Για χρόνια, το αριστούργημα του Τζον Φάντε ζούσε στην αφάνεια, εξαντλημένο και σε μεγάλο βαθμό ξεχασμένο, ώσπου το ανέσυρε από την σκιά ενός μεταχειρισμένου βιβλιοπωλείου ένας βαριεστημένος αναγνώστης που αναζητούσε κάτι φρέσκο στη σύγχρονη λογοτεχνία.
Αυτός ο αναγνώστης ήταν ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, ένα όνομα που σήμερα είναι συνώνυμο της ωμής, εξομολογητικής πρόζας, ο οποίος αργότερα θα υποστήριζε πως ο Φάντε ήταν η μεγαλύτερη επιρροή του.
Ο Μπουκόφσκι αποκάλεσε τον Φάντε «θεό» του και μέσα από τη λατρεία του, ο κόσμος θυμήθηκε τα πυρετώδη όνειρά του Αρτούρο Μπαντίνι, τις σκληρές μάχες του με την αγάπη και την απόρριψη και την ανήσυχη αναζήτηση της ταυτότητας μέσα στο αστικό τοπίο του Λος Άτζελες.
Αν είναι η πρώτη σας συνάντηση με τον Αρτούρο Μπαντίνι, ετοιμαστείτε για ένα ταξίδι γεμάτο πείνα και πάθος.
(Διαβάστε τα αποφθέγματά του παρακάτω)
Μπουκόφσκι: «Άνθρωποι τόσο κουρασμένοι ακρωτηριασμένοι από…»
7 αποφθέγματα από το έργο του Τζον Φάντε «Ρώτα τη σκόνη».
1.«Τους έχω δει να βγαίνουν τρεκλίζοντας από τα κινηματογραφικά τους παλάτια και να ανοιγοκλείνουν τα άδεια μάτια τους μπροστά στην πραγματικότητα για άλλη μια φορά, και να τρεκλίζουν στο σπίτι τους, για να διαβάσουν τους Times, για να μάθουν τι συμβαίνει στον κόσμο. Έχω κάνει εμετό στις εφημερίδες τους, έχω διαβάσει τη λογοτεχνία τους, έχω παρατηρήσει τα έθιμά τους, έχω φάει το φαγητό τους, έχω ποθήσει τις γυναίκες τους, έχω χαζέψει την τέχνη τους. Αλλά είμαι φτωχός, και το όνομά μου τελειώνει σε ένα μαλακό φωνήεν, και μισούν εμένα και τον πατέρα μου, και τον πατέρα του πατέρα μου, και θα ήθελαν το αίμα μου και θα με εξοντώσουν, αλλά αυτοί είναι γέροι τώρα, πεθαίνουν στον ήλιο και στη καυτή σκόνη του δρόμου, και εγώ είμαι νέος και γεμάτος ελπίδα και αγάπη για τη χώρα μου και την εποχή μου, και όταν σου λέω Γκρίζος δεν είναι η καρδιά μου που μιλάει, αλλά το τρέμουλο μιας παλιάς πληγής, και ντρέπομαι για το τρομερό πράγμα που έκανα».
2.«Ήμουν είκοσι χρονών τότε. Τι στο διάολο, έλεγα, με την ησυχία σου, Μπαντίνι. Έχεις δέκα χρόνια για να γράψεις ένα βιβλίο, γι’ αυτό ηρέμησε, βγες έξω και μάθε για τη ζωή, περπάτα στους δρόμους. Αυτό είναι το πρόβλημά σου: η άγνοιά σου για τη ζωή».
3.«Δεν έκανα καμία ερώτηση. Όλα όσα ήθελα να μάθω ήταν γραμμένα με βασανισμένες φράσεις πάνω στην ερημιά του προσώπου της»
4.Με κατέλαβε μια τρομακτική αίσθηση κατανόησης για το νόημα και το αξιολύπητο πεπρωμένο των ανθρώπων. Η έρημος ήταν πάντα εκεί, ένα υπομονετικό λευκό ζώο, που περίμενε τους ανθρώπους να πεθάνουν, τους πολιτισμούς να τρεμοπαίξουν και να περάσουν στο σκοτάδι. Τότε οι άνθρωποι μου φαίνονταν γενναίοι και ήμουν περήφανος που συγκαταλεγόμουν ανάμεσά τους. Όλο το κακό του κόσμου δεν φαινόταν καθόλου κακό, αλλά αναπόφευκτο και καλό και μέρος αυτού του ατελείωτου αγώνα για να κρατηθεί η έρημος χαμηλά».
5.«Αλλά, πρέπει να χαμογελάσω, γιατί το αλάτι της θάλασσας είναι στο αίμα μου, και μπορεί να υπάρχουν δέκα χιλιάδες δρόμοι πάνω από τη γη, αλλά δεν θα με μπερδέψουν ποτέ, γιατί το αίμα της καρδιάς μου θα επιστρέψει πάντα στην όμορφη πηγή του».
6.«Όλοι μας ήμασταν εδώ για λίγο και μετά ήμασταν κάπου αλλού– δεν ήμασταν καθόλου ζωντανοί- πλησιάσαμε τη ζωή, αλλά ποτέ δεν την πετύχαμε. Θα πεθάνουμε. Όλοι επρόκειτο να πεθάνουν».
7.«Κοίταξα τα πρόσωπα γύρω μου και ήξερα ότι το δικό μου ήταν σαν τα δικά τους. Πρόσωπα με το αίμα στραγγισμένο, σφιγμένα πρόσωπα, ανήσυχα, χαμένα. Πρόσωπα σαν λουλούδια ξεριζωμένα από τις ρίζες τους και βαλσαμωμένα σε ένα όμορφο βάζο, με τα χρώματα να στραγγίζουν γρήγορα. Έπρεπε να φύγω μακριά από αυτή την πόλη».
Διαβάστε περισσότερα λογοτεχνικά αποσπάσματα παρακάτω:
- Πώς ερωτεύονται οι νέοι σήμερα; «παράξενα παιδιά προτιμούν να καυλώνουν εξ αποστάσεως παρά…»
- Λεό Μπουσκάλια: «Τα πρόσωπα των ανθρώπων που αγαπάτε δε θα είναι ίδια το πρωί…»
- Έρμαν Έσσε: «Δεν είναι δική μου δουλειά να κρίνω τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου. Πρέπει να κρίνω…»
- 11 ασυμβίβαστα αποφθέγματα του Κάβάφη: «Ο παντρεμένος ζει σαν …και ο ανύπανδρος ζει σαν …
- Είχε δίκιο ο Φερνάντο Πεσσόα: «Είμαι αυτός που νομίζω; Μα νομίζω πως είμαι τόσο πολλά πράγματα…»
- Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές: «Ένας άντρας καταλαβαίνει πότε αρχίζει να γερνάει: όταν αρχίζει και μοιάζει με …»
- Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς: «Όταν γεράσεις κι ασπρίσεις …Την ομορφιά σου αγάπησαν στ’ αλήθεια ή σαν ψέμα»
- Χένρι Μίλλερ: «Αν οι άνθρωποι σταματήσουν να πιστεύουν ότι κάποια μέρα θα γίνουν θεοί, τότε σίγουρα θα …»
- Μια φορά κι έναν καιρό ο Έσσε μας είπε: «Όταν φοβόμαστε κάποιον είναι γιατί …»
- 5 φορές που ο Ίψεν είχε δίκιο (και είπε όσα φοβόμασταν να παραδεχτούμε)