Πάμπλο Νερούδα

Νερούδα: «…αν λίγο λίγο σταματήσεις να μ’ αγαπάς θα σταματήσω να…»

Η ποίηση του Πάμπλο Νερούδα μοιάζει με μια οικεία εξομολόγηση που ψιθυρίζεται στις σελίδες του χρόνου.

Διαβάζοντας τον Πάμπλο Νερούδα είναι σαν να μπαίνεις σε έναν κόσμο όπου τα συναισθήματα ανθίζουν άγρια, χωρίς να περιορίζονται από τη λογική, και όπου η αγάπη είναι ταυτόχρονα μια άγρια καταιγίδα και μια τρυφερή αγκαλιά.

Στους στίχους του, η αγάπη δεν είναι ένα παθητικό συναίσθημα αλλά μια ζωντανή, αναπνέουσα δύναμη, που απαιτεί αμοιβαιότητα και σαφήνεια.«Θέλω να ξέρεις κάτι», αρχίζει ο Νερούδα, μια φράση που μοιάζει με την έναρξη μιας επιστολής όχι μόνο προς έναν εραστή αλλά και προς οποιονδήποτε έχει τολμήσει ποτέ να στοιχηματίσει την καρδιά του σε κάποιον άλλον. Εδώ, η αγάπη είναι βαθιά φυσική και πνευματική, συνδεδεμένη με το θρόισμα των φύλλων, την υφή της στάχτης και το απαλό χάδι του φωτός της φωτιάς.
(Διαβάστε το ποίημα του παρακάτω)

7 «εκκωφαντικά» αποφθέγματα του Πάμπλο Νερούδα: «…αν θέλεις, πάρε μου τον αέρα, αλλά μη μου παίρνεις το γέλιο σου»

 

Θέλω να ξέρεις
κάτι.

Ξέρεις πως είναι αυτό:
αν κοιτάζω στο κρυστάλλινο φεγγάρι, στο κόκκινο κλαδί

του αργού φθινοπώρου στο παράθυρό μου,
αν αγγίζω
κοντά στη φωτιά
την ανεπαίσθητη στάχτη
ή το ρυτιδιασμένο κορμί του ξύλου,
όλα με φέρνουν σε σένα,
σαν όλα αυτά που υπάρχουν
αρώματα, φώτα, μέταλλα,
να ήταν μικρά καραβάκια που πλέουν
προς εκείνα τα δικά σου νησιά που με περιμένουν.

Όμως,
αν λίγο λίγο σταματήσεις να μ’ αγαπάς
θα σταματήσω να σ’ αγαπώ λίγο λίγο.

Αν ξαφνικά
με ξεχάσεις
μη με ψάξεις,
θα σ’ έχω ήδη ξεχάσει.

Αν τον σκέφτεσαι μακρύ και τρελό,
τον άνεμο απ’ τις σημαίες
που περνά από τη ζωή μου
και αποφασίσεις
να μ’ αφήσεις στην ακτή
της καρδιάς όπου έχω ρίζες,
θυμήσου
ότι ετούτη εδώ τη μέρα,
ετούτη εδώ την ώρα
σηκώνω τα χέρια μου
και οι ρίζες μου βγαίνουν
σε αναζήτηση άλλης γης.

Μα
αν κάθε μέρα,
κάθε ώρα,
νιώθεις ότι είσαι προορισμένη για μένα
με αμείλικτη γλυκύτητα.

Αν κάθε μέρα σκαρφαλώνει
ένα λουλούδι στα χείλη σου να ψάξει για μένα,
αχ αγάπη μου, αχ δική μου,
μέσα μου αυτή η φωτιά ολόκληρη επαναλαμβάνεται
μέσα μου τίποτα δεν εξαφανίζεται, τίποτα δε λησμονιέται
η αγάπη σου δίνει τροφή στην αγάπη μου, αγαπημένη,
και για όσο ζεις θα είναι στα χέρια σου
χωρίς να αφήνει τη δική μου.

Δείτε περισσότερες λογοτεχνικές στιγμές που μας έκαναν να σκεφτούμε:

Φωτογραφία Εξωφύλλου

 

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr