Καμύ ο ξένος

Καμύ: «Για να γνωρίσει κανείς μια πόλη, είναι να…»

«Ο ξένος» του Καμύ εξερευνά τη βασική παράλογη φύση της ύπαρξης, κάτι που το καθιστά τόσο επίκαιρο σήμερα. Ο Μερσό φτάνει στο συγκλονιστικό συμπέρασμα ότι ο κόσμος δεν ενδιαφέρεται για τις ανθρώπινες ανάγκες για δικαιοσύνη και νόημα, μετά την πορεία του από αδιάφορος παρατηρητής σε καταδικασμένος.

Παραδόξως, όμως, ο Μερσό βρίσκει μια κάποια γαλήνη στην αποδοχή αυτής της φαινομενικής ασημαντότητας. Η αφήγησή του μας κάνει να αναρωτηθούμε αν η απόκλιση από τα αποδεκτά συναισθηματικά σενάρια της κοινωνίας είναι απαραίτητη για την αληθινή ειλικρίνεια.

Δεδομένου ότι ο Μερσό αποδέχεται την παράλογο της ζωής και αντιτίθεται στις κοινωνικές νόρμες, αυτή η αποδοχή αντιπροσωπεύει μια ριζοσπαστική μορφή χειραφέτησης. Το κάνει αυτό αντηχώντας υπαρξιακές φιλοσοφικές ιδέες, ειδικά αυτές που βρίσκονται στο «Ο υπαρξισμός εξηγείται» του Σαρτρ, το οποίο υποστηρίζει ότι ο καθένας πρέπει να βρει το δικό του νόημα στον κόσμο.

Η επίδραση του μυθιστορήματος στο πέρασμα του χρόνου. Δεκαετίες μετά την πρώτη του έκδοση, «Ο ξένος» εξακολουθεί να αναστατώνει τους αναγνώστες, κάτι που αποτελεί μέρος της μεγαλοσύνης του. Η φιλοσοφική του βάθος και η απλή του γλώσσα μας ωθούν να αναθεωρήσουμε τη σχέση μας με τις κοινωνικές νόρμες και την συναισθηματική αυθεντικότητα. Το βιβλίο μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε το γελοίο της ζωής και να αμφισβητήσουμε τις ιδέες μας για την ηθική και την ύπαρξη.

Οι αναγνώστες μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα την απάθεια του Μερσό, αν κατανοήσουν τις βασικές ιδέες του Κίρκεγκωρ, όπως η αξία της ελεύθερης βούλησης και ο αγώνας για μια αυθεντική ύπαρξη. Εκτός από την ανάλυση των χαρακτήρων, η μελέτη αυτή προσφέρει μια βαθιά αντανάκλαση της κατάστασης της ανθρωπότητας, ρίχνοντας φως στις περιπλοκές των ατομικών μας αποφάσεων και πεποιθήσεων σε ένα σύμπαν που συχνά είναι αδιάφορο. Ο κύριος χαρακτήρας, ο Μερσό, προσωποποιεί τον παραλογισμό κι εμείς συνεχίζουμε να μαγευόμαστε με αναγνωστικό οίστρο.
(Διαβάστε τις σκέψεις του παρακάτω)

Ο έρωτας του Καμύ δεν είχε νομιμότητες: «…γύρνα προς εμένα, που θα είμαι πάντα…»

Αλμπέρ Καμύ, «Ο Ξένος» -αποσπάσματα

«Tο λιοπύρι έκαιγε τα μάγουλά μου κι ένιωθα στάλες ιδρώτα να μαζεύονται στα φρύδια μου. Ήταν ο ίδιος ήλιος όπως και τη μέρα που κήδεψα τη μαμά και, όπως τότε, μου πονούσε τρομερά το μέτωπο και οι φλέβες μου χτυπούσαν όλες μαζί κάτω απ’ το δέρμα. Eξαιτίας της αφόρητης κάψας, έκανα ένα βήμα μπροστά. Ήξερα ότι αυτό ήταν ανόητο, δεν θα γλίτωνα απ’ τον ήλιο κάνοντας ένα βήμα. Έκανα όμως ένα βήμα, ένα μοναδικό βήμα προς τα μπρος. Kι αυτήν τη φορά, δίχως να σηκωθεί, ο Άραβας τράβηξε το μαχαίρι και μου το ’δειξε μέσα στον ήλιο. Tο φως ανάβλυσε θαρρείς απ’ το ατσάλι κι έγινε μια μακριά αστραφτερή λεπίδα που με βρήκε κατακούτελα. Tην ίδια στιγμή, ο ιδρώτας που είχε μαζευτεί στα φρύδια μου κύλησε μονομιάς πάνω στα βλέφαρα και τα σκέπασε μ’ ένα χλιαρό και πυκνό πέπλο. Tα μάτια μου τυφλώθηκαν πίσω απ’ αυτό το παραπέτασμα από δάκρυα κι αλάτι. Ένιωθα πια μόνο τα κύμβαλα του ήλιου στο μέτωπό μου και, συγκεχυμένα, την εκθαμβωτική λεπίδα του μαχαιριού που ήταν πάντα στραμμένο πάνω μου. Tούτο το πυρωμένο ξίφος κατάκαιγε τα ματόκλαδά μου και τρυπούσε τα πονεμένα μάτια μου. Tότε ακριβώς όλα τρεμούλιασαν. H θάλασσα ξέρασε μια πνοή βαριά και διάπυρη. Mου φάνηκε πως ο ουρανός άνοιγε διάπλατα για να ρίξει πύρινη βροχή. Oλόκληρο το είναι μου τεντώθηκε και το χέρι μου έσφιξε σπασμωδικά το περίστροφο. H σκανδάλη υποχώρησε, άγγιξα τη γυαλιστερή κοιλιά της κάννης, κι εκεί, μέσα στον απότομο και συνάμα εκκωφαντικό κρότο, άρχισαν όλα».

Διαβάστε κι άλλα άρθρα που αγαπήσαν οι αναγνώστες μας:

Φωτογραφία εξωφύλλου

 

Μοιράσου το

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

YelloWizard.gr
YelloWizard.gr
YelloWizard.gr