Μια μικρή μουσική διαδρομή στην ελληνική ιστορία της ηχητικής ένδυσης.
Είναι πολύ λογικό στην εποχή μας να χαθεί κανείς μέσα στο τεράστιο χάος που αποτελούν οι ηχητικές ενδύσεις. Αυτό συμβαίνει γιατί, τα μέσα τα οποία ενδύονται είναι ταχέως εξελισσόμενα και ευρέως διαθέσιμα. Μέσα σε αυτήν την πληθώρα των επιλογών είναι αναγκαίο αν και στενάχωρο να παραλείψουμε κάποιους από αυτούς τους συνθέτες, που αντιπροσώπευσαν τη μουσική αυτής της χώρας, καταφέρνοντας να τη κάνουν γνωστή στην υφήλιο, ενδύοντας μουσικά ταινίες παγκοσμίου φήμης. Πέντε τέτοιους συνθέτες θα δούμε σήμερα και θα σταθούμε σε ένα –όχι απαραίτητα και το χαρακτηριστικότερο- από τα έργα τους. Καθίστε αναπαυτικά και απολαύστε αυτήν τη μικρή μουσική αναδρομή.
1. Sweet Movie – Μάνος Χατζηδάκης (dir. Dušan Makavejev)
Το Sweet Movie αποτελεί την πιο αμφιλεγόμενη ταινία σε αυτήν την λίστα. Η προβολή της απαγορεύτηκε στο Ηνωμένο Βασίλειο και η πρωταγωνίστρια της Carole Laure αποσύρθηκε από την παραγωγή λόγω μιας σκηνής που δεν μπορούσε να διανοηθεί η ίδια ότι θα γύριζε. Αυτό οδήγησε τον σκηνοθέτη να εντάξει άλλη μια ιστορία στην ταινία, όπου η ηθοποιός αυτής, Anna Prucnal, εξορίστηκε από τη χώρα της, Πολωνία, για τα επόμενα 7 χρόνια μη μπορώντας να δει τη μητέρα της, όταν αυτή ήταν στις τελευταίες της στιγμές. Τα θέματα που εξερευνά η ταινία βρίσκονται στην όχθη των ταμπού και είναι αρκετά σκληρά, αναζητώντας αλήθειες που μας βάζει παράλογα το σύστημα να βιώνουμε. Τη μουσική ένδυση της ταινίας αναλαμβάνει ο Μάνος Χατζηδάκης. Χαρακτηριστικό κομμάτι της είναι το «Τα παιδιά κάτω στον κάμπο», αλλά εγώ θα σας επιστήσω την προσοχή στο «Σερενάτα για τη σεξουαλική απουσία». Το soundtrack ντύνει γλαφυρά την ταινία και πλαισιώνει τις σκηνές σαν ένα υπέροχο κάδρο.
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
2. Blade Runner – Βαγγέλης Παπαθανασίου (dir. Ridley Scott)
Σε αυτές τις λίστες πάντα υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο. Μια ταινία με μια ηχητική ένδυση απαράμιλλης ομορφιάς και επιδεξιότητας. Σε αυτήν την κατηγορία εντάσσεται το Blade Runner, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Philip K. Dick, «Do androids dream of electric sheep?». Αποτελεί μια εξαιρετική ταινία επιστημονικής φαντασίας, την οποία ο Βαγγέλης Παπαθανασιόυ ντύνει εύστοχα με ένα soundtrack βασισμένο σε synth ήχους, δημιουργώντας ένα νέο φουτουριστικό νουάρ αποτέλεσμα. Χαρακτηριστικό του συνθέτη είναι ότι ξεφεύγει από τον μαξιμαλιστικό χαρακτήρα της συμφωνικής σύνθεσης και προσπαθεί (επιτυχημένα) να εισάγει ένα πειραματικό, μινιμαλιστικό στοιχείο.
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
3. Serpico – Μίκης Θεοδωράκης (dir. Sidney Lumet)
Ο Μίκης Θεοδωράκης με τη γνωστή μαεστρία του αναλαμβάνει την ηχητική ενδυμασία του βιογραφικού θρίλερ Serpico, στο οποίο πρωταγωνιστεί ο Al Pacino. Η μουσική είναι αποτέλεσμα πολλών εμπειριών και εξερευνήσεων του συνθέτη και αποτελείται από μελωδίες γνωστές και οικείες, όπως αυτή του «Δρόμοι παλιοί» (Theme of Serpico). To soundtrack κέρδισε το BAFTA καλύτερης ηχητικής ένδυσης ταινίας και ήταν και υποψήφιο για το αντίστοιχο GRAMMY. Ο χαρακτηριστικός συνδυασμός ήχου και εικόνας είναι αυτός που κάνει το Serpico μια κλασσική ταινία.
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
4. Φτηνά Τσιγάρα – Παναγιώτης Καλαντζόπουλος (dir. Ρένος Χαραλαμπίδης)
Δεν θα ήταν η Αθήνα αυτή που θέλησαν να μας παρουσιάσουν τα Φτηνά Τσιγάρα, χωρίς τη μουσική του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου. Ρομαντική, κοσμοπολίτικη, αχανής, γοητευτική, η πρωτεύουσα παίρνει τη μορφή της μέσα από τις υπέροχες μελωδίες ενός ανήσυχου συνθέτη. Ένα έργο, το οποίο έχει καρδιά μέσα του και η επιτυχία του είναι εγκαθιδρυμένη στην όμορφα ερασιτεχνική μεθοδικότητα, άσχετα από το γεγονός ότι έχει, είτε φανατικούς υποστηρικτές, είτε οργισμένους πολέμιους. Μια ταινία, που η μουσική της εξυψώνει τη μουντή πραγματικότητα και μας κάνει να εκτιμούμε τα απλά πράγματα στην καθημερινότητα μας.
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
5. Ρεμπέτικο – Σταύρος Ξαρχάκος (dir. Κώστας Φερρής)
Η ταινία αυτή είναι ένας ύμνος στην ελληνική ιστορία και τη μουσική των λαϊκών στρωμάτων, που σμιλεύτηκε μέσα από τη φτώχεια και τη μετανάστευση. Μέσα από τη ζωή της Μαρίκας ανακαλύπτουμε το πώς η ραγδαία εξέλιξη και οι δυσκολίες του νεοσυντιθέμενου ελληνικού κράτους, καθώς και η ανάγκη του να γεφυρωθεί το χάσμα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη, οδήγησε στην κοινωνία του σήμερα. Η μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου και οι στίχοι του Νίκου Γκάτσου αποτελούν ύμνους στη ρεμπέτικη μουσική, σεβόμενοι απόλυτα το είδος. Είναι δε, κομμάτια καινούργια που γράφτηκαν για την ταινία και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν διασκευές παλαιότερων. Η πιστότητα στο είδος τους είναι τέτοια που ο κόσμος έψαχνε να βρει παλαιότερες ηχογραφήσεις αυτών. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε τα «Μάνα μου Ελλάς» και «Έλα απόψε στου Θωμά». Κομμάτια, που αποτυπώνουν τη ζωή μιας άλλης κοινωνίας σε μια ταινία που δεν φοβάται να απομυθοποιήσει το αμερικάνικο όνειρο.
You are currently viewing a placeholder content from Youtube. To access the actual content, click the button below. Please note that doing so will share data with third-party providers.
Εν κατακλείδι, η ελληνική μουσική διακατέχεται από μια όμορφη ποικιλομορφία, τόσο γιατί η Ελλάδα πάντα αποτελούσε και θα αποτελεί ένα σταυροδρόμι πολιτισμών, όσο και γιατί η ιστορία της είναι τέτοια που γέννησε την ανάγκη δημιουργίας και έκφρασης από κάθε γωνία του ελλαδικού χώρου. Μην ξεχνάμε ότι πέρα από τους προαναφερθέντες συνθέτες υπάρχουν και άλλοι, ενδεικτικά όπως ο Μάνος Λοίζος, ο Μίμης Πλέσσας, ο Σταμάτης Σπανουδάκης, η Ευανθία Ρεμπούτσικα και ο Γιάννης Σπανός. Τόσο σε ταινίες του εξωτερικού, όσο και σε εγχώριες, αυτοί οι συνθέτες είναι ικανοί να μας ταξιδέψουν σε κόσμους μαγικούς.
Κείμενο: Γιάννης Σαρρής (Lavart)
