Αν και μας αρέσει να μαζευόμαστε με την παρέα μας και να σχολιάζουμε τη Eurovision (ναι, πέφτουν και στοιχήματα), κάθε χρόνο έχουμε τις ίδιες απορίες
Αρχικά, ας ξεκινήσουμε με τις πιο απλές μας απορίες:
1. Γιατί παραμένει το πρόθεμα “euro” από τη στιγμή που τα τελευταία χρόνια συμμετέχουν στον διαγωνισμό χώρες όπως η Τουρκία, το Ισραήλ, η Αρμενία, και το Αζερμπαϊτζάν; Για να μην αναφέρουμε την πρόσφατη είσοδο της Αυστραλίας!
2. Και εδώ έρχεται το δεύτερο ερώτημα. Έστω ότι κερδίζει η Αυστραλία, γεγονός σχεδόν απίθανο με τα τραγούδια που στέλνει, αλλά έστω ότι κάποια χρονιά τα καταφέρνει. Θα πρέπει να «μεταφέρουμε» όλη την Ευρώπη στην Αυστραλία για τη διεξαγωγή της EUROvision;
3. Αφού η Eurovision προβάλλεται σε όλον τον κόσμο, γιατί δεν έχουν όλες οι χώρες το δικαίωμα ψήφου;
4. Τι εμμονή είναι αυτή με τις μπαλάντες και σαχλά ποπ τραγούδια; Δεν υπάρχουν άλλα μουσικά είδη; Και ναι, αναφέρομαι στη Βόρεια Μακεδονία, την Αυστρία και το Βέλγιο που τα τελευταία χρόνια αναμένουμε τη συμμετοχή τους κρατώντας χαρτομάντηλα.
5. Και τώρα που είπαμε Βόρεια Μακεδονία, γιατί συνεχίζει να αναγράφεται ως MKD (Macedonia); Θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι υπάρχει μια συμφωνία των Πρεσπών από πίσω, στην οποία, ανεξάρτητα με το εάν συμφωνούμε ή όχι, συμφωνήθηκε ένα συγκεκριμένο όνομα: Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας (Σκόπια, Σκόπια, Σκόπια).
6. Γιατί η Αγγλία που έχει τέτοια μουσική παράδοση και κουλτούρα αρνείται να στείλει ένα αξιοπρεπές τραγούδι; Και πόσο ακόμη θα πρέπει να περιμένουμε για να ακούσουμε/δούμε ένα δυνατό metal τραγούδι από κάποια Σκανδιναβική χώρα;
7. Γιατί με ελάχιστες εξαιρέσεις οι παρουσιαστές είναι τόσο… ξενέρωτοι; Σε έναν διαγωνισμό με τόσο εκκεντρικές εμφανίσεις που τίποτα δεν θεωρείται ταμπού, υπάρχει κάποιος λόγος που οι παρουσιαστές εξακολουθούν να παραμένουν «ατσαλάκωτοι»;
8. Μπορείτε να βρείτε έναν διαγωνισμό που οι παγιέτες, τα κρόσσια, τα πούπουλα και τα ολόσωμα κορμάκια δεν είχαν την τιμητική τους; Τι θα γίνει με τα φτερά επιτέλους; Σταματήστε να ξεπουπουλιάζετε πτηνά (Eco-friendly η Lavart, να τα λέμε και αυτά)!
9. Ήρθε, όμως, η ώρα να παραδεχθούμε και μια αλήθεια. Ακούσαμε το «For Real» των Athena και ενθουσιαστήκαμε (ένας από τους δυο μας τουλάχιστον). Και εξακολουθούμε να το ακούμε και να χορεύουμε! Βέβαια, αφού η Εurovision απαριθμεί περισσότερες από 1.500 συμμετοχές, με εξαίρεση τις ελληνικές, γιατί δεν υπάρχουν πολλά κομμάτια που να μας έχουν μείνει στο μυαλό;
Έχουμε, όμως, και κάποιες πιο σύνθετες απορίες:
1. Η Eurovision διατείνεται ότι είναι ένας διαγωνισμός που γιορτάζει τις πολιτισμικές διαφορές των συμμετεχόντων χωρών. Σίγουρα υπάρχουν κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις, όπου οι χώρες αποφάσισαν να αναδείξουν με τις συμμετοχές τους τη μουσική τους κουλτούρα. Τα τελευταία, όμως, χρόνια, όλο και περισσότερο, υπάρχει μια αίσθηση ότι ακούμε τα ίδια τραγούδια κάθε χρόνο∙ επαναλαμβανόμενα μουσικά χαζο-ποπ μοτίβα, κοινές διεθνώς αναγνωρίσιμες λέξεις και εκφράσεις στους τίτλους των τραγουδιών. Τραγούδια που έχουν δημιουργηθεί για να ακούγονται «εύκολα» χωρίς καμία πνευματική ή συναισθηματική εμπλοκή ή/και προσπάθεια. Γιατί, λοιπόν, οι εθνικές ταυτότητες των χωρών συμπυκνώνονται σε 3 λεπτά «κοινώς αποδεκτής», καθόλου μα καθόλου πρωτότυπης μουσικής που απευθύνεται στο ευρύ κοινό;
2. Γιατί η πολιτική κορεκτίλα έχει «βαρέσει ταβάνι» στη φετινή Eurovision; Αν και ο χαρακτήρας της διοργάνωσης μοιάζει να απέχει από κάθε τι πολιτικού χαρακτήρα, δεν ήταν λίγες η φορές που η διοργανωτές πήραν θέση απαγορεύοντας τη συμμετοχή συγκεκριμένων χωρών που τα τραγούδια τους είχαν σατιρικό πολιτικό περιεχόμενο. Μήπως θα πρέπει κάποια στιγμή να αποφασίσουν εάν πρόκειται για ένα μουσικό «πανηγύρι» ή για έναν μουσικό διαγωνισμό με χαρακτήρα; Βασικά την ξέρουμε την απάντηση, αλλά τέλος πάντων…
3. Μήπως, λέμε τώρα, η Eurovision δεν είναι πλέον ένας μουσικός διαγωνισμός, αλλά ένα παιχνίδι στοιχημάτων και αδιάφορης μουσικής; Το αντικείμενο του παιχνιδιού είναι να μαντέψουμε τους πόντους που δίνονται σε κάθε χώρα από τους γείτονές τους – οι Σκανδιναβοί είναι ένα ασφαλές στοίχημα, μαζί με το Βαλκανικό ή ενίοτε το πρώην ανατολικό μπλοκ. Μπορείτε, εάν αισθάνεστε τυχεροί, να ποντάρετε περισσότερα στο ποια χώρα πρόκειται δώσει στο Ηνωμένο Βασίλειο τους πρώτους πόντους της.
4. Είμαστε σίγουροι ότι ο τρόπος που εκπροσωπείται η LGΒTQ κοινότητα είναι ο ορθότερος; Και, επίσης, αν και εναντιωνόμαστε στο body shaming, παρόλα αυτά, είμαστε σίγουροι ότι και αυτό γίνεται με το σωστό τρόπο;
Και αφού, τελικά, μας ενοχλούν όλα τα παραπάνω, γιατί συνεχίζουμε να βλέπουμε κάθε χρόνο τη Eurovision;
Βλέπε επίσης:
Κείμενο: Αθηνά Δανιηλίδου & Δημήτρης Φαργκάνης (Lavart)
Πηγές φωτογραφιών: Κολλάζ φωτογραφίας εξωφύλλου (1, 2, 3, 4, 5, 6)
