Δημήτρης Λιαντίνης Γκέμμα

Ο Λιαντίνης για τον έρωτα: «Την ευθύνη για να γίνει σωστή η ερωτική σμίξη την έχει ο …»

Στον λαβύρινθο του έρωτα και της απώλειας, όπου η λογική μπλέκεται με πάθος και κάθε αναχώρηση αντηχεί σαν βασανισμένος αναστεναγμός στους διαδρόμους της μνήμης. O Δημήτρης Λιαντίνης μέσα από τους διαπεραστικούς στίχους της Γκέμμας.

Ο Λιαντίνης ισχυρίζεται ότι η εξέλιξη της ερωτικής σχέσης βαραίνει περισσότερο τον άντρα και αυτός φέρει την ευθύνη για τη φυγή της γυναίκας. Όμως ο στοχασμός που αξίζει κάποιος να σταθεί είναι σχετικά με το ορισμό του έρωτα. Πρέπει να βρούμε τον ορισμό ή το μυστήριο που εμπεριέχει ο έρωτας θα χαθεί;

Οι ποιητές από τον Όμηρο μέχρι τον Καβάφη, που προσέφεραν μυριάδες φευγαλέους ορισμούς του έρωτα μάς υπενθυμίζει ότι ο απόλυτος ορισμός του έρωτα  σημαίνει ότι διακινδυνεύουμε την εκμηδένιση του ουσιαστικού του μυστηρίου. ο έρωτας στα μάτια του είναι τόσο πολύπλευρος όσο και το σύμπαν: κάθε ένωση πυροδοτεί τη γέννηση.

Αντλώντας από τις κλασικές εικόνες, παρομοιάζει την ερωτική πράξη με μια περίτεχνη τελετουργία, έναν χορό όπου κάθε βήμα είναι μετρημένο, κάθε θλίψη ένα προοίμιο για την αναγέννηση. Στο όραμα του Λιαντίνη, το να αγαπάς σημαίνει να συμμετέχεις σε μια λεπτή διαπραγμάτευση μεταξύ πάθους και αυτοσυγκράτησης, μεταξύ της αιθέριας ομορφιάς ενός ασημένιου δισκοπότηρου και της αδυσώπητης λογικής μιας πειθαρχημένης ζωής
(Διαβάστε τα αποσπάσματα από την Γκέμμα παρακάτω)

Ποια βιβλία πρότεινε ο Δημήτρης Λιαντίνης στους φοιτητές του;

 

Δημήτρης Λιαντίνης, «Γκέμμα» (αποσπάσματα)

1.«Όταν το θηλυκό είναι θηλυκό, την ευθύνη για να γίνει και να μείνει ως το τέλος σωστή η ερωτική σμίξη την έχει ο άντρας.

Πάντα όταν φεύγει η γυναίκα, θα φταίει ο άντρας. Να το γράψετε να μείνει στον αστικό κώδικα.»

Δέκα μυριάδες ορισμούς μπορείς να δώσεις στον έρωτα. Και οι ποιητές όλοι, από τον Όμηρο ως τον Καβάφη, δουλεύοντας ετούτο το μεταλλείο της άνοιξης, μας δείχνουν κάθε φορά κι απο μια του όψη. Ο καθένας με τον τρόπο του.

Όμως ο έρωτας επιμένει να είναι αόριστος. Και αλλίμονό μας, εάν γεννιόταν ο υπερποιητής που θα πετύχαινε να τον ορίσει. Τι θα γινότανε!

Την άλλη μέρα όλοι οι άνθρωποι, ουρές και κοπάδια και φάλαγγες κατά μιλλεουνια, θα σπούδαζαν να επισκεφθούν τον τόπο, όπου χτίστηκε το πιο σπουδαίο μνημείο επι γής: ο Έρωτος Τάφος. Να προσκυνήσουν το περίπτεχνο επιτύμβιο και να αποθέσουν μπροστά του ένα λευκό τριαντάφυλλο.

Όχι. Να μας λείπει ένας τέτοιος ποιητής. Ενας δευτερος αττίλας Φειδίας.

Γιατί ο Φειδίας που έχτισε τον Παρθενώνα, την ίδια στιγμή, και χωρίς να το υποψιάζεται, είχε χτίσει και τον τάφο της σοφίας του ανθρώπου˙ της Αθηνάς σοφίας. Ο Παρθενώνας είναι το ταφικό μνημείο της κλασσικής Ελλάδας. Την άλλη μέρα άρχισε ο πελοποννησιακός πόλεμος. Άρχισε το τέλος της κλασσικής Ελλάδας. Και την παράλλη έρχουνταν οι ελληνιστικοί χρόνοι της κάμψης. Και η κλασσική Ελλάδα είναι όλων των εποχών του ανθρώπου η πιο αληθινή εποχή.

Ωστόσο, εδόθηκε απο τους ποιητές ο ορισμός του έρωτα. Ο πλήρης και ο ακριβής. Εκείνη την έννοια του ορισμού, δηλαδή, που τόσο βασανίστηκε ο Σωκράτης να την ανακαλύψει. Και που σαν την ανακάλυψε, είχε ταυτόχρονα ανακαλυψει και την επιστήμη. Την επιστήμη. Που σαν άλλος Φαέθοντας ανέβασε τον άνθρωπο στον ουρανό. Κι από κει κρατώντας στα δυο χέρια του τα γκέμια του φωτός και της φωτιάς μέλλει να τον καταγκρεμίσει στα Τάρταρα.

Ο ορισμός, λοιπόν, που εδόθηκε στον έρωτα, και που όλοι οι ποιητές τον διατύπωσαν με τα δικά του λόγια ο καθένας, είναι ο ακόλουθος: έρωτας είναι η τέχνη του να φευγεις.

Να φεύγεις, αλλά πώς να φεύγεις! Το πράγμα θέλει μεγάλη προσοχή. Γιατί ο ορισμός αυτός είναι τορπίλλι που το παιζει στα χέρια του μικρό παιδί.

Το παίζει στα χέρια του και δεν ξέρει τι είναι…

Ο Γιωργής τ’ Αποδέλοιπο, που λέει κι ο Μυριβήλης.

Έρωτας είναι η τέχνη του να φεύγεις έτσι, που η σφαγή που θα νιώθεις να είναι πολύ πιο σφαγερή από τη σφαγή που νιώθει ο συντροφος που αφήνεις.

Αν εκείνος πονάει τρείς, εσύ να πονέσεις εννιά.

Εδώ σε θέλω κάβουρα, που λένε, να περπατείς στα κάρβουνα.

Χόρεψες ποτέ σου το χορό του αναστενάρη, χωρίς να είσαι αναστενάρης;»

2.«Να χαίρεσαι τη ζωή σου τη σύντομη και την ανεπίστροφη. Αλλά μέσα στο ρυθμό και την τάξη. Φυσική και ελεύθερη, να κρατάς την εμορφιά των παθών, ένα κύπελλο στο χέρι σου από αγνό ασήμι. Αλλά με γνώση και με πειθαρχία. Εκείνο που θα σε κρίνει δεν είναι η ηθική σου πτώση, αλλά η βούληση για δύναμη που θα βρίσκει το δρόμο να σε ανεβάζει ξανά στην καθαρή σου αρχικότητα.»

3.«Ο έρωτας είναι γνώση. Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά. Είναι το μειδίαμα της σπατάλης ενός φρόνιμου Άσωτου, πως η φύση ορίζει το αρσενικό να γίνεται ατέλειωτη προσφορά και θεία στέρηση για το θηλυκό. Το θηλυκό να κυνηγάει τις τύψεις του. Στον έρωτα όλα γίνονται για το θηλυκό. Η μάχη και η σφαγή του έρωτα έχει το νόημα να πεθάνεις το θηλυκό, και να το αναστήσεις μέσα στα λαμπρά ερείπια των ημερών σου. Πάντα σου μελαγχολικός και ακατάδεχτος…»

4.«Κάθε φορά που ερωτεύονται δύο άνθρωποι, γεννιέται το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που ερωτεύουνται δύο άνθρωποι γεννιέται ένας αστέρας με όλους τους πρωτοπλανήτες του. Και κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος, πεθαίνει το σύμπαν. Ή, για να μικρύνω το βεληνεκές, κάθε φορά που πεθαίνει ένας άνθρωπος στη γη, στον ουρανό εκρήγνυται ένας αστέρας supernova.»

Διαβάστε περισσότερα για τον Δημήτρη Λιαντίνη:

Όταν ο Δημήτρης Λιαντίνης μίλησε για τον σύγχρονο κόσμο που πεθαίνει

Ποια βιβλία πρότεινε ο Δημήτρης Λιαντίνης στους φοιτητές του;

Δημήτρης Λιαντίνης: 10 ομιλίες που χαράχτηκαν στη ψυχή μας – ΒΙΝΤΕΟ

Όταν ο Δημήτρης Λιαντίνης μίλησε για τη γυναίκα και τον έρωτα

Ο Δημήτρης Λιαντίνης γράφει για τελευταία φορά ένα γράμμα προς την κόρη του

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr