Κική Δημουλά: «Σε έναν χωρισμό κλαίμε μόνο για…»

Πώς γίνεται να αγαπάς ένας απρόσυτο ποιητή; Η αγαημένη Κική Δημουλά μάς άφησε μια μοναδική κληρονομία που μίλησε ποιητικά στον νου και τη ψυχή μας.

Ο σωματέμπορας εγωισμός, ο ενθρονισμός των συναισθημάτων και άλλοι ποιητικοί ορισμοί έδωσαν νέο χρώμα στη σύγχρονη και κάπως ασπρόμαυρη ποιήση της σύγχρονης Ελλάδας. Μίλησε για τον έρωτα, τη μοναξιά, την αγάπη, τη μητρότητα, την ελπίδα, τη σύγκρουση και υπεπαρείχε τον εαυτό της στο αναγνωστικό κοινό.

Αγαπήθηκε όσο λίγοι σύγχρονοι ποιητές και κατάφερε να βρίσκεται παντού αλλά χωρίς να κάνει θόρυβο. Δεν επέλεξε κάποιον αιρετικό δρόμο αλλά τα μελαγχολικά μονοπάτια της καλής κλασικής πενας και κατάφερε να εδραιωθεί ως η σπουδαιότερη Ελληνίδα ποιήτρια της σύγχρονης ελληνικής ποίησης.

Αν και η μελαγχολική αισθητική της και η επιλεκτικότητά της μπορούσαν να μην την κάνουν ιδιαίτερα συμπαθή, δεν στάθηκαν εμπόδιο στη δημοφιλία της και την δημόσια έκφραση αγάπης προς το πρόσωπό της σε κάθε της έξοδο. Αυτή ήταν η Κική Δημουλά, αρκετά σπουδαία για να στέκεται στον κύκλο των σπουδαίων ποιητών και αρκετά ανθρώπινη ώστε να εισχωρήσει στον κύκλο των πιο αγαπημένων ποιητών.
(Διαβάστε τα αποφθέγματά της παρακάτω)

Κική Δημουλά: «Λυπάμαι τις νοικοκυρές έτσι που αγωνίζονται κάθε πρωί να διώχνουν…»

1.«Η αγάπη είναι ένα θύμα του σωματέμπορα εγωισμού μας. Αυτοί που αγαπάμε είμαστε ζωντανοί νεκροί. Επί πόσο μπορείς να αγαπάς κάποιον που δεν σ’ αγαπάει; Ο βασανισμός κάνει πολύ καλό στα αισθήματα αλλά όχι για πολύ. Θα πρέπει ο βασανιστής να ξέρει τις δόσεις. Δεν τις ξέρει όμως. Πληγώνομαι, σημαίνει, κοντά στα άλλα, αποκτώ γνώσεις. Ε, με λίγη παραπάνω μελέτη της ματαιότητας, ένα Lower σοφίας κουτσά στραβά το παίρνεις. Σε έναν χωρισμό κλαίμε μόνο για μας. Όταν είσαι ερωτευμένος θέλεις να δώσεις στον άλλο. Αυτό είναι ο έρωτας. Υπάρχει όμως και η τραγική κατάσταση ο άλλος να μην θέλει να πάρει αυτό που του δίνεις. Εκεί αρχίζουν οι μεγάλες συγκρούσεις».

2.«Ενας έρωτας θα μπορούσε, αλλά στα 88; Μακάρι να βρισκόταν. Δεν θα ντρεπόμουν καθόλου να ερωτευτώ, αλλά με ποιον; Με τον αέρα; Έχω κάθε διάθεση να αναστήσω αυτό το αίσθημα, ο άλλος το έχει; Πού τον εξασφαλίζουμε τον άλλον; Το πρόβλημα ήταν πάντα στη ζωή όλων μας και κυρίως των γυναικών, ο άλλος και η σύγκρουση μαζί του. Ο έρωτας κρύβει τον κίνδυνο να σε απελπίσει. Οι έρωτες δεν είναι άγγελοι. Είναι η στιγμιαία μεταμόρφωση που σου κάνει ο ενθρονισμός ενός αισθήματος καινούργιου».

3.«Υπάρχουν στιγμές που ο άνθρωπος θέλει κάποιον να τον αγκαλιάσει χωρίς να υπάρξει συνέχεια. Αυτή η στιγμή του αγκαλιάσματος είναι πάρα πολύ μεγάλη στιγμή, περιεκτική. Η αγκαλιά σε παίρνει ολόκληρο και σε προστατεύει. Σχεδόν δεν έχει σχέση με τον σαρκικό έρωτα».

4.«Ο έρωτας είναι σαφέστερος και ειλικρινέστερος από την αγάπη. Η αγάπη είναι μια λέξη η οποία προσφέρεται για πάρα πολλές χρήσεις. Αγάπη μητρική, συζυγική, αγάπη προς τον ανήμπορο ή προς αυτό που ονειρευόμαστε. Η αγάπη έχει πάντα τις εξηγήσεις της. Ο έρωτας δεν τις έχει. Αυτή η αγάπη δεν μας παρατάει σύξυλους να φύγει όπως μας παρατάει ο έρωτας. Είναι λέξη μεγάλης αντοχής. Δεν τη βλέπεις ξαπλωμένη κάτω και διαψευδόμενη όπως βλέπεις τον έρωτα. Η αγάπη είναι κι αυτή ένα αίσθημα που δε συμβαίνει ποτέ ταυτόχρονα και στους δύο και πεθαίνει πριν προλάβει να γεράσει. Αγάπη και έρωτας είναι μια διεκδίκηση, όχι μια κατάκτηση. Είναι μια πάλη».