Γιούλικα Σκαφιδά: “…Κανείς δεν είναι σε θέση να ζήσει μόνος.”

Δηλώνει εσωστρεφής, μάχεται για το παρών και θέτει ως προτεραιότητα της τον άνθρωπο. Τη φετινή σεζόν μοιράζει τη ζωή της μεταξύ παραστάσεων στο Εθνικό Θέατρο, με το Πέερ Γκυντ του Χένρικ Ίψεν, και τηλεοπτικών γυρισμάτων. Δεν είναι άλλη από την ταλαντούχα και βαθιά ευγενή, Γιούλικα Σκαφιδά!

Eυγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Γιούλικα, πριν λίγες μέρες κάνατε πρεμιέρα με το ιψενικό αριστούργημα Πέερ Γκυντ στο Εθνικό Θέατρο. Πώς είναι να είσαι μέρος μιας, ομολογουμένως, μεγάλης παραγωγής, που αποτελείται από τόσο σπουδαίους συντελεστές;

Γιούλικα Σκαφιδά – Eίμαι χαρούμενη που επιστρέφω στο Εθνικό Θέατρο, ύστερα από απουσία μερικών ετών. Σίγουρα νιώθω μεγάλη ευθύνη για την συγκεκριμένη παράσταση, διότι μιλάμε για ένα εμβληματικό έργο του Ίψεν, ένα θεατρικό ποίημα, το οποίο διαφοροποιείται κατά πολύ από το σύνολο της δουλειάς του συγγραφέα. Είμαι, όμως, ενθουσιασμένη που προέκυψε η συγκυρία της συνεργασίας μου με τον Δημήτρη Λιγνάδη αλλά και τους υπόλοιπους αξιόλογους συναδέλφους. Θα έλεγα πως έχει γίνει μια σημαντική ομαδική προσπάθεια, καθώς σχεδόν καθ ‘ όλη τη διάρκεια της παράστασης όλος ο θίασος βρίσκεται επί σκηνής. Από κει και έπειτα, ο καθένας καλείται να βγει μπροστά και να υποδυθεί τον ρόλο του. Το έργο θα έλεγε κανείς πως είναι δομημένο στο σύνολο του πάνω στον Πέερ Γκυντ, που συμβολίζει έναν σκανδιναβό Δον Κιχώτη, ξεκινώντας από την παιδική του ηλικία και φτάνοντας μέχρι το τέλος της ζωής του. Στο προσκήνιο έρχονται ερωτήματα σχετικά με το καλό και το κακό, σχετικά με το να είσαι ο εαυτός σου. Ερωτήματα που θα μπορούσε να έχει ο κάθε δυτικός άνθρωπος, καθιστώντας το έργο άκρως σύγχρονο.

Eυγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Εσύ, όπως και οι περισσότεροι ηθοποιοί της παράστασης, έχεις διπλή διανομή ρόλου. Τι ρόλο διαδραματίζουν στην εξέλιξη του έργου οι ήρωες που υποδύεσαι;

Γιούλικα Σκαφιδά – Ο πρώτος ρόλος που υποδύομαι είναι η Πράσινη Γυναίκα, η κόρη του βασιλιά των Ξωτικών, η οποία εμφανίζεται στην αρχή της ζωής του Πέερ. Το δίλημμα που προκύπτει για εκείνον έχει να κάνει με το αν θα δεχτεί να παντρευτεί αυτή τη γυναίκα ή όχι. Αν το πράξει θα λύσει μια για πάντα τα προβλήματα της ζωής του, συμβιβαζόμενος με τους κανόνες των ξωτικών. Καλείται, λοιπόν, να απαντήσει στο ερώτημα αν θα θυσιάσει τα μέχρι τώρα «πιστεύω» του για να εισέλθει στον κόσμο των ξωτικών και να γίνει βασιλιάς. Ο ρόλος αυτός θα έλεγα ότι συμβολίζει κατά κάποιο τρόπο τον πειρασμό, ο οποίος εμφανίζεται σε κάποια φάση της ζωής των ανθρώπων και βάζει τον καθένα σε σκέψεις για τον αν θα ενδώσει, θυσιάζοντας ένα κομμάτι του εαυτού του. Και επειδή ο Πέερ Γκυντ δεν είναι σίγουρος για το τι θέλει να κάνει, η θύμηση αυτής της γυναίκας τον ακολουθεί στην μετέπειτα πορεία του, παίζοντας καταλυτικό ρόλο σε διάφορες φάσεις της εξέλιξης του έργου. Από την άλλη, ο δεύτερος ρόλος που ενσαρκώνω είναι ο Παράξενος Ταξιδιώτης, που είναι κάτι σαν Θεός με ανθρώπινη υπόσταση. Έρχεται να συναντήσει τον ήρωα μας προς το τέλος της ζωής του, προσφέροντας του μια συμφωνία.Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – «Να σου είναι αρκετός ο εαυτός σου. Για όλους τους άλλους να ‘σαι πάντοτε κλειστός», αναφέρει ο Πέερ στον όρκο του προς τα ξωτικά. Πώς θα σχολίαζες αυτή τη θέση;

Γιούλικα Σκαφιδά – Αυτός είναι ένας από τους κανόνες που πρέπει ο Πέερ να υπακούσει αν θέλει να μπει στον κόσμο των ξωτικών. Δηλαδή, από δω και πέρα θα πρέπει να νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του, ενώ οποιοσδήποτε ουσιαστικός δεσμός με άλλο άνθρωπο, κόβεται. Αν θέλει να πετύχει, λοιπόν, καλείται να αφήσει τους ανθρώπους εκτός της πορείας του και να προχωρήσει αποστασιοποιημένος από κάθε συναίσθημα και ηθική δέσμευση. Προσωπικά, πιστεύω πως πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι και ό, τι και να αποφασίσουμε να κάνουμε ή να ακολουθήσουμε στη ζωή μας, θα έχουμε ανάγκη την μυρωδιά των γύρω μας. Εγώ, σαν Γιούλικα, θα αρνιόμουν μια αντίστοιχη πρόταση. Δε θα μπορούσα ποτέ να βάλω τον εγωισμό μπροστά. Γιατί έτσι είμαι σαν άνθρωπος.

Eυγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Πιστεύεις, όμως, ότι στην σημερινή εποχή ο εγωισμός είναι αναγκαίο κακό για να πετύχει κανείς, για να πραγματοποιήσει τις φιλοδοξίες του;

Γιούλικα Σκαφιδά – Πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να διατηρείται μια ισορροπία στα πράγματα. Δηλαδή, από την στιγμή που καλούμαστε να βάλουμε προτεραιότητες στη ζωή μας, δεν είναι κακό να παλέψουμε για τη δουλειά μας ή  για τα όνειρα μας, και ενδεχομένως να θυσιάσουμε πράγματα. Αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να απαξιώνουμε τους ανθρώπους και το κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας, απλά και μόνο για να πετύχουμε ένα στόχο. Έχω την αίσθηση πως όταν αυτός ο άνθρωπος φτάσει στην κορυφή, δεν θα έχει σε ποιον να διηγηθεί την ιστορία του. Οπότε, ουσιαστικά, δεν θα έχει κανένα νόημα το σύνολο της πορείας του προς την επίτευξη του στόχου. Νομίζω, πάντως, ότι κανείς δεν είναι σε θέση να ζήσει μόνος. Γιατί σημασία έχει το ταξίδι και με ποιους θα διαλέξεις να το μοιραστείς και όχι τόσο ο προορισμός.Eυγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Κυριευμένος από την ματαιοδοξία, ο Πέερ, υποκρίνεται ότι είναι κάποιος άλλος. Πόσο σημαντικό είναι για σένα να αποδέχεται κανείς τον εαυτό του, το «εγώ» του;

Γιούλικα Σκαφιδά – Για αρχή θα έλεγα πως είναι σημαντικό να δέχεται κάποιος τον εαυτό του, ως έχει. Παρ’ όλα αυτά, μπορώ να καταλάβω έναν άνθρωπο, που ενδέχεται να μην του αρέσει για παράδειγμα ο τρόπος που κινείται γύρω από τα πράγματα, η συμπεριφορά του ή οι αντιδράσεις του, και για αυτό να προσπαθεί να αλλάξει τον εαυτό του. Είναι θεμιτό να προσπαθείς να βρεις την δική σου ισορροπία. Εννοώ, δεν γεννιόμαστε κάτι συγκεκριμένο και πορευόμαστε με αυτό μέχρι το τέλος της ζωής μας. Αυτό θα ήταν απαράδεκτη δικαιολογία. Ναι μεν θεωρώ υποκρισία να αλλάζει κανείς την εξωτερική του εμφάνιση κάθε μήνα, αλλά σε καμία περίπτωση δε θεωρώ σωστή την επιμονή του οποιουδήποτε στα λάθη του, μόνο και μόνο για να μείνει πιστός στον εαυτό του και τα χαρακτηριστικά του. Η συνιστώσα κάθε πιθανής αλλαγής, για μένα, είναι πάντα ο άνθρωπος.

Eυγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Έχεις πιάσει τον εαυτό σου να θέλει να ξεφύγει από την πραγματικότητα που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια σαν χώρα;

Γιούλικα Σκαφιδά – Θα έλεγα, πως, όχι. Γενικά μου αρέσει να ζω το παρών και να πολεμάω τα προβλήματα όπως έχουν, όχι να τα αποφεύγω. Ουτοπικά μιλώντας, όμως, φυσικά και θα ήθελα να ζω σε μια χώρα που δεν αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα ή σε έναν κόσμο που δεν περιλαμβάνει πολέμους και διαμάχες. Έχω μάθει, ωστόσο, να δουλεύω με τις ισχύουσες συνθήκες, οπότε απλώς στην παρούσα φάση δεν τα παρατάω και προσπαθώ με κάθε μέσο να συμβάλλω και εγώ στη βελτίωση της κατάστασης. Προσπαθώ όσο μπορώ να είμαι ρεαλίστρια.

Eυγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Φαντασία, παραλογισμός, έρωτας, εκδίκηση…Τα θέματα που κυριαρχούν στο έργο μοιάζουν κάπως ετερόκλητα. Αλήθεια, πώς δένονται μεταξύ τους;

Γιούλικα Σκαφιδά – Το έργο ακολουθεί την πορεία ζωής του Πέερ. Νομίζω όλα τα παραπάνω συνυπάρχουν αρμονικά, γιατί αποτελούν τη φύση του ανθρώπου. Δηλαδή κατά τη διάρκεια της ζωής του, είναι φυσικό να ερωτευθεί, να απογοητευθεί, να πει ψέματα, να στεναχωρήσει κάποιον και να στεναχωρηθεί αντίστοιχα, να εκδικηθεί. Σκηνοθετικά, τώρα, οι διάφορες αυτές συναισθηματικές φάσεις του ήρωα δένονται με την εναλλαγή των προσώπων στη σκηνή ανάλογα με την ηλικία, καθώς και με τις εικόνες που δημιουργούνται.Eυγενία Θεοδωρίδου (Lavart) –Γιούλικα, εκτός των άλλων, τη φετινή χρονιά επέστρεψες τηλεοπτικά με το Κόκκινο Νυφικό στον Alpha. Τι ήταν αυτό που σου κέντρισε το ενδιαφέρον για να συμμετάσχεις στην συγκεκριμένη σειρά;

Γιούλικα Σκαφιδά – Μου άρεσε το σενάριο, το βρήκα εξαιρετικά έξυπνο και θεώρησα ότι ήταν μια καλή αφορμή για να γυρίσω στην τηλεόραση, η οποία μου είχε λείψει. Άλλωστε, είμαι παιδί της τηλεόρασης, από εκεί ξεκίνησα, και σε καμία περίπτωση δεν την σνομπάρω. Ο λόγος που δεν συμμετείχα τα τελευταία χρόνια σε κάποια παραγωγή δεν ήταν το ίδιο το μέσο της τηλεόρασης, αλλά το ότι δεν υπήρξε κάποια πρόταση που να πληρούσε τις προσδοκίες μου. Επίσης, οι συντελεστές έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην απόφαση μου να συμμετάσχω. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να παίξεις στο πλευρό φίλων σου. Μπορεί για κάποιους να είναι «ταμπού» να περνάς καλά στη δουλειά σου, αλλά για μένα είναι πλέον ζητούμενο.

Eυγενία Θεοδωρίδου (Lavart) – Τι εμπειρίες και συναισθήματα θα έλεγες ότι σου προσέφερε ο κόσμος της υποκριτικής μετά από τόσα χρόνια εν ενεργεία;

Γιούλικα Σκαφιδά – Το βασικότερο που μου έδωσε η υποκριτική είναι η ελευθερία να μπορώ να εκφράζω πράγματα και συναισθήματα, που όντας εσωστρεφής σαν άνθρωπος, δεν θα μπορούσα να εκφράσω ποτέ στην προσωπική μου ζωή. Η υποκριτική είναι με άλλα λόγια ο δρόμος για να εκτονώνω την κάθε λογής δυναμική που κρύβω μέσα μου. Είναι για μένα μια διέξοδος, παρά τα άγχη, τις αγωνίες, τους γρήγορους ρυθμούς αλλά και τις απογοητεύσεις που επιφυλάσσει. Δε μπορώ να με φανταστώ να κάνω κάτι άλλο.

Συνέντευξη: Ευγενία Θεοδωρίδου (Lavart)

Πηγές Φωτογραφιών: 1, 2