Καζαντζάκης φόβος

Νίκος Καζαντζάκης: Θα ‘ρθει η στιγμή που ο φόβος θα…

Μας έμαθαν να φοβόμαστε για εμάς να φυλάμε το σώμα μας, το όνομα μας, την ήσυχη καθημερινότητα μας. Κι όμως έρχεται κάποια στιγμή, όπου ο φόβος παύει να είναι ατομική υπόθεση. Γίνεται κληρονομιά.

Ο Νίκος Καζαντζάκης στη Ασκητική μιλά στον αναγνώστη σαν να είναι ο κρίκος μιας αλυσίδας.

Ο Καζαντζάκης μας εκτοξεύει έξω από τη σφαίρα της ατομικότητας, μας λέει: δεν είσαι μόνος, ό,τι σκέφτεσαι, ό,τι πράττεις, ακόμη κι ό,τι φοβάσαι, διαπερνά χρονικά επίπεδα, πριν από εσένα αλλά και μετά.

Περιγράφει κάτι που σήμερα η επιστήμη της ψυχολογίας επιβεβαιώνει πως το τραύμα, ο φόβος και η στέρηση κληρονομούνται και μεταφέρονται άρρητα στους επόμενους.
(Διαβάστε το κείμενό του παρακάτω)

Καζαντζάκης: «Η δικαιοσύνη δε θα ‘ρθει μοναχή της θα…»

Ασκητική Ν. Καζαντζάκης

“Οι μελλούμενες γενεές δε σαλεύουν μέσα στον αβέβαιο καιρό, μακριά από σένα. Ζουν, ενεργούν και θέλουν μέσα στα νεφρά και στην καρδιά σου.…….

Κατά που θα κινήσεις;
Πώς θ΄ αντικρίσεις τη ζωή και το θάνατο, την αρετή και το φόβο; Όλη η γενεά καταφεύγει στο στήθος σου και ρωτάει και προσδοκάει με αγωνία.

Έχεις ευθύνη. Δεν κυβερνάς πια μονάχα τη μικρή ασήμαντη ύπαρξη σου.

Είσαι μια ζαριά όπου για μια στιγμή παίζεται η μοίρα του σογιού σου.

Κάθε σου πράξη αντιχτυπάει σε χιλιάδες μοίρες. Όπως περπατάς, ανοίγεις, δημιουργείς την κοίτη όπου θα μπει και θα όδέψει ο ποταμός των απόγονων.

Όταν φοβάσαι, ο φόβος διακλαδώνεται σε αναρίθμητες γενεές και εξευτελίζεις αναρίθμητες ψυχές μπροστά και πίσω σου.

Όταν υψώνεσαι σε μια γενναία πράξη, η ράτσα σου αλάκερη υψώνεται και αντρειεύει.”

Κι αν ο φόβος κληρονομείται, το ίδιο μπορεί να συμβεί και με τη σοφία. Ο Καζαντζάκης μάς το υπενθυμίζει και στον «Βραχόκηπο» πως δε χρειάζεται να γυρίσεις σ’ όλο τον κόσμο για να νικήσεις, αρκεί να σταθείς στο κέντρο σου, να μη φοβηθείς :

Ν. Καζαντζάκης, «Ο Βραχόκηπος».

-Γιατί ταξιδεύεις; με ρώτησε ένας γέροντας με άσπρο σαρίκι.

-Για να δω τη Γη.

-Μα μπορείς να τη δεις και στον τόπο σου.

-Μα θέλω όλη τη Γη.

Ο γέροντας πήρε τότε να μου μιλάει με καλόκαρδη ειρωνεία:

-Γιατί όλη τη Γη; Το κέντρο της γης , ο τόπος που γεννήθηκες δε σου φτάνει; Κάμε το γύρο της πατρίδας σου, και θα ‘χεις κάμει το γύρο του κόσμου. Συγχώρεσέ μου, θα σου πω έναν παλιό λόγο:

Η Μάνα του Κόσμου είχε δύο γιους: το θεό της Σοφίας και το θεό του Πολέμου. Κι ο ένας κι ο άλλος ήθελον να τους έχει πάνω στα γόνατά της.

– Δεν μπορώ να σας βάλω και τους δύο είπε η Μάνα. Πηγαίνετε να κάμετε το γύρο του κόσμου και κείνος που θα γυρίσει πρώτος θα κάτσει στα γόνατά μου.

Ο θεός του Πολέμου καβάλησε το μαύρο του κι έγινε καπνός. Ο θεός της Σοφίας, καθισμένος μπρος στα πόδια της μάνας του, άκουσε τον αδελφό του ν’ αλαργεύει· σηκώθηκε, προσκύνησε τη μάνα του, έκαμε τρεις φορές το γύρο της και κάθισε στα γόνατά της.

Όταν ύστερα από χρόνους, ο θεός του Πολέμου γύρισε πίσω λαχανιασμένος, βρήκε τον αδελφό του να κάθεται στα γόνατα της μάνας τους· ο θυμός τον έπιασε:

-Γιατί τον έχεις στα γόνατά σου; φώναξε· αυτός δεν το κούνησε από εδώ.

Και η μάνα αποκρίθηκε:

-Αυτό που έχει σημασία γιε μου, δεν είναι να κάμεις το γύρο του κόσμου, είναι να κάμεις το γύρο του κέντρου του κόσμου!

 

Διαβάστε περισσότερους λογοτεχνικούς θησαυρούς παρακάτω:

Φωτογραφία εξωφύλλου

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr