Είσαι φλώρος; Είτε ναι είτε όχι, μάθε από που βγαίνει αυτή η λέξη!

Η λέξη «φλώρος» έχει χρησιμοποιηθεί ευρέως στην ελληνική γλώσσα για να περιγράψει κάποιον που είναι υπερβολικά ευγενικός ή συχνά κάποιος που φαίνεται αδύναμος ή ασταθής. 

Στην καθημερινή χρήση, είναι συνήθως αρνητική, υποδηλώνοντας έναν άνθρωπο που δεν πληροί τα κοινωνικά πρότυπα ανδρισμού ή είναι πιο ευαίσθητος και λιγότερο «σκληρός» αλλά από πού προέρχεται πραγματικά αυτή λέξη;

Η λέξη «φλώρος» έχει ξεκάθαρες ρίζες από το αρχαίο ελληνικό «χλωρός»(πράσινο και τρυφερό). Αυτή η σύνδεση υποδηλώνει κάτι το ανώριμο, άγουρο και ευάλωτο κάτι που «μαραίνεται» εύκολα σε αντίθεση με τις παραδοσιακές έννοιες της ανδρικής σκληρότητας και δύναμης. Στην πραγματικότητα η λέξη μπορεί να φέρει μαζί της και την εικόνα πως κάποιος δεν έχει τη δύναμη να επιβιώσει σε δυσκολίες συνθήκες.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)

Η ελληνική λέξη που κρύβει το βαθύτερο νόημα της αγάπης (και δεν τη χρησιμοποιούμε ποτέ)

Αρχικά η λέξη «φλώρος» μπορεί να μην είχε τόσο έντονα αρνητική χροιά αλλά με το πέρασμα του χρόνου η έννοια άλλαξε. Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η λέξη έγινε συνώνυμο του «μαλθακού». Αυτό αντικατοπτρίζει την κοινωνική τάση να συνδέεται η δύναμη κυρίως σε αρρενωπές μορφές, με τον σκληρό χαρακτήρα και την ανθεκτικότητα σε δύσκολες συνθήκες σε αντίθεση με την ευαισθησία και την τρυφερότητα που εκλαμβάνονται ως χαρακτηριστικά «φλώρων».

Η χρήση της λέξης «φλώρος» συνδέεται στενά με τη μαγκιά και τον ανδρισμό όπως εκφράζονται σε πολλές κοινωνικές δομές. Στις πιο παραδοσιακές κοινότητες οι άνδρες υποτίθεται ότι θα πρέπει να είναι σκληροί, κυριαρχικοί και ανθεκτικοί και οποιοσδήποτε ξεφεύγει από αυτό το πρότυπο μπορεί να θεωρηθεί «φλώρος».

Η χρήση του όρου στη δεκαετία του 80′.

Στη δεκαετία του 80′ η έννοια της λέξης «φλώρος» συνδέθηκε με τη μόδα της pop μουσικής και τα χαρακτηριστικά στυλ που αυτή προέβαλλε. Εκείνη την εποχή, άνδρες όπως  ο Boy George, τα μέλη των Wham και οι Duran Duran, φέρουν την «ετικέτα» του φλώρου, επειδή ακολουθούσαν έναν στιλ χαρακτηριστικό της pop κουλτούρας, που περιλάμβανε φανταχτερά ρούχα, πολύχρωμα μαλλιά και ένα θηλυπρεπές στυλ.

Η σύνδεση με τη μόδα είχε να κάνει και με την αίσθηση η ότι «ο φλώρος» ακολουθεί δουλικά τις τάσεις της εποχής και δείχνει υπερβολική προσήλωση στις τάσεις.