Η ποίηση του Πάμπλο Νερούδα μοιάζει με μια οικεία εξομολόγηση που ψιθυρίζεται στις σελίδες του χρόνου.
Διαβάζοντας τον Πάμπλο Νερούδα είναι σαν να μπαίνεις σε έναν κόσμο όπου τα συναισθήματα ανθίζουν άγρια, χωρίς να περιορίζονται από τη λογική, και όπου η αγάπη είναι ταυτόχρονα μια άγρια καταιγίδα και μια τρυφερή αγκαλιά.
Στους στίχους του, η αγάπη δεν είναι ένα παθητικό συναίσθημα αλλά μια ζωντανή, αναπνέουσα δύναμη, που απαιτεί αμοιβαιότητα και σαφήνεια.«Θέλω να ξέρεις κάτι», αρχίζει ο Νερούδα, μια φράση που μοιάζει με την έναρξη μιας επιστολής όχι μόνο προς έναν εραστή αλλά και προς οποιονδήποτε έχει τολμήσει ποτέ να στοιχηματίσει την καρδιά του σε κάποιον άλλον. Εδώ, η αγάπη είναι βαθιά φυσική και πνευματική, συνδεδεμένη με το θρόισμα των φύλλων, την υφή της στάχτης και το απαλό χάδι του φωτός της φωτιάς.
(Διαβάστε το ποίημα του παρακάτω)
Θέλω να ξέρεις
κάτι.
Ξέρεις πως είναι αυτό:
αν κοιτάζω στο κρυστάλλινο φεγγάρι, στο κόκκινο κλαδί
του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου,
αν αγγίζω
κοντά στη φωτιά
την ανεπαίσθητη στάχτη
ή το ρυτιδιασμένο κορμί του ξύλου,
όλα με φέρνουν σε σένα,
σαν όλα αυτά που υπάρχουν
αρώματα, φώτα, μέταλλα,
να ήταν μικρά καραβάκια που πλέουν
προς εκείνα τα δικά σου νησιά που με περιμένουν.
Όμως,
αν λίγο λίγο σταματήσεις να μ’ αγαπάς
θα σταματήσω να σ’ αγαπώ λίγο λίγο.
Αν ξαφνικά
με ξεχάσεις
μη με ψάξεις,
θα σ’ έχω ήδη ξεχάσει.
Αν τον σκέφτεσαι μακρύ και τρελό,
τον άνεμο απ’ τις σημαίες
που περνά από τη ζωή μου
και αποφασίσεις
να μ’ αφήσεις στην ακτή
της καρδιάς όπου έχω ρίζες,
θυμήσου
ότι ετούτη εδώ τη μέρα,
ετούτη εδώ την ώρα
σηκώνω τα χέρια μου
και οι ρίζες μου βγαίνουν
σε αναζήτηση άλλης γης.
Μα
αν κάθε μέρα,
κάθε ώρα,
νιώθεις ότι είσαι προορισμένη για μένα
με αμείλικτη γλυκύτητα.
Αν κάθε μέρα σκαρφαλώνει
ένα λουλούδι στα χείλη σου να ψάξει για μένα,
αχ αγάπη μου, αχ δική μου,
μέσα μου αυτή η φωτιά ολόκληρη επαναλαμβάνεται
μέσα μου τίποτα δεν εξαφανίζεται, τίποτα δε λησμονιέται
η αγάπη σου δίνει τροφή στην αγάπη μου, αγαπημένη,
και για όσο ζεις θα είναι στα χέρια σου
χωρίς να αφήνει τη δική μου.
Δείτε περισσότερες λογοτεχνικές στιγμές που μας έκαναν να σκεφτούμε:
- Είσαι έτοιμος να κοιτάξεις στα μάτια τον Έσσε; «Να ζεις στον κόσμο σαν να μην ήταν …»
- Εντοπίσαμε ένα βαθύτερο νόημα στα λόγια του Καμύ: «Το σχολείο μας προετοιμάζει για τη ζωή σε …»
- 20 προειδοποιήσεις του Όργουελ για τον σύγχρονο κόσμο: «…μέχρι να επαναστατήσουν δεν μπορούν να αποκτήσουν…»
- Σε μια στιγμή αμφιβολίας, ο Ντοστογιέφσκι είπε: «Καταντήσαμε να θεωρούμε την πραγματική ζωή σαν αγγαρεία, σχεδόν σαν ένα επάγγελμα και όλοι…»
- Άλντους Χάξλεϋ: «Διανοούμενος είναι κάποιος που ανακάλυψε κάτι πιο ενδιαφέρον από το….»
- Όπως θα έλεγε και ο Κούντερα: «Το να αγαπάς κάποιον από συμπόνια δεν σημαίνει ότι τον …»
- Είχε δίκιο ο Φερνάντο Πεσσόα: «Είμαι αυτός που νομίζω; Μα νομίζω πως είμαι τόσο πολλά πράγματα…»
- Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές: «Ένας άντρας καταλαβαίνει πότε αρχίζει να γερνάει: όταν αρχίζει και μοιάζει με …»
- Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς: «Όταν γεράσεις κι ασπρίσεις …Την ομορφιά σου αγάπησαν στ’ αλήθεια ή σαν ψέμα»