Ο έρωτας είναι μια μεγαλειώδης δύναμη ταυτόχρονα όμως είναι και μιια πηγή αναπόφευκτης αναταραχής.
Είναι ένα φαινόμενο όπου η τρέλα και η λογική περιπλέκονται, ιδιαίτερα στην άνθηση της νεότητας, όταν η θέρμη του ιδεαλισμού συναντά την τρυφερή απειρία της καρδιάς.
Η κουλτούρα μας μέσα μυριάδες ρομαντικές ταινίες και μυθιστορήματα, ψιθυρίζει αδιάκοπα μια μοναδική αλήθεια: ότι η αγάπη, στην πιο αγνή της μορφή, πρέπει να αγκαλιάζεται με αμείωτη ένταση.
Αυτή η διακήρυξη του κεραυνοβόλου έρωτα δεν είναι μια απλή πτήση της φαντασίας, είναι ένα ισχυρό διεγερτικό της ίδιας μας την ύπαρξης. Μας προικίζει με μια ηρωική ιδιότητα, ζωγραφίζοντας την πεζή ζωή μας με πινελιές δόξας.
(Διαβάστε το λογοτεχνικό απόσπασμα παρακάτω)
5 λόγοι που το βιβλίο «Αναρχικός Τραπεζίτης» του Πεσσόα θα έπρεπε να γίνει viral ….
Άλλαν Πέρσυ, «Σαίξπηρ για ερωτευμένους» – Εκδόσεις Πατάκη
Ο έρωτας και η τρέλα πάνε μαζί, προπαντός στη νεότητα, όταν η απειρία προστίθεται σε μια εξιδανικευμένη άποψη της έννοιας του ζευγαριού.
Συχνά, οι ρομαντικές ταινίες και τα ρομαντικά μυθιστορήματα μεταδίδουν το μήνυμα ότι κάθε ειδύλλιο πρέπει να βιωθεί με τρόπο απόλυτο και παθιασμένο, γιατί, όπως έλεγε ο Πλάτωνας, «Δεν υπάρχει άνθρωπος ο οποίος, όσο δειλός και να είναι, να μην μπορεί να γίνει ήρωας από έρωτα».
Γι’ αυτό, ένας κεραυνοβόλος έρωτας είναι ισχυρό ερέθισμα για την ύπαρξή μας, δεδομένου ότι αυτή καταλήγει πιο ηρωική και πιο λαμπερή. Από την άλλη μεριά, ο έρωτας είναι επίσης βάλσαμο, χάρη στις ευεργεσίες που μας αποφέρει:
Ενίσχυση της αυτοεκτίμησης από το απλό γεγονός ότι αισθανόμαστε αγαπημένοι, αξιοθαύμαστοι και αξιόλογοι.
Αύξηση της δημιουργικότητας γιατί δε θέλουμε να πάψουμε να εκπλήσσουμε τον άλλο.
Μεγαλύτερη αντίσταση απέναντι στα προβλήματα της καθημερινότητας.
Ωστόσο, ο έρωτας είναι δίκοπο μαχαίρι. Όπως αποδεικνύουν πολλές τραγωδίες του Σαίξπηρ, μια φλογισμένη καρδιά είναι επίσης μια πηγή μόνιμης οδύνης, πέρα από πυξίδα που μπορεί να μας οδηγήσει σε λάθος δρόμους.
Μια και μιλάμε για τρέλες, ας δούμε μερικές που ποτέ δε θα έπρεπε να κάνουμε από έρωτα:
Να απαρνιόμαστε τις προτεραιότητές μας και τον τρόπο ύπαρξής μας.
Να υποτάσσουμε όλη την ευτυχία μας στις φροντίδες που μας παρέχει άφθονα το αγαπημένο
πρόσωπο.
Να δημιουργούμε δεσμούς εξάρτησης, με τα συνακόλουθα αρνητικά συναισθήματα.
Να σκεφτόμαστε ότι μπορούμε να ζήσουμε «με αέρα κι έρωτα».
Μάθημα πρώτο: δεν αρκεί να αγαπάμε. Για να ξέρουμε να ζούμε με ή για κάποιον, πρώτα χρειάζεται να μάθουμε να ζούμε για τον εαυτό μας.
Διαβάστε περισσότερα λογοτεχνικά αποσπάσματα παρακάτω:
- Πώς ερωτεύονται οι νέοι σήμερα; «παράξενα παιδιά προτιμούν να καυλώνουν εξ αποστάσεως παρά…»
- Λεό Μπουσκάλια: «Τα πρόσωπα των ανθρώπων που αγαπάτε δε θα είναι ίδια το πρωί…»
- Έρμαν Έσσε: «Δεν είναι δική μου δουλειά να κρίνω τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου. Πρέπει να κρίνω…»
- 11 ασυμβίβαστα αποφθέγματα του Κάβάφη: «Ο παντρεμένος ζει σαν …και ο ανύπανδρος ζει σαν …
- Είχε δίκιο ο Φερνάντο Πεσσόα: «Είμαι αυτός που νομίζω; Μα νομίζω πως είμαι τόσο πολλά πράγματα…»
- Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές: «Ένας άντρας καταλαβαίνει πότε αρχίζει να γερνάει: όταν αρχίζει και μοιάζει με …»
- Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς: «Όταν γεράσεις κι ασπρίσεις …Την ομορφιά σου αγάπησαν στ’ αλήθεια ή σαν ψέμα»
- Χένρι Μίλλερ: «Αν οι άνθρωποι σταματήσουν να πιστεύουν ότι κάποια μέρα θα γίνουν θεοί, τότε σίγουρα θα …»
- Μια φορά κι έναν καιρό ο Έσσε μας είπε: «Όταν φοβόμαστε κάποιον είναι γιατί …»
- 5 φορές που ο Ίψεν είχε δίκιο (και είπε όσα φοβόμασταν να παραδεχτούμε)