Ο Άρθουρ Σοπενχάουερ δεν ενοχλούνταν απλώς από τον θόρυβο, τον απεχθανόταν με φιλοσοφική θέρμη. Για αυτόν δεν ήταν απλώς μια ενόχληση αλλά μια ευθεία επίθεση στο μυαλό.
Στο έργο του «Parenga and Paralinomena», ο Σοπενχάουερ αφιερώνει ένα ολόκληρο τμήμα στο μίσος του για τον θόρυβο, ιδιαίτερα για το χτύπημα του μαστίγιου στους δρόμους της εποχής του. Τον θεωρούσε περιττό και πράξη πνευματικού βανδαλισμού, κάτι που διέλυε την συγκέντρωση σε μια στιγμή και άφηνε τον στοχαστή να τρέχει να μαζέψει τα θραύσματα των διαταραγμένων ιδεών του.
Να είσαι βαθιά μέσα στην σκέψη και ξαφνικά να σε βγάζει από αυτήν ένας ανούσιος ήχος; Σκέτο βασανιστήριο για τον Σοπενχάουερ.
(Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο παρακάτω)
20 σκέψεις του Γιόχαν Γκαίτε: «Κανένας δεν μας εξαπατά ποτέ. Εμείς…»
Αλλά το μίσος του για τον θόρυβο δεν αφορούσε μόνο τον εκνευρισμό. Είχε να κάνει με αυτό που αντιπροσώπευε ο θόρυβος: τον θρίαμβο της ανούσιας σκέψης επί του βάθους, της κτηνώδους αναλγησίας επί της φινέτσας. Ο θόρυβος ήταν το σημάδι του απερίσκεπτου, του απρόσεκτου, του ξεχασμένου. Και για έναν φιλόσοφο που έχτισε ολόκληρη την κοσμοθεωρία του στην υπεροχή της σκέψης.
Αν και εμάς μας ενοχλεί ο ανούσιο θόρυβος, πιστεύουμε πως η παραξενιά του είναι έκδηλη σε αυτή στην ανάλυση. Τι να τον κάνουμε τον αγαπάμε με τα ελαττώματά του.
Διαβάστε ένα από τα αγαπημένα μας αποσπάσματα του Σοπενχάουερ:
«Δεν υπάρχει λωτός χωρίς μίσχο», λέγει μία ινδική παροιμία.
Έτσι και η μοναχικότητα παρουσιάζει -μαζί με τα τόσα πλεονεκτήματα- και τα μικρά της επίσης μειονεκτήματα, τα μικρά της προβλήματα, τα όποια, όμως, συγκρινόμενα μ’ εκείνα της κοινωνικότητας, είναι ασήμαντα.
Ως εκ τούτου, όποιος έχει καθ’ εαυτόν κάτι το αξιόλογο μπορεί ευκολότερα να τα βγάζει πέρα χωρίς τους ανθρώπους παρά μ’ αυτούς.
Παρεμπιπτόντως, ανάμεσα σ’ εκείνα τα μειονεκτήματα της μοναχικότητας, υπάρχει κι ένα που δεν συνειδητοποιεί κανείς εύκολα όπως τα υπόλοιπα, και συγκεκριμένα το εξής: όπως, όταν παραμένουμε διαρκώς και παρατεταμένα μέσα στο σπίτι, το σώμα μας γίνεται τόσο ευαίσθητο σ’ εξωτερικές επιδράσεις που με κάθε δροσερό ρευματάκι αρρωσταίνει, έτσι και το πνεύμα μας, με τον διαρκώς αποτραβηγμένο και μοναχικό βίο, γίνεται τόσο ευαίσθητο που ανησυχούμε, θιγόμαστε ή πληγωνόμαστε από τα πλέον ασήμαντα συμβάντα, λόγια, μάλιστα και από μία απλή έκφραση του προσώπου· ενώ, αντίθετα, όποιος παραμένει διαρκώς στην οχλαγωγία δεν δίνει σημασία σε τέτοια πράγματα.
Σ’ εκείνον δε τον άνθρωπο, και ιδιαίτερα τον νεαρής ηλικίας, που δεν καταφέρνει να υπομείνει για πολύ την ερημιά της μοναξιάς, όσο συχνά και αν η δικαιολογημένη απέχθειά του για τους ανθρώπους τον έχει αναγκάσει να καταφύγει σ’ αυτήν, δίνω την συμβουλή να συνηθίσει να παίρνει μαζί του ένα μέρος της μοναξιάς του όποτε πρόκειται να βρεθεί με άλλους, να μάθει δηλ. να είναι σ’ έναν κάποιο βαθμό μόνος ακόμη και όταν βρίσκεται ανάμεσά τους.
Τούτο σημαίνει πως δεν πρέπει να τους κοινοποιεί πάραυτα τις σκέψεις του ούτε να παίρνει τοις μετρητοίς τα όσα λέγουν, αλλά να ξέρει πως δεν πρέπει να περιμένει -τόσο από διανοητική όσο και από ηθική άποψη- και πάρα πολλά απ’ αυτούς κι έτσι ν’ αναπτύξει και να εδραιώσει μέσα του την αδιαφορία εκείνη για τις απόψεις τους που αποτελεί το ασφαλέστερο μέσο για να επιδεικνύει διαρκώς μία αξιέπαινη ανεκτικότητα.
Τότε, παρότι ανάμεσα τους δεν θα βρίσκεται εντελώς μέσα στην κοινωνία τους, αλλά θα συμπεριφέρεται έναντι αυτής μάλλον κατά τρόπο αμιγώς αντικειμενικό- τούτο δε θα τον προστατεύει από την υπερβολική επαφή μαζί της κι επομένως και από κάθε αμαύρωση ή και πλήγωμα.
Διαβάστε περισσότερα λογοτεχνικά αποσπάσματα παρακάτω:
- Πώς ερωτεύονται οι νέοι σήμερα; «παράξενα παιδιά προτιμούν να καυλώνουν εξ αποστάσεως παρά…»
- Λεό Μπουσκάλια: «Τα πρόσωπα των ανθρώπων που αγαπάτε δε θα είναι ίδια το πρωί…»
- Έρμαν Έσσε: «Δεν είναι δική μου δουλειά να κρίνω τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου. Πρέπει να κρίνω…»
- 11 ασυμβίβαστα αποφθέγματα του Κάβάφη: «Ο παντρεμένος ζει σαν …και ο ανύπανδρος ζει σαν …
- Είχε δίκιο ο Φερνάντο Πεσσόα: «Είμαι αυτός που νομίζω; Μα νομίζω πως είμαι τόσο πολλά πράγματα…»
- Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές: «Ένας άντρας καταλαβαίνει πότε αρχίζει να γερνάει: όταν αρχίζει και μοιάζει με …»
- Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς: «Όταν γεράσεις κι ασπρίσεις …Την ομορφιά σου αγάπησαν στ’ αλήθεια ή σαν ψέμα»
- Χένρι Μίλλερ: «Αν οι άνθρωποι σταματήσουν να πιστεύουν ότι κάποια μέρα θα γίνουν θεοί, τότε σίγουρα θα …»
- Μια φορά κι έναν καιρό ο Έσσε μας είπε: «Όταν φοβόμαστε κάποιον είναι γιατί …»
- 5 φορές που ο Ίψεν είχε δίκιο (και είπε όσα φοβόμασταν να παραδεχτούμε)
- 21 «σοφές» διαδρομές από τον Έρμαν Έσσε: «Δεν έχω ιδέα αν οι γονείς μπορούν να βοηθήσουν, και δεν…»
- Τα γράμματα του Ρίλκε που μάς καθοδηγούν διαχρονικά: «Έρωτας δε θα πει ν’ ανοίγεσαι…είναι…»
- 10 σοφές συμβουλές από τον Επίκουρο: «Αν θέλεις να κάνεις κάποιον πλούσιο, μην του δίνεις χρήματα, να του…»
