Πάολο Κοέλιο: «Δεν είσαι νικημένος όταν χάνεις. Είσαι νικημένος όταν…»

Μπορεί να μη διαβάζεις τον Πάολο Κοέλιο για το φιλοσοφικό βάθος, ούτε για την αφηγηματική πρωτοτυπία του όμως μπορεί να τον διαβάζεις γιατί σου ψιθυρίζει κάτι οικείο, κάτι δικό σου.

Μερικοί τον απορρίπτουν άλλοι τον έχουν χρόνια στο κομοδίνο τους. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να του αφαιρέσει τη δύναμη που είχε να μιλά απλά για πράγματα που πονάνε βαθιά. Για φόβο, αγάπη, εγκατάλειψη, πίστη, αποτυχία, θάρρος.

Ο Κοέλιο σου μαθαίνει πως να συνεχίσεις ακόμη κι όταν όλα σου δείχνουν να τα παρατήσεις, και κάπως έτσι καταφέρνει πάντα να επιστρέφει τη πίστη στους ανθρώπους που την είχαν σχεδόν χάσει.

Ο Πάουλο Κοέλιο γεννήθηκε στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας το 1947. Ως έφηβος, ο Κοέλιο, ο οποίος παραδέχεται ότι ήταν εχθρικός και απομονωμένος εκείνη την εποχή, είπε στους γονείς του ότι ήθελε να γίνει συγγραφέας.

Η μη παραδοσιακή επαγγελματική του πορεία, σε συνδυασμό με τη συμπεριφορά του, οδήγησε τους γονείς του να τον κλείσουν σε ψυχιατρική κλινική τρεις φορές. Μετά από αυτή την περίοδο, υπέκυψε στις επιθυμίες των γονιών του και εγγράφηκε στη νομική σχολή, αλλά εγκατέλειψε μετά από ένα χρόνο και έγινε ένας περιπλανώμενος χίπης κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ’60 και του ’70. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ο Κοέλιο δημοσίευσε το ανεπιτυχές Hell Archives (1982) και συνέβαλε στο Practical Manual of Vampirism (1985), αλλά κυρίως βυθίστηκε στην κουλτούρα των ναρκωτικών και έγραψε στίχους για βραζιλιάνους ποπ σταρ όπως η Elis Regina, η Rita Lee και ο Raul Seixas. Παρά την έλλειψη επιτυχίας στα βιβλία του, ο Coelho κέρδισε καλά χρήματα ως στιχουργός.

Ο Αλχημιστής πέτυχε εμπορική επιτυχία μόνο αφού ο Κοέλο βρήκε έναν μεγαλύτερο εκδότη, τον Ρόκο, για να εκδώσει το επόμενο βιβλίο του, Brida (1990). Το Brida έλαβε καλή κάλυψη από τον Τύπο στη Βραζιλία και η νέα δημοτικότητα του Κοέλιο έφερε Ο Αλχημιστής στην κορυφή της λίστας των μπεστ σέλερ της Βραζιλίας.
(Διαβάστε τα αποφθέγματά του παρακάτω)

Αυτό που σε καταστρέφει δεν είναι οι επιλογές σου, αλλά… – Ο Καμύ το είχε δει από νωρίς

17 αποφθέγματα του Πάολο Κοέλιο.

1.Δεν είσαι νικημένος όταν χάνεις. Είσαι νικημένος όταν τα παρατάς.
2.Αυτό που μας πληγώνει είναι αυτό που μας θεραπεύει.
3.Το τοπίο αλλάζει, οι άνθρωποι αλλάζουν, οι ανάγκες μας αλλάζουν, αλλά το τρένο συνεχίζει να κινείται. Η ζωή είναι το τρένο, όχι ο σταθμός.
4.Η ζωή είναι σύντομη. Φίλα αργά, γέλα τρελά, αγάπα ειλικρινά και συγχώρεσε γρήγορα.
5.Αλλάξε. Αλλά ξεκίνα σιγά-σιγά, γιατί η κατεύθυνση είναι πιο σημαντική από την ταχύτητα.
6.Μια μέρα θα ξυπνήσεις και δεν θα έχεις πια χρόνο να κάνεις τα πράγματα που πάντα ήθελες. Κάνε τα τώρα.
7.Μην ξεχνάς: Τα όμορφα ηλιοβασιλέματα χρειάζονται συννεφιασμένο ουρανό.
8.Να είσαι περήφανος για τα σημάδια σου. Σου θυμίζουν ότι έχεις τη θέληση να ζήσεις.
9.Όταν θέλεις πραγματικά κάτι να συμβεί, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να πραγματοποιηθεί η επιθυμία σου.
10.Μην δίνεις σε κανέναν τη δύναμη να σε καταρρακώσει. Οι μισητές είναι χαμένοι που προσποιούνται ότι είναι νικητές
11.Η ζωή μερικές φορές χωρίζει τους ανθρώπους για να συνειδητοποιήσουν πόσο σημαντικοί είναι ο ένας για τον άλλον.
12.Oι τέλειοι άνθρωποι δεν πίνουν, δεν τσακώνονται, δεν λένε ψέματα, δεν κάνουν λάθη και… δεν υπάρχουν.
13.Η Έστερ ρώτησε γιατί οι άνθρωποι είναι λυπημένοι. «Είναι απλό», απάντησε ο γέρος. «Είναι φυλακισμένοι της προσωπικής τους ιστορίας. Όλοι πιστεύουν ότι ο κύριος σκοπός της ζωής είναι να ακολουθήσουν ένα σχέδιο. Ποτέ δεν αναρωτιούνται αν αυτό το σχέδιο είναι δικό τους ή αν το έφτιαξε κάποιος άλλος. Συσσωρεύουν εμπειρίες, αναμνήσεις, πράγματα, ιδέες άλλων ανθρώπων, και είναι περισσότερα από όσα μπορούν να αντέξουν. Και γι’ αυτό ξεχνούν τα όνειρά τους.
14.Μερικές φορές πρέπει να ταξιδέψεις πολύ για να βρεις αυτό που είναι κοντά.
15.Αν περπατάς μόνο τις ηλιόλουστες μέρες, δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου.
16.Το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να προσέχεις. Τα μαθήματα έρχονται πάντα όταν είσαι έτοιμος, και αν μπορείς να διαβάσεις τα σημάδια, θα μάθεις όλα όσα πρέπει να ξέρεις για να κάνεις το επόμενο βήμα.
17.Είμαστε ταξιδιώτες σε ένα κοσμικό ταξίδι, αστρόσκονη, που στροβιλίζεται και χορεύει στους δίνες και τους δίνες του άπειρου. Η ζωή είναι αιώνια. Έχουμε σταματήσει για μια στιγμή για να συναντηθούμε, να γνωριστούμε, να αγαπήσουμε, να μοιραστούμε. Αυτή είναι μια πολύτιμη στιγμή. Είναι μια μικρή παρένθεση στην αιωνιότητα.