, αλλά πιστεύω ότι υπάρχει κάτι πάνω από τον σωματικό οργασμό, υπάρχει και κάτι παραπάνω. Αλλά αν δεν υπήρχε ο έρωτας ή το πένθος – οποιασδήποτε μικρής ή μεγάλης απώλειας – νομίζω δεν θα προχωρούσαμε. Έρωτας είναι όταν κάνεις πράγματα που δε θα έκανες σε φυσιολογικές συνθήκες. Είναι ένα βήμα στο κενό. Και το λέω εγώ που αισθάνομαι αρκετά προφυλαγμένος στο καβούκι μου, αλλά παρόλα αυτά, τρία πράγματα με έχουν βγάλει από αυτό… Η μηχανή, ο έρωτας και ο θάνατος».

Ο Κωστής Γκιμοσούλης ζει και κινείται ανάμεσά μας. Συναντά αλλά και προσπερνά , την καθημερινότητα. Ως « άγγελος της μηχανής» περιδιαβαίνει τόπους και αφουγκράζεται ανθρώπους. Έρχεται σε επαφή με τα συναισθήματά τους, που θα αποκρυσταλλώσει σε νοήματα ψυχής, για να τα «καταθέσει» μέσα στα έργα του…

Κείμενο: Νάσια Δεληγιάννη (Lavart)

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr